สวัดดีครับ คือเรามีเรื่องในครอบครัวมาเล่าให้ฟังเราไม่รู้ว่าจะสามารถเล่าให้ใครฟังได้ก็เลย เลือกที่จะมาเล่าในนี้ดีกว่า...เมื่อหลายปีที่ผ่านมาเรากับแม่เรารู้มาตลอดว่าพ่อมีผู้หญิงคนอื่น...แต่เราเลี่ยงที่จะไม่พูดเรื่องนี้กับแม่เพราะเรารู้ดีอยู่เต็มอกว่าแม่รักพ่อมาก และไม่มีวันจะเลิกกับพ่อแน่ๆ ตั้งแต่จำความได้ก็เห็นแม่รักพ่อมากมาตลอดดูแลอย่างดีเป็นแม่ศรีเรือน พ่อเป็นช้างเท้าหน้า แม่เป็นเท้าช้างหลัง แม่ไม่เคยอารมณ์เสียใส่พ่อเลยสักครั้ง แต่กลับกันพ่อชอบอารมณ์เสียใส่แม่ประจำย้ำว่าเป็นประจำ แต่พ่อไม่เคยลงไม้ลงมือกับแม่เลยสักครั้งแต่จะทำลายข้าวของแทน ตอนนั้นเราก็คิดว่าพ่อคงเป็นคนโมโหร้ายปกติ คือเราเห็นพ่ออาละวาดทำลายข้าวของตั้งแต่เด็กจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่ไม่บ่อยครั้งที่พ่อทำลายข้าวของมีแต่เรื่องแรงๆเท่านั้นที่เขาจะทำ ส่วนมากเขาจะชอบโมโหบ่อยๆ ในเกือบทุกเรื่องที่แม่ทำให้ไม่พอใจ...ตอนเด็กเราคิดแค่ว่าอย่างน้อยพ่อก็ดีที่ไม่มีคนอื่น แต่ ณ ปัจจุบันนั้นข้อดีของพ่อข้อเดียวที่ฉันมองเห็นมันไม่เหลือแล้ว เพราะเขามีคนอื่น แต่เขาก็ยังปฏิเสธว่าไม่มีจริงๆ ทั้งที่คนเขารู้กันทั้งหมู่บ้าน เขาเห็นแม้กระทั้งไปเข้าโรงแรมด้วยกัน หลักฐานมัดตัวไปหมดแต่พ่อก็ยังยืนยันว่าไม่มีจริงๆ แม่เองก็รู้อยู่เต็มอกว่าพ่อมีคนอื่นแต่ก็ฝืนยังอยู่ เรารู้เหตุผลดีเหตุผลนั้นก็คงหนีไม่พ้นคำว่ารัก...พอพิมพ์ตรงนี้เราก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วเหมือนกัน เพราะตอนนี้เราก็เรียน ป.ตรี อยู่ปีสุดท้ายแล้วกำลังจะจบปีหน้า ส่วนตัวเราไม่ได้กังวลอะไรถ้าพ่อแม่จะแยกทางกัน เพราะเรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก แม่ยังรักไม่ยอมปล่อยพ่อไป...ก็มีแต่ทำให้ตัวเองเจ็บ โทรหาพ่อ พ่อติดค้างสายกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ทุกวัน แม่เราก็จะโทรมาบอกเราว่าพ่อติดสาย เราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากฟังแม่ จะบอกว่าเลิกเลยแม่ก็ทำไม่ได้อีก เพราะก็เคยมีกรณีที่พ่อกับผู้หญิงคนนั้นนัดเจอกัน เพื่อนแม่เชียร์ว่าให้ตามพ่อไปดูให้เห็นกับตาตัวเอง แม่มาถามเราว่าควรไปดีไหม เราเลยถามแม่กลับว่าถ้าแม่ไปเจอแล้วแม่จะทำยังไงต่อ จะเลิกเลยไหม จะทำใจได้หรือเปล่า แม่ตอบว่าแม่ทำใจไม่ได้แม่รักพ่อมากจริงๆ เราเลยตอบไปว่าในเมื่อตอนนี้เราก็รู้อยู่แล้วว่าเขามีคนอื่นก็ยังตัดใจไม่ได้ วันนี้ไปก็ตัดใจไม่ได้อีกแล้วจะไปเพิ่มความเจ็บปวดให้ตัวเองอีกทำไม แม่เลยตัดสินใจไม่ไป 
ตอนนี้เรารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่แม่โทรมาบอกว่าพ่อติดสาย...มันเป็นประโยคที่ไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ได้แต่รับฟังจริงๆ ทั้งที่แม่ก็รู้ว่าเขาทำอะไรเขาคุยกับใครแม่แม่ก็เหมือนมาถาม ตอนนี้ถ้าใครที่คิดว่าจะทนอยู่กับคนที่ไม่รักเราแล้วเพียงเพราะเหตุผลคือเพื่อลูก เราขอบอกในนามของลูกว่า เราไม่ได้เจ็บหรอกถ้าพ่อแม่จะเลิกกัน แต่ถึงเจ็บเราก็เจ็บไม่นาน แต่การที่ทนอยู่เพื่อลูกอะ คุณไม่รู้หรอกว่าลูกกำลังเจ็บปวดในทุกๆวินาทีที่คุณทนอยู่ เขาเห็นคุณเจ็บปวดเขาก็เจ็บปวดตาม สุดท้ายแล้วเราก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไงเหมือนกันอยากจะบอกกับแม่ไปให้มันรู้แล้วรู้รอดเหมือนเวลาบอกเพื่อนให้เลิกกับผัวก็ไม่ได้ เวลาเห็นเพื่อนทนเพื่อความรักเรายังทักเรายังด่าเตือนสติได้ แต่พอเป็นแม่แล้วมันยากเนาะ แต่ถ้าผู้ที่กำลังอ่านอยู่บอกว่าไม่เห็นยากเลยเราก็ไปคุยกับพ่อสิ อยากจะบอกว่าการคุยกับพ่อยากกว่าบอกแม่ให้ทำใจอีก... เราไม่ได้สนิทกับพ่อขนาดนั้นเพราะเราเป็นตุ๊ด ทำให้มีปัญหากับพ่อมาเกือบครึ่งชีวิต โดนดุด่าตบตีสารพัดแต่เราก็ยังดันทุรังจะเป็นมันให้ได้ เรากับพ่อเลยคุยกันปีละ 10-20 คำได้ ถ้าไม่นับช่วงเราอายุ 15 ที่พ่อทั้งด่าทั้งตีทุกวันไม่ให้เป็นตุ๊ด