คือเรื่องมีอยู่ว่า

เมื่อเย็นวันนี้ค่ะเราจะหมูกระทะกันแล้วเราตอนนั้นเตรียมของเสร็จพร้อมกินพอเรานั่งพ่อเราก็ใช้เราไปเอาของให้ แม่เราก็พูดว่า”นั่งปุ่บใช้ปั่บ”
แล้วพ่อเราก็พูดว่า “มันใช้กูทั้งชีวิตแล้ว”
เราเลยเกิดสงสัยว่าเราไปใช้อะไรพ่อว่ะ ใช้ความหมายเราคือไปเอาของให้อะค่ะ เราเลยพูดไปว่า”หนูไปใช้พ่อตอนไหนว่ะ” แล้วพ่อเราก็โมโหทันที เริ่มด่าเราเลื่อยๆแม่เราเลยใช้ให้เอาน้ำแข่งไปใส่ตู้เย็นเพื่อหนีพ่อ เราทำตามที่แม่บอก แล้วเราก็ร้องให้ออกมาในตอนนั้นเรารีบวิ่งเข้าห้องถามเพื่อนทันทีว่าทำไง หลังจากนั้นประมาณ5นาที แม่เรามาตามให้ไปกิน แต่คำพูดแม่แรงมาก เราเลยร้องไห้หนักกว่าเดิม ตอนนั้นเราจะไปกินล่ะแต่พ่อเดินเข้ามาด่าๆเรา แล้วมีประโยคหนึ่งที่จำขึ้นใจเลยค่ะว่า”ไม่ช่วยกูทำมาหา-ก็ไม่ต้องใช้ไฟ น้ำ บ้านกูเลย” เราเลยตัดสินใจไปที่บ้านย่าเราที่ไม่ไกลมากสามารถวิ่งไปได้ เลยหยิบมือถือสายชาร์ต กระเป๋าตังค์วิ่งผ่านน้ำไปบ้านย่า ไปถึงได้ไม่กี่นาทีแม่ก็ตามกลับ เราก็กลับตามที่แม่บอกพอกลับพ่อเราก็ด่าเราต่อ ตอนนี้ได้แต่อยู่ในห้องไม่กล้าไปไหนเลย เราเลยนั่งคิดอยู่ว่าพรุ่งนี้จะทำไงเพราะว่าจะต้องชักผ้า ล้างจาน แต่ใจเรามันกลัวเขาจะตีเรา ตอนที่เราออกไปชักผ้า อะค่ะ มีวิธีที่ทำให้เรากล้าออกไปไหมค่ะ

ใครพอมีวิธีแก้ให้เรากล้าออกไปบ้างค่ะ
ปล. เราขอโทษเขาไปแล้วด้วยนะคะ