เราอายุ 23 ปีแล้ว ทำงานแล้ว แต่ไม่สามารถตัดสินใจอะไรเองได้เลย เพราะแม่จะเป็นคนมาตัดสินใจแทนเราตลอด ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็จะคอยโดนห้ามโดนด่าว่าอยู่ตลอด อายุ23ปีแต่ไม่เคยได้ไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระทำตามแบบที่เราคิดที่เราต้องการไม่ได้เลย เพราะแม่ต้องคอยควบคุมเราเสมอ จนบางทีเราก็อดคิดไม่ได้ว่าเราคงเป็นตุ๊กตาหุ่นเชิดที่ต้องทำตามทุกอย่างที่แม่สั่ง
จนมาวันนึง เราไปเจอกับแฟนที่เป็นเลสเบี้ยนตอนนี้คบกันมาได้ปีกว่าแล้ว (แต่แม่ก็ไม่เคยเห็นด้วย) เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดกันค่ะแฟนเรา เราเคยให้แม่เราคุยกับแฟนเราแม่เราก็เอาแต่กดดันX (ขอแทนแฟนเป็น x นะคะ) ไม่รับฟังอะไร และไม่ยอมเข้าใจอะไร เรากับ X คบกันแบบคู่รักปกติค่ะ ไม่เคยทำอะไรออกนอกลู่นอกทาง เรากับX เป็นคนที่ไม่เที่ยวไม่ดื่มทั้งคู่เวลาเราไปหาX แม่จะมีปัญหาตามมาทันทีซึ่งก้อนจะไปเราก็ขอก่อนเสมอ
จนมารอบนี้...เราได้ขอไปหาX เพราะX ทำงานไม่สามารถลาหยุดได้ (Xทำงานร้านกาแฟชื่อดังในห้างค่ะ) แม่เราก็เอาแต่พูดว่าทำไมไม่ให้Xมา เราก็อธิบายไปตามเหตุและตามความจริง เราโดนแม่ด่าสวนมาว่า "เอาอะไรคิดว่ามันหยุดไม่ได้ มันหยุดได้ปีนึงมันต้องมีวันหยุด อย่ามาโกหกกู เรื่องแบบนี้พูดกับหมาหมาก็ไม่เชื่อ" ใช่ค่ะแฟนเราสามารถหยุดงานได้ แต่ไม่ใช่ช่วงนี้เพราะแฟนเราเคยขอลาหยุดแล้วแต่ไม่ได้ ทุกคนตกลงให้ไปเราหาแฟนเราได้ ยกเว้นแม่ค่ะ ปัญหามันเกิดตรงนี้เลยค่ะ พอถึงวันที่เรากำลังจะไปเราแวะเอาเงินเดือนที่ได้มาไปให้แม่ที่ร้านขายของซึ่งตอนนั้นมีลูกค้าเต็มร้านเลย แม่ได้ร้องไห้ใส่เราว่า แม่ขอแค่นี้ไม่ได้หรอ พูดจาเสียงดังใส่เราทำให้เรากลายเป็นคนที่ดูแย่มากๆ ไปเลย จนลูกค้าที่กำลังซื้อของในร้านมองเราด้วยสายตาที่ดูแย่มาก ย่าเราบอกว่าไปเลยเดี๋ยวคุยให้ ไปเที่ยวเล่นแค่นี้ทำไมไม่ให้เราออกไปหัดทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง ย่าเราก็คุยกับแม่เรา พอเราไปถึงคิวรถตู้ แม่เราได้โทรมาขู่ว่าจะเผาของๆ เราถ้าเราไป ไม่ใช่แค่นั้นค่ะ แม่เราได้บอกกับเราว่าไปบอกกับญาติทุกคนแล้วว่าเราไม่ใช่ลูกของเขาและถ้าเราไปเราก็ไม่ต้องกลับมาอีก คือเราไปเที่ยวค่ะแฟนเราทำงานไม่ได้หยุดงานเราก็ไปเล่นกับเพื่อนค่ะแค่ไปนอนที่ห้องแฟน หยุดงานก็อยากพักผ่อนบ้างไปเที่ยวไปเล่นบ้างอายุก็ไม่ใช่15-16แล้ว แต่แม่ไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลย ปัญหาเริ่มบานปลายน้าของเราได้มาโพสในเฟสบุ๊คเราว่าจะตัดขาดกับเราถ้าเราไป เราก็ได้แต่คิดในใจว่าชีวิตฉัน ฉันไม่สามารถทำอะไรเองได้เลยหรอ หลายครั้งที่แม่เราเอาเราไปพูดกับญาติในทางเสียๆ หายๆ ครั้งนี้ก็คงอีกเช่นกัน ย่าเราที่บอกว่าจะคุยกับแม่ให้ก็ส่ายหน้าระอา
ตอนนี้เราไม่กล้าไปเจอหน้าใครเลย งานที่ร้าน(เราทำงานธุรกิจส่วนตัวกับน้าที่บอกว่าจะตัดขาดเราค่ะ) เราก็ไม่กล้าไปทำ คือตอนนี้ทุกคนมองเราว่าเป็นลูกที่แย่มากๆ ค่อนไปทางสารเลว
เราอยากถามว่าเราผิดหรอคะ ที่ขอไปเที่ยวไปเล่นบ้าง อายุเราไม่น้อยแล้ว เราจะทำอะไรก็ต้องให้แม่มาตัดสินใจแทนแบบนี้ตลอดไปเลยหรอคะ เราเคยคิดว่าชีวิตแบบนี้มันก็โอเคแต่ความจริงคือไม่เลยค่ะ ชีวิตเราจะต้องถูกบงการไปตลอด เราอยากทำอะไรได้ด้วยตัวเอง ตัดสินใจอะไรเองบ้าง ลองทำในแบบที่เราเป็นบ้าง อยากลองทำอะไรแบบไม่ต้องแคร์ใคร พอเราขอไปเที่ยวเล่นแม่ก็พูดขึ้นมาว่า "กูอาย กูจะบอกญาติยังไงว่าไปไหน กูอายมากเลย" เราไม่ใช่คนเที่ยวกลางคืนเราไม่ชอบเสียงดัง ไปเที่ยวในที่นี้ของเราคือไปห้างกินขนมซื้อของกับเพื่อน เราไม่ได้ไปขายตัว หรือไปทำอะไรที่ไม่ดีเลย ตอนนี้เครียดมาก ไม่กล้าออกไปเจอหน้าญาติหรือใครเลย แม่เราทำให้เราดูแย่มากๆ ตอนนี้ความรู้สึกของเราก็แย่มากๆ เช่นกันเราจะทำอย่างไรดีคะ ?
ปัญหาของเรากับแม่จะแก้อย่างไรดีคะ
จนมาวันนึง เราไปเจอกับแฟนที่เป็นเลสเบี้ยนตอนนี้คบกันมาได้ปีกว่าแล้ว (แต่แม่ก็ไม่เคยเห็นด้วย) เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดกันค่ะแฟนเรา เราเคยให้แม่เราคุยกับแฟนเราแม่เราก็เอาแต่กดดันX (ขอแทนแฟนเป็น x นะคะ) ไม่รับฟังอะไร และไม่ยอมเข้าใจอะไร เรากับ X คบกันแบบคู่รักปกติค่ะ ไม่เคยทำอะไรออกนอกลู่นอกทาง เรากับX เป็นคนที่ไม่เที่ยวไม่ดื่มทั้งคู่เวลาเราไปหาX แม่จะมีปัญหาตามมาทันทีซึ่งก้อนจะไปเราก็ขอก่อนเสมอ
จนมารอบนี้...เราได้ขอไปหาX เพราะX ทำงานไม่สามารถลาหยุดได้ (Xทำงานร้านกาแฟชื่อดังในห้างค่ะ) แม่เราก็เอาแต่พูดว่าทำไมไม่ให้Xมา เราก็อธิบายไปตามเหตุและตามความจริง เราโดนแม่ด่าสวนมาว่า "เอาอะไรคิดว่ามันหยุดไม่ได้ มันหยุดได้ปีนึงมันต้องมีวันหยุด อย่ามาโกหกกู เรื่องแบบนี้พูดกับหมาหมาก็ไม่เชื่อ" ใช่ค่ะแฟนเราสามารถหยุดงานได้ แต่ไม่ใช่ช่วงนี้เพราะแฟนเราเคยขอลาหยุดแล้วแต่ไม่ได้ ทุกคนตกลงให้ไปเราหาแฟนเราได้ ยกเว้นแม่ค่ะ ปัญหามันเกิดตรงนี้เลยค่ะ พอถึงวันที่เรากำลังจะไปเราแวะเอาเงินเดือนที่ได้มาไปให้แม่ที่ร้านขายของซึ่งตอนนั้นมีลูกค้าเต็มร้านเลย แม่ได้ร้องไห้ใส่เราว่า แม่ขอแค่นี้ไม่ได้หรอ พูดจาเสียงดังใส่เราทำให้เรากลายเป็นคนที่ดูแย่มากๆ ไปเลย จนลูกค้าที่กำลังซื้อของในร้านมองเราด้วยสายตาที่ดูแย่มาก ย่าเราบอกว่าไปเลยเดี๋ยวคุยให้ ไปเที่ยวเล่นแค่นี้ทำไมไม่ให้เราออกไปหัดทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง ย่าเราก็คุยกับแม่เรา พอเราไปถึงคิวรถตู้ แม่เราได้โทรมาขู่ว่าจะเผาของๆ เราถ้าเราไป ไม่ใช่แค่นั้นค่ะ แม่เราได้บอกกับเราว่าไปบอกกับญาติทุกคนแล้วว่าเราไม่ใช่ลูกของเขาและถ้าเราไปเราก็ไม่ต้องกลับมาอีก คือเราไปเที่ยวค่ะแฟนเราทำงานไม่ได้หยุดงานเราก็ไปเล่นกับเพื่อนค่ะแค่ไปนอนที่ห้องแฟน หยุดงานก็อยากพักผ่อนบ้างไปเที่ยวไปเล่นบ้างอายุก็ไม่ใช่15-16แล้ว แต่แม่ไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลย ปัญหาเริ่มบานปลายน้าของเราได้มาโพสในเฟสบุ๊คเราว่าจะตัดขาดกับเราถ้าเราไป เราก็ได้แต่คิดในใจว่าชีวิตฉัน ฉันไม่สามารถทำอะไรเองได้เลยหรอ หลายครั้งที่แม่เราเอาเราไปพูดกับญาติในทางเสียๆ หายๆ ครั้งนี้ก็คงอีกเช่นกัน ย่าเราที่บอกว่าจะคุยกับแม่ให้ก็ส่ายหน้าระอา
ตอนนี้เราไม่กล้าไปเจอหน้าใครเลย งานที่ร้าน(เราทำงานธุรกิจส่วนตัวกับน้าที่บอกว่าจะตัดขาดเราค่ะ) เราก็ไม่กล้าไปทำ คือตอนนี้ทุกคนมองเราว่าเป็นลูกที่แย่มากๆ ค่อนไปทางสารเลว
เราอยากถามว่าเราผิดหรอคะ ที่ขอไปเที่ยวไปเล่นบ้าง อายุเราไม่น้อยแล้ว เราจะทำอะไรก็ต้องให้แม่มาตัดสินใจแทนแบบนี้ตลอดไปเลยหรอคะ เราเคยคิดว่าชีวิตแบบนี้มันก็โอเคแต่ความจริงคือไม่เลยค่ะ ชีวิตเราจะต้องถูกบงการไปตลอด เราอยากทำอะไรได้ด้วยตัวเอง ตัดสินใจอะไรเองบ้าง ลองทำในแบบที่เราเป็นบ้าง อยากลองทำอะไรแบบไม่ต้องแคร์ใคร พอเราขอไปเที่ยวเล่นแม่ก็พูดขึ้นมาว่า "กูอาย กูจะบอกญาติยังไงว่าไปไหน กูอายมากเลย" เราไม่ใช่คนเที่ยวกลางคืนเราไม่ชอบเสียงดัง ไปเที่ยวในที่นี้ของเราคือไปห้างกินขนมซื้อของกับเพื่อน เราไม่ได้ไปขายตัว หรือไปทำอะไรที่ไม่ดีเลย ตอนนี้เครียดมาก ไม่กล้าออกไปเจอหน้าญาติหรือใครเลย แม่เราทำให้เราดูแย่มากๆ ตอนนี้ความรู้สึกของเราก็แย่มากๆ เช่นกันเราจะทำอย่างไรดีคะ ?