สวัสดีค่ะ   ตอนนี้ อายุ27แล้วค่ะ เริ่มสวดมนต์ ศึกษาธรรมมะ  กลัวการทำบาปมากขึ้น  อนาคตเรากำหนดได้ว่าจะทำตัวยังไง  แต่ไอ้ที่ผ่านมาแล้วนี่สิคะ  จะทำยังไงดี  จะเล่าให้ฟังค่ะ  มีนิสัยชอบขโมยมาตั้งแต่เด็กๆเลย 

ตอน ประมาณ  ป.2  เห็นเพื่อนมีกล่องดินสอสวยมากค่ะ  เป็นกล่องดินสอเหล็ก  ตอนเพื่อนๆไปพักเที่ยง เราก็ แอบเอาไปซ่อนค่ะ   พอเพื่อนกลับมา ร้องไห้เลย กล่องดินสอหาย  แถมขโมย2อันในวันเดียวด้วยค่ะ  พอเลิกเรียน เราก็ค่อยๆ  เอาออกมา  แล้วเอากลับบ้านค่ะ   นิสัยเสียมากค่ะ ยอมรับค่ะ

และตอนนั้น  ก็เป็นเจ้าหน้าที่ห้องสมุด  ดูแลการเช่ายืม หนังสือ  หนังสือนิทาน สวยๆ ใหม่ๆ  ขโมยเอากลับบ้านค่ะ  ไม่เยอะมาก แต่ก็ถือว่าขโมย  ถึงกับขโมยของสาธราณะเลย กรรมหนักเลยทีนี้😭

หลังจากนั้น ก็ย้ายบ้านมาอยู่กับคุณย่าค่ะ   ป.4

ก็เห็นเพื่อน ทำการบ้านได้เก่ง ขโมยสมุดการบ้านเพื่อนไปแอบอีก นิสัยชั่วร้ายมาก สำนึกตอนโตแล้วค่ะ    แล้วพอเริ่ม 13-14  ติดเกมส์ค่ะ   ขโมยเงินย่า   ย่าเก็บเงินไว้ใต้ที่นอน  เป็นแบงค์ร้อยเยอะมากๆเราก็ขโมย แอบเอาวันเว้นวัน ติดๆกันบ้าง ทีละร้อย  ทีละ2ร้อย   ย่ารู้ตัว  ก็มาถาม และให้สาบาน ถ้าเอาจริง ขอให้ตายโหง   เราก็โกหกว่าไม่ได้เอาอีก  โถ่  กรรมหนักเลย  ย่าดีกับเรามากๆ  โกรธแปปเดียว แต่ก็รักเราเหมือนเดิม  จนตอนนี้แกเสียไปแล้ว   ก็ฝันถึงแกก้มาดี

  เรารู้ตัวว่าเราทำกรรมไว้เยอะ   ตอนนี้  ไม่รู้จะทำอย่างไรให้ดีขึ้น   ทำงานเดือนละเกือบแสน  เงินก็ไม่เหลือเก็บแม้แต่บาทเดียว  เพื่อนมายืมเงิน  ก็ไม่คืน เราคิดสำนึกผิดมาตลอด  และต่อให้เราตายโหงจริง เราก็น้อมรับ  เพราะ มันก็คือกรรมที่เราได้ทำไว้กับผู้มีพระคุณ  แต่ตอนนี้  เรามีชีวิตอยู่ เราอยากขอคำแนะนำจาก พี่ๆในพันทิป เราควรทำบุญยังไงดี  ให้พอเบาบางบ้าง ตอนนี้โตแล้ว รู้สึกผิดชอบชั่วดีแล้วค่ะ