สวัสดีค่ะ จะขอรบกวนสอบถามการปรับตัวหลังลาออกจากงานค่ะ
เราเริ่มทำงานที่เก่าเป็นที่แรกค่ะหลังเรียนจบ ระหว่างการทำงานเราสัมผัสได้เลยว่าหัวหน้าเค้าไม่ค่อยชอบเราสักเท่าไหร่ เค้ามักจะพูดกับเราว่าเธอจบมาทำไมถึงทำไม่ได้ดูคนนู้นสิงานยากกว่าเธอเค้ายังทำได้เลย เราพูดจริงๆจากใจว่าบางครั้งเราไม่รู้จริงๆว่างานนั้นทำยังไงพอเราไปถามเค้าก็จะดุมาแล้วให้ไปคิดเอง พอเราคิดเองเค้าก็บอกว่าไม่ถูกต้องไปทำมาใหม่ ซึ่งกับคนอื่นเค้าตอบนะคะไปทำให้ที่โต๊ะเลย เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าไม่ชอบอะไรเราแต่เราไม่เคยไปทำอะไรให้เค้าเลยค่ะเรารู้สึกนับถือเค้าด้วยซ้ำที่เป็นคนเก่ง มีคนบอกว่าที่เค้าไม่ค่อยชอบเราเพราะเราทำงานไม่ได้รวดเร็วทันใจเค้าค่ะ เราก็แก้ไปเรื่อยๆจนงานมันช้าบวกกับงานใหม่ที่มาเรื่อยๆทำให้มันเลทไปหมดเราพยายามเอากลับมาทำที่บ้านเพื่อให้งานมันไปต่อได้เร็วที่สุดบางวันนอนแค่ 3 ชม. ก็ไปทำงานต่ออีกวันแล้วเราพยายามทำให้งานมันรันได้เร็วที่สุดแล้ว งานไหนที่เราไม่รู้เราก็เสิร์ชกูเกิ้ล ถามเพื่อนที่ทำงานสายงานเดียวกัน ถามพี่ๆคนอื่นๆ เราทำหมดแล้วค่ะแต่เค้าไม่เคยมองเห็นความพยายามเราเลย เค้าพูดกับเราว่าเธอเคยเปิดกูเกิ้ลดูบ้างไหม เราพูดไม่ออกเลยเราพยายามทุกอย่างหาความรู้จากคนอื่น เอางานไปทำเพื่อให้ทุกอย่างมันรันมากขึ้นเค้าไม่เคยจะบอกเราเลยว่าควรทำไงและไม่เคยเห็นความพยายามที่เรามี มีครั้งนึงเค้าตรวจงานเราแล้วพูดขึ้นมาดังๆว่าผิดครั้งแรกไม่เป็นไรผิดครั้งที่สองคือโง่ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยจะบอกเราเลยมีแต่เราแก้ๆไปให้เค้าตรวจไหนจะคำพูดต่างๆที่เค้าพูดไม่เคยนึกถึงใจคนฟังเลย เรารู้แย่กับคำพูดนั้นมากๆแล้วมันยังคงอยู่ในหัวเรามาตลอด คำพูดมันฆ่าคนได้จริงๆค่ะ
ก่อน 2 เดือนสุดท้ายเราร้องไห้แทบทุกวันมีบางวันที่ทำงานที่ออฟฟิศดึกๆรู้สึกอยากจะโดดตึกให้ตายๆไปเลยแต่มันก็เป็นความคิดแค่แวบเดียวเท่านั้น หลังจากลาออกสภาพจิตใจเรามันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย 2 เดือนแรกหลังลาออกเราก็ยังนอนร้องไห้แทบทุกคืน หลังจากนั้นก็ไม่ร้องไห้ทุกคืนแล้วแต่ก่อนนอนวันไหนที่เราเผลอไปนึกถึงก็จะร้องไห้ออกมาแล้วรู้สึกดาวน์มากๆ
ตอนนี้เราจะสมัครงานที่ใหม่แต่เรารู้สึกกลัวมากๆกลัวจนรู้สึกข้างในมันสั่นไปหมดเราไม่กล้าแล้ว ไม่พร้อมจะเจอกับอะไรแบบนี้จริงๆ ตอนนี้ความรู้สึกเรามันยังแย่อยู่แต่ไม่เท่าตอนเพิ่งลาออก เราอยากขอคำแนะนำว่าเราควรพบจิตแพทย์ไหมคะหรือนี่เป็นอาการปกติที่ทุกคนเป็นหลังลาออกจากงาน
* เราไม่กล้าบอกความรู้สึกเรากับพ่อแม่ค่ะ ตอนนี้พ่อแม่เราทำงานหนักมากบวกกับเราเองก็ลาออกแล้วรู้สึกเป็นภาระของพ่อแม่ที่ต้องมาเลี้ยงดูเรา เราไม่อยากเอาความเครียด ความไม่สบายใจไปให้พ่อแม่เราเพิ่ม
** หากเราจะไปพบจิตแพทย์ รบกวนแนะนำค่ารักษาเบื้องต้นให้หน่อยนะคะ
*** ใครที่เจอแบบเราหรือกำลังรู้สึกท้อแท้ เราขอเป็นกำลังใจให้นะคะ หากต้องการระบายสามารถมาระบายกับเราได้เลยค่ะ ถึงเราจะช่วยแก้ปัญหาไม่ได้แต่เราก็จะช่วยเป็นผู้รับฟังนะคะ
**** ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามาตอบคำถามนะคะ
รบกวนขอคำแนะนำหลังลาออกจากงานค่ะ
เราเริ่มทำงานที่เก่าเป็นที่แรกค่ะหลังเรียนจบ ระหว่างการทำงานเราสัมผัสได้เลยว่าหัวหน้าเค้าไม่ค่อยชอบเราสักเท่าไหร่ เค้ามักจะพูดกับเราว่าเธอจบมาทำไมถึงทำไม่ได้ดูคนนู้นสิงานยากกว่าเธอเค้ายังทำได้เลย เราพูดจริงๆจากใจว่าบางครั้งเราไม่รู้จริงๆว่างานนั้นทำยังไงพอเราไปถามเค้าก็จะดุมาแล้วให้ไปคิดเอง พอเราคิดเองเค้าก็บอกว่าไม่ถูกต้องไปทำมาใหม่ ซึ่งกับคนอื่นเค้าตอบนะคะไปทำให้ที่โต๊ะเลย เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าไม่ชอบอะไรเราแต่เราไม่เคยไปทำอะไรให้เค้าเลยค่ะเรารู้สึกนับถือเค้าด้วยซ้ำที่เป็นคนเก่ง มีคนบอกว่าที่เค้าไม่ค่อยชอบเราเพราะเราทำงานไม่ได้รวดเร็วทันใจเค้าค่ะ เราก็แก้ไปเรื่อยๆจนงานมันช้าบวกกับงานใหม่ที่มาเรื่อยๆทำให้มันเลทไปหมดเราพยายามเอากลับมาทำที่บ้านเพื่อให้งานมันไปต่อได้เร็วที่สุดบางวันนอนแค่ 3 ชม. ก็ไปทำงานต่ออีกวันแล้วเราพยายามทำให้งานมันรันได้เร็วที่สุดแล้ว งานไหนที่เราไม่รู้เราก็เสิร์ชกูเกิ้ล ถามเพื่อนที่ทำงานสายงานเดียวกัน ถามพี่ๆคนอื่นๆ เราทำหมดแล้วค่ะแต่เค้าไม่เคยมองเห็นความพยายามเราเลย เค้าพูดกับเราว่าเธอเคยเปิดกูเกิ้ลดูบ้างไหม เราพูดไม่ออกเลยเราพยายามทุกอย่างหาความรู้จากคนอื่น เอางานไปทำเพื่อให้ทุกอย่างมันรันมากขึ้นเค้าไม่เคยจะบอกเราเลยว่าควรทำไงและไม่เคยเห็นความพยายามที่เรามี มีครั้งนึงเค้าตรวจงานเราแล้วพูดขึ้นมาดังๆว่าผิดครั้งแรกไม่เป็นไรผิดครั้งที่สองคือโง่ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยจะบอกเราเลยมีแต่เราแก้ๆไปให้เค้าตรวจไหนจะคำพูดต่างๆที่เค้าพูดไม่เคยนึกถึงใจคนฟังเลย เรารู้แย่กับคำพูดนั้นมากๆแล้วมันยังคงอยู่ในหัวเรามาตลอด คำพูดมันฆ่าคนได้จริงๆค่ะ
ก่อน 2 เดือนสุดท้ายเราร้องไห้แทบทุกวันมีบางวันที่ทำงานที่ออฟฟิศดึกๆรู้สึกอยากจะโดดตึกให้ตายๆไปเลยแต่มันก็เป็นความคิดแค่แวบเดียวเท่านั้น หลังจากลาออกสภาพจิตใจเรามันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย 2 เดือนแรกหลังลาออกเราก็ยังนอนร้องไห้แทบทุกคืน หลังจากนั้นก็ไม่ร้องไห้ทุกคืนแล้วแต่ก่อนนอนวันไหนที่เราเผลอไปนึกถึงก็จะร้องไห้ออกมาแล้วรู้สึกดาวน์มากๆ
ตอนนี้เราจะสมัครงานที่ใหม่แต่เรารู้สึกกลัวมากๆกลัวจนรู้สึกข้างในมันสั่นไปหมดเราไม่กล้าแล้ว ไม่พร้อมจะเจอกับอะไรแบบนี้จริงๆ ตอนนี้ความรู้สึกเรามันยังแย่อยู่แต่ไม่เท่าตอนเพิ่งลาออก เราอยากขอคำแนะนำว่าเราควรพบจิตแพทย์ไหมคะหรือนี่เป็นอาการปกติที่ทุกคนเป็นหลังลาออกจากงาน
* เราไม่กล้าบอกความรู้สึกเรากับพ่อแม่ค่ะ ตอนนี้พ่อแม่เราทำงานหนักมากบวกกับเราเองก็ลาออกแล้วรู้สึกเป็นภาระของพ่อแม่ที่ต้องมาเลี้ยงดูเรา เราไม่อยากเอาความเครียด ความไม่สบายใจไปให้พ่อแม่เราเพิ่ม
** หากเราจะไปพบจิตแพทย์ รบกวนแนะนำค่ารักษาเบื้องต้นให้หน่อยนะคะ
*** ใครที่เจอแบบเราหรือกำลังรู้สึกท้อแท้ เราขอเป็นกำลังใจให้นะคะ หากต้องการระบายสามารถมาระบายกับเราได้เลยค่ะ ถึงเราจะช่วยแก้ปัญหาไม่ได้แต่เราก็จะช่วยเป็นผู้รับฟังนะคะ
**** ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามาตอบคำถามนะคะ