สวัสดีค่ะ ชาวเมืองทิพย์ทุกท่าน
จะมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับความสำพันธ์ในที่ทำงานกับเพื่อนร่วมงานที่แสนดี
คือน้องที่ออฟฟิตเค้ามาทำงานหลังเรา และอยู่คนละสายงานกัน 
แต่ตรงตำแหน่งที่นั่งหันหน้าเข้าหากัน ทำให้เราเห็นหน้ากัน
เวลาเราหรือน้องเค้ามีปัญหาพวกเราจะคอยส่งกำลังใจให้กันตลอด 
เมื่อก่อนโควิดไม่ได้ใส่หน้ากาก เราก็ใส่กำลังใจกันผ่านสีหน้าชัดเจน
พอโควิดมาก็เหลือแต่สายตาที่ส่งหากันได้
น้องเค้าเป็นคนเก่ง ทำงานตั้งใจ และพร้อมเรียนรู้งานต่างๆได้ดีมากๆ Active ตลอดเวลา
ซึ่งเราเอ็นดูเค้าเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเลย
แต่น้องน่าจะอิ่มตัวกับหน้าที่ของตัวเอง เพราะงานที่ทำแทบจะเหมือน Sale และ เลขา ซึ่งงานที่น้องอยากทำจริงๆคืองาน HR
 น้องเลยไปสมัครที่ใหม่ และน้องได้งานที่ใหม่แล้วด้วย 

วันที่น้องลาออกเรายินดีมากๆ เพราะเค้าจะได้ไปเติมโตที่อื่น  ได้ทำในสายงานที่น้องเค้าชอบ
พอวันที่เค้าจะไปจากที่ออฟฟิต วันนี้เรากลับบ้านไป เราร้องให้หนักมาก 
คิดถึงตอนที่นั่งตรงข้ามกับ ตอนกินข้าวด้วยกัน ตอนช่วยกันทำงานงานจิปะถะในออฟฟิต
เพิ่มรู้สึกครั้งแรกเลยกับเพื่อนร่วมงาน ว่ารักเหมือนน้องเลยค่ะ
มีใครเคยเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ