เกริ่นก่อนเลยคือ เรากับแฟนอายุ 24 ปีเท่ากัน เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัด อยู่ไกลกันมากๆ เราพึ่งลาออกจากงาน แต่แฟนพึ่งเรียนจบยังไม่มีงานทำ ด้วยความที่เราอยู่ไกลกัน เราเลยอยากได้ความมั่นใจจากเค้าว่าเราจะพยายามสร้างอนาคตไปด้วยกัน แต่เค้าก็บอกไม่ต้องเร่งรีบ ให้มันเป็นไปเรื่อยๆตามกาลเวลา เค้าดีมากเลยนะคะ เป็นคนใจดี จริงใจ ใจเย็น คิดเป็น ขยัน ก็คือดีมากๆสำหรับเรา หรือเราคาดหวังมากไปรึป่าวคะ เพราะเค้าดีและเรารักเค้ามากๆ อยากมีอนาคตร่วมกันกับเค้า เราเร่งเค้ามากไปรึป่าว เราคาดหวังมากไปรึป่าวคะ หรือเราควรจัดการความรู้สึกตัวเองด้วยการไม่คาดหวัง แล้วปล่อยไปเรื่อยๆตามที่เค้าบอกดีคะ ตอนนี้รู้สึกว่าเราไม่อยากเสียเวลา แต่อีกใจก็บอกให้อดทนเผื่ออะไรในอนาคตมันจะดีกว่าที่เราคิด เรากลัวใจตัวเองว่าจะอดทนไม่ได้ ถ้าเราเลิกคาดหวังเราจะดีขึ้นมั้ยคะ อยู่ไปวันๆรอเวลา เราสดุดตรงที่เค้าบอกว่าเค้ายังไม่มีอะไรเลย เค้าต้องเลี้ยงพ่อแม่ก่อน(ตรงจุดเลี้ยงพ่อแม่เราเข้าใจเพราะเราก็ต้องเลี้ยงพ่อแม่เหมือนกัน) ในมุมเราคือเราช่วยกันสร้างอนาคตแล้วดูแลพ่อแม่ของกันและกันช่วยกันไป แต่เหมือนเค้าต้องการสร้างอนาคตของเค้าคนเดียวไปก่อน เราก็ลุยของเราคนเดียว ตัวใครตัวมัน เราฟังเค้าพูดแล้วรู้สึกเฟล รู้สึกคิดมาก และรู้สึกนี่เราเสียเวลารึป่าววะ หรือเราแค่คาดหวังมากไปเองคะ จัดการกับอะไรแบบนี้ยังไงดี ด้วยความที่เราก็อายุ 20+ แล้ว คบใครก็อยากสร้างอนาคตไปด้วยกันยาวๆเลย