เราเป็นเด็กอายุ16ค่ะ อยู่ม.4 เป็นลูกคนเล็ก
หนูเป็นที่เรียนร็ไวค่ะ ตอนช่วงไม่มีโควิดไปแข่งวิชาการบ่อยๆ แต่ดันเป็นคนที่เกรดแย่มาก เพราะเป็นคนซุ่มช่าม ปลายภาคตรวจเช็คคะแนนสมุดทีไร
หาไม่เจอซักที แต่พอขึ้นม.4 หนูจริงจังกับการเรียนมากขึ้น ขยันมากๆ แต่ไม่กดดันตัวเอง แบ่งเวลาก็ถือว่าดี เพราะ ถ้ามีงาน ก็จะทำจนเสร็จ
พอเสร็จก็เล่นเกม ดูหนัง ดูซีรีย์ตามประสาค่ะ แต่หนูมีแม่ที่....... บออกยังไงดีหล่ะ คือแกเป็นที่ ทุกคนดีหมดยกเว้นลูกตัวเองงี้มั้ง
เช่นไอ้A สมองช้า แต่ทำงานาช่วยครอบครัว หนูก็ต้องฟังคำว่า ไม่เป็นเหมือนAมัน ขยันช่วยแม่มันทำงาน เล่นแต่เกมอยู่นั่นแหละ ไม่สร้างประโยชน์เลย
หรือ B  เกรดที่สามปีเค้าดี แม่ก็จะพูดว่า ดูเขาหน่อยขนาดบ้านนอกยังฉลาดกว่าเลย มันโง่ ไม่ใช่โง่ธรรมดา หน้าโง่ ถึงตายไปกูก็ไม่เสียดาย
หรือ ไม่เป็นเหมือนพี่
เขาเรียน เขาอ่านแต่หนังสือ เขาทำงานได้เงินเป็นหมื่นนๆ ทำอะไรได้บ้าง ไม่เจริญหรอกถ้าไม่มีกู ไปอยู่ไหนก็ไม่เจริญ ......
นี่คือคำด่าที่เจอบ่อยๆ บางทีเราก็พยายามทำให้มันเป็นเรื่องตลก พยายามขำกับคำที่ด่ามา แต่บางครั้งเราก็เหนื่อยกับมัน ยิ่งตอนนี้ เรียนออนไลน์ ยิ่งเป็นช่วงสอบยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ เจอทั้งคำดูถูก เหนื่อยก็ไม่ให้กำลังใจ หาว่าโง่ เป็นควาย เป็นอีบ้าบ้าง มีครั้งนึงที่เราโดนด่า จนเราเถียงกลับ
แต่เราได้คำพูดกลับมาว่า แค่นั่งเรียน มันจะเหนื่อยไรนักหนาอย่าบ้ามากนะ  จริงๆก็แอบสงสัยนะ ว่าเป็นลูกที่ดีสำหรับเขาเป็นยังไง......

ตั้งกรพะทู้นี้เราไม่ต้องการอะไรมากหรอกค่ะ แค่อยากมาระบายเฉยๆ