เอาง่ายๆตอนนี้
พ่อเราสายตาสั้น
แม่เราสายตายาว
เราถือว่าอยู่ในเกณฑ์ปกติอยู่ยังไม่สั้นไม่ยาว 
แต่คือบ้านเราทำงานเกี่ยวกับการถ่ายรูปใช้กล้องอะไรประมาณนั้น แล้วคือเราก็ยังอยู่เเค่มอปลาย พ่อเราเค้าก็เรียนเกี่ยวกับกล้องมาอยู่ แต่เเม่เราไม่ได้เรียนอะไรแบบนี้เลย เเต่ต้องมาหัดทำเพราะมันเป็นธุรกิจที่ร้านอะเนอะ แล้วคือกล้องมีปัญหาตรงที่ว่า ถ่ายมาเเล้วไม่ค่อยชัด มันไม่คมเหมือนปกติที่เคยถ่าย (เราไม่รู้ว่าพ่อเค้าไปปรับอะไรไหม เพราะเค้าสายตาสั้น เวลาถ่ายเนี้ย มันก็ต้องมีการปรับให้เข้ากับสายตาอะไรแบบนั้น แต่คือเค้ารู้อยู่คนเดียวว่าต้องปรับอะไรแบบไหน แล้วเค้าก็อาจไปปรับอะไรไว้ที่เค้าถ่ายเเล้วมันชัดเเค่เวลาเค้าถ่าย แต่ถ้าเราที่สายตาปกติ กับแม่ที่สายตายาว มาถ่ายมันก็ไม่ชัดซะอย่างงัน(ดูงงๆ เนอะ ใครได้ใช้กล้องน่าจะเข้าใจทั้ง))

แล้วคือด้วยความที่ว่าพ่อเรา โคตรจะเป็นคนอารมณ์ร้อน แล้วมาสายตามีปัญหา (เค้าทำตัวเองๆ เราไม่อยากเล่าเยอะ เรื่องมันยาวมาก พูดง่ายๆ เค้าทำให้สายตาตัวเองมีปัญหาเอง แล้วกันซวยซ้ำที่หมอรพ. มันฉีดยาให้ผิดเส้น ทำให้หนักกว่าเก่า ไม่รับผิดชอบด้วย ปัจจุบันก็มองเห็นได้แค่ ประมาณ 30 เซนมั้งที่จะพอชัด (เกี่ยวกับเส้นประสาทตา))

เเล้วก็มีปัญหากันตลอดที่อีกคนต้องมองใกล้ๆ ถึงจะเห็นชัด
แต่อีกคนต้องมองไกลๆ ถึงจะเห็นชัด แล้วคือปกติเราเรียนอยู่ในเมือง ตอนนี้เรียนออนไลน์เลยกลับมาช่วยงานที่บ้าน ก็ต้องรับทั้งสองอะ แบบ โอ้ยยย