ต้องขอเกริ่นก่อนว่า เพื่อนคนนี้เรารู้จักมันมาตั้งแต่ อ.1   สมัยตะก่อน(ป.1)มันก็เคยมาทำตัวใหญ่ใส่เรา เพราะเราทำของมันหาย มันจึงใช้โอกาสนี้ใช้งานเราทำทุกอย่างให้ โดยที่มันไม่ทำอะไรเลย จนวันนึงเราไม่ไหวจริงๆท่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้มัน จนมันยอมเราไปครั้งหนึ่ง จนเวลาผ่านมาหลายปี พอขึ้นมา ม.1-2 มันพยายามตีสนิทเราอีกครั้ง ช่วง ม.2 มันก็เริ่มที่จะเก่งใส่เรา เพราะเราเรียนเก่งกว่า บ้านเรามีเงินพอสมควร มันก็เริ่มใช้ให้เราทำนู้นทำนี่ เราก็อดใจทำให้มันไป จน มันอยากได้ของชิ้นๆหนึ่ง แล้วมันไม่มีเงินซื้อ มันจึงบอกกับเราว่า ต่อไปนี้ทุกๆวันต้องเอาตั้งมาให้กูวันละ30บาท เราจำใจต้องให้มัน เพราะถ้าไม่อย่างงั้นมันจะทำอะไรเราได้ (เราลืมเล่าว่ามันเป็นคนอารมณ์ร้อน เวลามีใครทำอะไรไม่พอใจมัน มันก็จะใช้กำลังโดยการต่อยบ้าง ทุบบ้าง) ช่วงม.2 เริ่มเข้าช่วงที่ทำให้เราเกรดเริ่มตก เพราะต้องทำงานให้มัน ใจจริงๆเราไม่อยากยุ่งกับมันเลย แต่มันทำเป็นว่า สนิทกัน ซึ่ง..... เราไม่ได้อยากสนิทด้วย ช่วงเวลาตอนเช้าก่อนเข้าแถวเราจำเป็นต้องไแอบในห้องน้ำทุกๆวัน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปเจอหน้ามันให้มันใช้ สมัยนั้นเกมrovมาแรง มันจะบังคับให้เราเล่นกับมันทุกวัน ทุกคนจำเป็นต้องเล่น ถ้าไม่อย่างงั้นมันจะต่อยเราทุกคน หรือไม่ก็ปล้นตังวันละ100 ซึ่งเราไม่ค่อยได้เล่นเท่าไร ถ้าใครเล่นชนะมัน มันจะหัวร้อนมากกก ทุกคนเลยจำเป็นต้องยอมมัน พอเข้าสู่ช่วง ม.3 เป็นช่วงชีวิตที่ทุเรศที่สุด เพราะ มันหนักขึ้นเรื่อยๆ มันให้เพิ่มตังจากวันละ30 เป็นวันละ100 ซึ่งเรา ได้เงินจากแม่มาแค่100 เราจำเป็นต้องลักตังแม่มาอีกวันละ 30-60 บาท บางวันถ้าไม่มีให้มันก็จะต่อยเรา ช่วงม.3 เราไปดัดฟันมา มันไม่พอใจที่เราดัดฟันมันก็ต่อยเราจนเหล็กหลุด มันใช้เราทำงานหนักกว่าเดิม จนเกรดเราตกมากๆ เราได้เกรดดีกว่ามันมันก็โมโห เราเลยไม่อยากไป รร โดยหลอกแม่ว่า ไม่สบายบ้าง ท้องเสียบ้าง ถึงเราจะหยุดวันนี้ วันที่เราไป รร ก็โดนอยู่ดี เราไม่ไหวมากๆ ในวันสอบเรายังต้องเอาคำตอบไปให้มันทั้งๆที่เราไม่ได้อยากให้เลย พอปิดเทอม เราโครตสบายใจเลยย เหมือนโลกทั้งใบมันเป็นของเราอะ ต่างคนก็ต่างเรียนคนละสาย พอเปิดเทอม ม.4 มันก็ยังทำแบบเดิม แต่เรากันใจที่จะเลิกทำแบบนั้น ทุกวันนี้โครตมีความสุขเลย ส่วนมันก็ตามสภาพ สพใจที่ไม่ได้อยู่กับมันอีก  ชาติหน้าขออย่าได้เป็นเพื่อนมันอีกเลย...... #เพื่อน