ตอนนี้ผมอายุ 27 แล้ว แต่งงานแล้ว ไม่มีลูก
ผมตาบอดสี สมัยเรียนเคยขับรถอยู่บ้าง แต่ไม่เคยสอบใบขับขี่ 
ผมทำงานออฟฟิศกลางเมืองเป็นหลัก พักหลังเริ่มทำงานอยู่บ้าน ปกตินั่ง grab ไปทำงาน หรือ bts ถ้าไม่รีบ 

ผมเลิกเที่ยวแล้ว และสายงานที่ทำไม่เคยจำเป็นต้องเดินทางไปไหนไกล ผมเลยค่อยๆคิดว่าไม่จำเป็นใช้รถแล้วถ้าอยู่ กทม เรื่อยๆ ยิ่งเห็นเพื่อนร่วมงานลำบากตอนขับรถกัน (รถติด ถึงบ้านดึก ประสบอุบัติเหตุ รถเสีย ไม่มีที่จอด จอดไม่ถูกที่โดยปล่อยลมยาง สติแตกบนถนน โดนหาเรื่องบนถนน โดนเจ้าหน้าที่เรียกดึกๆ โดนใบสั่งส่งไปบ้าน ฯลฯ) ยิ่งคิดว่ามีรถจะเป็นภาระซะมากกว่า 

ภรรยาผมเป็นคนญี่ปุ่นทำงานอยู่ไทย ชอบนั่งรถเมล์ นั่งรถไฟ ไปทำงานมาโดยตลอดตั้งแต่อยู่ญี่ปุ่น ไปไหนมาไหนเองมาโดยตลอด ไม่เคยขอให้ไปรับไปส่ง

แต่ทางครอบครัว ญาติผู้ใหญ่ พยายามผลักดันให้ผมมีรถ ขับรถไปไหนมาไหนเอง บอกว่าเป็นผู้ชายต้องมีรถๆต้องขับรถๆ (ญาติบางคนมองข้ามไปว่าผมตาบอดสี แล้วจะเล่นเส้นให้ผมได้ใบขับขี่แบบนอกระบบ)

ใจนึงผมก็อยากขับให้ได้ จะได้เคลียปมคาใจให้หมดๆไป อีกใจนึงก็กลัวดูสีไฟท้ายผิดแล้วไปชนท้ายรถบนถนน (ไฟท้ายไฟเลี้ยวรถสมัยนี้หลากหลายรูปแบบมาก บางทีกลางวันแสกๆแยกไม่ค่อยออก) และกลัวที่จะค้องเพิ่มภาระให้ตัวเอง

ถึงการใช้ชีวิต ณ ตอนนี้ยังไม่มีส่วนที่จำเป็นต้องใช้รถเลย (ไป ตจว ก็นั่งเครื่องบินนั่งรถไฟ ถึงแล้วก็เหมารถตู้วันละ 2,000 หรือไม่ก็นั่งสองแถวเอา) แต่บางทีก็เหมือนผมรู้สึกว่าพลาดอะไรหลายๆอย่างเพราะไม่ขับรถรึปล่าว

ผมอยากทราบความคิดเห็นหลายๆมุมมองครับ ตามที่ทุกคนคิดเลยนะครับ

🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻