“ไปเลย” (กลอนเปล่าๆ)

เมื่อเธอเดินจากฉันไปในวันนั้น
บางครั้งก็นึกหวั่นว่า ฉันจะทนอยู่ได้ไหม
จากข้ามวัน ข้ามเดือน มันช่างช้าเหลือกระไร
เฝ้าถามใจตนเอง ว่า เราเก่งพอที่จะไม่รออีกฤๅ

เมื่อครบหนึ่งปีที่เขาเลือนหาย
โอ…ฉันไม่เสียดายเลยนะ เพราะอะไรหรือ
ก็เพราะความรู้สึกมันชินชา และไม่คิดจะแย่งยื้อ
เพื่อให้กลับมาสื่อสารกันเหมือนดังเดิม

และเขาก็มิได้สนใจในรักเก่าเก่าอย่างฉัน
ครั้นจะตะบึงตะบัน หันหาอีก ทุกข์ยิ่งเพิ่ม
สู้เดินหน้า ก้าวย่าง อย่างเหิมเกริม
มุ่งเพื่อเติมความแข็งแกร่งแห่งใจ…เพื่อไร้ความหม่นมัว.



ขอบคุณภาพจากกูเกิ้ล