เราไม่รู้หรอกว่าคนอื่นคิดยังไงนะ

เราแค่อยากจะเล่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์น่ะ

  สมมุติว่า.... แค่สมมุตินะ

  เราน่ะเคยได้ยินนะ ว่าแม่ทุกคนรักลูกตัวเองมากๆ เราได้ยินมาแบบนั้น แต่....

  ทำไมพวกเขาดูสนใจคนอื่นมากกว่าตัวเราจังเลย โดยเฉพาะน้องชายของเรา คือเราเข้าใจอยู่ว่าน้องชายยังเด็ก เราเองก็ไม่ได้อะไรกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้วด้วย 

.....

  เราว่า....  เราเข้าประเด็นดีกว่านะ

คือ เราอยากจะเข้ามาถาม(ระบาย)เฉยๆ

เกี่ยวกับนิสัยของแม่เราน่ะ

  ตั้งแต่ที่แม่เปลี่ยนงานมาขายของแถวบ้านช่วงโควิต เราค่อนข้างรู้สึกรำคาญแม่มากๆเลยล่ะ วันๆเอาแต่ใช้เราในงานเล็กๆตลอด เช่น บอกให้เอายางมัดผมมาให้ในหน่อย ขณะที่ตัวเองเล่นแต่มือถือ พอไปช้า หรือ ใช้งานไม่ได้อย่างใจ ก็จะด่าเป็นหมูเป็นหมาเลย ตอนกลางคืนก็ชอบใช้ให้ทำสิ่งวที่ตัวเองต้องการ หยิบหวีมาให้หน่อย เอาน้ำมาให้หน่อย ทำนู่นทำนี่ให้หน่อย บลาๆ จนเราหลอนหูมาก ระแวงว่าแม่จะเรียกให้ไปทำอะไรอีกไหม รู้สึกสหงุดหงิดมาก ทำได้บ่นในใจว่า "มีมือมีทำไมไม่ทำเองบ้าง บอกเราว่าเล่นแต่มือถือไม่ยอมทำอะไร เคยดูตัวเองบ้างไหม? " จบลงที่เราต้องแอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่สุดท้ายเราก็ต้องทำอยู่ดี เพราะรำคาญมาก

ปล.จริงๆก็มีอีกหลายอย่างที่จะแชร์นะ แต่เอาไว้วันหลังแล้วกันนะ

#ทั้งเรื่องชีวิต คิดสดีมโนขึ้นมาเอง ความเพ้อเจ้อ และ อื่นๆ ที่อยากจะแชร์ เป็นต้น#

.
.
.
.
.
.
ไปล่ะ
บาย