คือวันนี้ผมยืนต้มมาม่าอยู่แล้วพ่อผมเพิ่งกลับมาจากข้างนอกแล้วผมจะต้องไปเปิดประตูให้แต่ผะเอิญวันนี้ผมล้างหม้อกำลังจพต้มมาม่าเลยไม่มีใครเปดให้พ่อ
แลวก็เดินมาหาผมแบบหงุดหงิดแลล้วก็มาด่าว่าผมบ่นนู่นนี่นั่นผมพยายามเงียบที่สุดแล้วจดจ้องกับมาม่าพ่อผมก็บ่นไม่หยุดผมก็เลยให้บอกเงียบๆเมาแล้วอย่าบ่นไปทั่ว(พ่อผมเมาหน่ะ)พอผมพูดไปแบบนี้ก้ด่าผมว่าตัวนิดเดียวทำเก่งปากดีผมก็พยายามทำตัวเองเงียบๆใจเย็นๆเช่นเคยแต่ก็ตามนั้นคือพุดไม่หยุดเลยบอกว่าไม่ทำงานบ้านแต่ก่อนหน้านั้นผมยังถูบ้านอยู่เลยซึ่งเขาก็เห็นแต่ก็ด่าว่าบ่นผมไม่หยุดแล้วก็ขึ้นกูใส่ผมแล้วด่าผมต่าางๆนาๆซ่งมันทำร้ายจิตใจมากครับแต่ละคำผมอยากจะรู้ว่าผมอายุแค่15อยู่ผมต้องมาเจจออะไรแบบนี้จริงๆหรอทำไมผมต้องเจออะไรแบบนี้ไหนทุกคนบอกว่าครอบครัวคือเซฟโซนสุดท้ายแต่กับบ้านผมผมว่าไม่ใช่เลยแหละแม่ผมพี่ผมก็ไม่มาช่วยแม่พูดแค่พอๆๆๆแต่ผมก็โดนทำร้ายจิตใจมากๆเลยผมพยายามจะไม่คิดมากแแต่มันไม่ไหวจริงๆพ่อผมเป็นคนที่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางใครด่าว่าไม่ได้เลยเหมือนเขาไม่เคยทำผิดงานบ้านเขาไม่ทำสักอย่างเลยเอาแต่ตัวเองเป็นศูนย์กลางผมควรทำยังไงดีอ่ะครับเหมือนเขาคิดว่าผมใช้เงินเขาอยู่บ้านเขาแล้วผมต้องทำตามเขาทุกอย่างเลยพอไม่ได้ดั่งใจก็บ่นผมควรทำไงอ่ะครับรึกษาพี่สาาวพี่สาวก็บอกเคยโดนมาหมดแล้วพ่อก็บ้าแบบนี้แหละอดทนไปก่อนแต่ผมสงสัยคือทำไมผมต้องทนแบกรับอารมณ์อะไรแบบนี้นี่คือสิ่งที่คนเป็นพ่อควรทำหรอครับใครผ่านมาช่วยตอบผมทีนะครับผมอดทนมาหลายปีมากจนคิดว่าตัวเองไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอหรืออยู่ไปก็้เป็นภาาระช่วยให้คำเเนะนำทีนะครับ