ครอบครัวยังไม่มีความอดทนในการทำงานแบบนี้เรายังมีความฝันอยู่ใช่มั๊ยเรายังมีโอกาศเข้าเรียนมหาลัยอยู่ใช่มั้ย เมื่อไหร่ครอบครัวจะมีวามสุขซักที พ่อคิดว่าตัวเองเก่งมีความสามารถบริษัทหลายที่อยากรับเข้าทำงานให้โอกาศพ่อเรามากมายแต่พ่อเรากลับเปลี่ยนที่ทำงานแทบจะเดือนละที่แล้วถ้ายังทำแบบนี้ใครเขาอยากรับเข้าทำงานละไม่มีความอดทน เบื่อง่าย ชอบสำคัญตัวเอง ตอนอยุ่ที่ทำงานโทรมาหาที่บ้านแทบจะทุกชั่วโมงบอกว่าคิดถึงลูก และชอบหนีงานกลับมาบ้านบ่อยๆโดยให้ข้ออ้างว่าคิดถึงลูก แต่ความรู้สึกเรามันบอกว่าไม่เลย พอมาถึงก็โทรนัดเพื่อนพ่อพากันออกไปกินเหล้า นี่หรอที่บอกว่าคิดถึงลูก
     บางทีผู้ใหญ่อาจจะคิดว่า การกระทำและคำพูดของตนเองไม่มีอะไรที่เด็กอย่างเราจะคิดถึง แต่เคยรู้บ้างมั้ยว่าเด็กบางคนหน่ะเก็บมาคิดทุกอย่าง เคยถามตัวเองน่ะว่าจะเกิดมาทำไม ในเมื่อเกิดมาก็ไม่ช่วยให้ครอบครัวมีอะไรดีขึ้น ส่วนแม่ก็ไม่เคยรักเราตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มีอยู่วันหนึ่งเราตื่นขึ้นมาตอนกลางดึก และได้ยินแม่นั่งคุยกับพ่อว่าอย่างรู้มั้ยว่าทำไมถึงไม่เคยรักเราเลย
และสิ่งที่เราได้ยินแม่พูดเหตุผลมาว่า เพราะน้องเราเดินได้ตั้งแต่8เดือน ส่วนเราเกิดมามีแต่ทำไห้พ่อแม่ทะเลาะกันสร้างความร้าวฉานให้พ่อกับแม่ และคำที่แม่พูดวันนั้นเราไม่เคยลืมเลย #นี่หรอที่ว่าครอบครัวคือsafe zoneที่ดีที่สุด'น้ำเน่าว่ะ'