ขอใช้พื้นที่ระบายความรู้สึกหน่อยนะ ใครที่อ่านแล้วไม่ถูกใจก็ขอให้อ่านเพื่อแค่ให้รู้ว่ามีคนอย่างเราอยู่ อาจจะคิดแปลก อาจจะเป็นคนแปลก เรื่องของเรื่องคือ คือ ช่วงนี้ต้องอยู่บ้านยาว จำกัดการเดินทาง ต้องทำงานที่บ้าน เลยต้องมาอยู่ร่วมกับคนในบ้านแทบจะตลอดทั้งวัน จะแยกห้องใครห้องมันก็ตอนนอน ก็เลยได้เห็นว่าการทำงานเราเข้ากับวิถีคนในบ้านไม่ได้เลย คนนึงเดินขึ้นลงชั้นบนชั้นล่างทุกครึ่งชั่วโมง ขึ้นไปปิดประตู อีกพักก็เปิดประตูลงมา เป็นอย่างนี้ทั้งวันจนนอน อีกคนทำงานก็จริงแต่เดินไปเดินมาตลอดเวลา ดื่มน้ำก็ต้องล้างแก้ว ล้างเสร็จมานั่งทำงาน อีกเดี๋ยวไปชงกาแฟ ดื่มกาแฟเสร็จเดินไปล้างแก้ว แป๊บนึงเดินไปเข้าห้องน้ำ ออกมาทำงาน เปิดเพลงเสียงดัง คุยเสียงดัง เปิดทีวี เปลี่ยนช่องตลอดดูไม่เคยจบ อีกเดี๋ยวเดินออกไปหน้าบ้าน เดินเข้ามาบ้านเข้าห้องน้ำ พิมพ์งาน เปิดเพลง กินกาแฟ วนอยู่อย่างนี้ทั้งวัน ในขณะที่เรานั่งทำงาน จะลุกไปไหนบ้างก็เป็นช่วงเช่น ดื่มน้ำเราก็เอาแก้วน้ำพร้อมขวดมาไว้ข้างๆ มันก็ไม่จำเป็นต้องลุกไปล้างแก้วตลอดเวลา ดื่มกาแฟ ดื่มเสร็จก็ตั้งไว้ก่อนเดี๋ยวเอาไปล้างตอนที่จะไปทำธุระอย่างอื่นด้วย เวลาเราฟังเพลงเราจะใช้หูฟัง เพราะเราว่าสิ่งที่เราฟังคนในบ้านอาจไม่ได้ชอบฟังแบบเดียวกัน ไม่รู้สินะ เราว่ายิ่งเป็นคนในบ้านก็ควรจะเกรงใจกันบ้าง เวลาอยู่นอกบ้านเราเกรงใจข้างนอกอยู่แล้ว แต่พอในบ้านแต่ละคนเต็มที่ ก่อนหน้านี้อาจจะไม่ได้เห็นพฤติกรรมกันทั้งวันแบบนี้ แต่พอต้องทำงานที่บ้าน รู้สึกเหมือนสติจะแตก รำคาญมาก ทำยังไงดีนะ เตือนมากก็หาว่าเรื่องมาก แต่อย่างที่เล่าไป มันปกติมั้ย หรือเราแปลกเอง