สวัสดีค่ะ คือเราสงสัยตามหัวข้อเลยค่ะ เรามีเรื่องฝังใจเกี่ยวกับครอบครัวอยู่ค่ะ เป็นแม่ซะส่วนใหญ่ ก็แม่เราเป็นคนที่อารมณ์ร้อน ไม่มีเหตุผล เอาแต่ตัวเองเป็นหลัก ไม่ฟังคนอื่น(อาจจะเฉพาะเรา) ชอบใช้กำลัง ทุบตี  กระทืบ ใช้มีดไล่เรา บีบคอเรา จับกรรไกรจะมาแทงแต่เราแย่งมาได้ ใช้คำพูดบั่นทอนจิตใจเรา ไล่ให้ไปตาย พูดว่าไม่น่าคลอดเราออกมา เราทำให้เขาลำบาก บลาๆ ตอนป.4ก็เคยโดนไม่ให้เข้าบ้านจริงอยู่ ได้ไปนอนเซเว่น ก็โดนประมาณนี้มาตั้งแต่จำความได้ จนขึ้นมัธยมแม่ก็ไม่ค่อยตี แต่จะใช้คำพูดมากกว่า อา.. เมื่อตอนประถม เราเกิดภาวะซึมเศร้า ไม่มีเพื่อนที่สามารถระบายหรืออะไรได้เลย อึดอัด คิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง ทำร้ายตัวเอง ไม่สามารถแสดงความรู้สึกของตัวเองได้เลย อยู่บ้านก็ไม่เป็นตัวเอง เราจะไม่ค่อยเปิดปากพูดกับแม่เท่าไหร่ เพราะพูดแล้วชอบโดนบอกว่าเถียง อธิบายอะไรไปก็บอกเถียงเลยไม่พูดดีกว่า เราไม่เคยคิดว่าตัวเองมีค่าอะไรเลยสักนิด คงเป็นเพราะคำพูดที่แม่คอยพูดใส่ทุกวัน รู้สึกไร้ค่ามาก พอมีอารมณ์เข้ามานิดๆหน่อยๆก็เอาล่ะ เราจะอยู่ไปทำไมวะ ไม่มีใครรักเรา อยากตายๆๆๆ อยู่แบบนี้ เอาจริง โครตเกลียดตัวเองตอนเป็นแบบนี้เลย เราไม่ได้อยากคิดเลย เราอยู่กับความคิดแบบนี้มาจนอายุ15 เราก็มีแฟน อยู่กับแฟน เออ อยู่กับแฟนแล้วมีความสุขมาก มากๆๆ แต่มันก็มีบ้างเวลาทะเลาะกัน ความคิดอยากตายก็จะโผล่ขึ้นมา ร้องไห้คนเดียว ไม่มีใครเข้าใจ แต่เราก็พยายาม จนเราหาย ไม่มีความคิดแบบนี้อีกเลย เรารักแฟนมาก แฟนก็รักเรา เรารู้สึกถึงความรักที่เขามีให้ เราอยากจะมีชีวิต มีอนาคตไปกับเขา เลยทำให้ไม่คิดอยากตายอีก แต่ว่าเรื่องของคำถามคือ เมื่อไม่นานมานี้อยู่ดีๆเราก็คิดถึงอดีตที่เคยโดนพูด โดนทุบตี มันทำให้เรารู้สึกไม่รักแม่อะ คือบอกก่อนว่าเรารักแม่นะ ปัจจุบันก็คุยกันปกติแหละ แม่ก็เหมือนจะดีขึ้นแล้ว แต่สำหรับเราที่ผ่านๆมามันฝังใจอะ จำไม่ลืม พอนึกขึ้นมาก็มีคำถามที่ว่า นี่คือพ่อแม่ที่บอกว่ารักเราเหรอ? ทำไมต้องทำขนาดนี้ ทำไมต้องทำให้เราอยากฆ่าตัวตาย แล้วเราก็ร้องไห้อะ เราพยายามลืม พยายามไม่คิด ไม่ใส่ใจ อดีตแล้ว ถือว่าผ่านมาแล้ว แต่จะทำยังไงถึงจะไม่รู้สึกอะไรได้100% เราอยากลืม เราอยากไม่คิดอะไร แต่เรายังทำไม่ได้ พอนึกขึ้นมาก็ร้องไห้ทุกครั้ง มันแบบ ปวดใจอะ ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ