สวัสดีค่ะ เราพึ่งสมัครพันทิปและตั้งกระทู้ครั้งแรกหากผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ
    ขอคำปรึกษาจากพี่ๆ มีใครรู้สึกเกลียดแม่ตัวเองบ้างไหมคะ พี่ๆใช้วิธีกำจัดความคิดนี้ออกอย่างไรคะ
เราปัจจุบันอายุ26 แล้วค่ะ เป็นลูกคนโตของครอบครัว พื้นฐานครอบครัวพอมีพอกินค่ะ ไม่ใช่ลูกคนรวย แต่พ่อแม่ก็ไม่เคยให้เราลำบากนะคะ
บ้านเราพ่อกับแม่ทำงานทั้งคู่ค่ะ เรามีน้องชาย1 คน เป็นคนเกเรมากๆๆ  ตั้งแต่เล็กจนโตแม่ของเราจะคอยสร้างหนี้ หายืมคนนู้นคนนี้มาตลอด ด้วยความที่แม่เป็นคนรักพี่รักน้องมาก ใครลำบากแม่จะไปหายืมมาช่วยทั้งที่บางครั้งตัวเองก็ไม่มีแต่ก็จะไปหายืมมา แต่คนที่จะตามใช้หนี้ให้ก็คือพ่อ แม่จะยืมมาอย่างเดียวโดยไม่เคยใช้หนี้เลยค่ะ แม่ช่วยทุกคน ไม่สนใจคนในครอบครัวตัวเองเพราะคิดว่ายังไงคนในครอบครัวต้องช่วยแม่แน่ๆ  เราเรียนจบทำงานแล้ว แล้วพ่อกับแม่เราตัดสินใจแยกทางกัน แต่พ่อก็ยังส่งเสียเหมือนเดิมนะคะ แต่แม่ใช้เงินเท่าไหร่ก็ไม่พอ เพราะชอบกู้ เงินที่พ่อให้มาหรือเงินเดือนหมดไปกับการจ่ายดอก กลายเป็นว่าภาระทุกอย่างตกมาที่เราทั้งหมด เหมือนเราเป็นความหวังของครอบครัว เนื่องจากเราเป็นลูกคนแรกที่เรียนจบปริญญาเลยค่ะ เราต้องรับผิดชอบทุกอย่างทั้งผ่อนบ้าน จ่ายค่าเทอมค่ากินของน้อง และถ้าแม่ไม่มีเงินเราก็ต้องให้แม่เพิ่มด้วยค่ะรวมทั้งตามใช้หนี้ที่แม่ไปก่อไว้ด้วยค่ะ ปีที่แล้วเราตัดสินใจใช้เงินเก็บที้งหมดปิดหนี้สินของแม่ ปรากฏว้าเราพึ่งมารู้ว่าแม่ไปกู้ยืมมาอีกแล้ว เราไม่ได้เงินเดือนเยอะนะคะ แล้วแม่ก็รู้ว่าเราเงินเดือนเท่าไหร่ แต่แม่ก็ไม่ได้สนใจอะไร จนวันนี้เรารู้สึกเหนื่อยค่ะ เราเหนื่อยกับควาทรู้สึกแบบนี้มากๆ มันเกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา เหมือนเราแบกทุกอย่างไว้คนเดียว เราเคยคุยกับแม่แล้วเรื่องนี้ แต่พื้นฐานแม่เป็นคนที่เวลาเล่าอะไรเหมือนไม่ใส่ใจที่จะฟัง เช่นเราพูดเรื่องนี้ พอผ่านไปอีกอาทิตย์นึงแม่ก็จะทำเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนตัวเราเป็นคนที่แคร์คนอื่นมาก เราชอบเก็บเรื่องคนอื่นมาคิดและก็เครียด อย่างที่บอกคือน้องชายเราวัยหัวเลี้ยวหัวต่อกำลังเกเรมาก แม่ก็จะมาด่าน้องชายให้เราฟัง
เราก็คือรับรุ้ปัญหาของทุกคนในครอบครัว จนวันนี้เรารู้สึกว่าเราเครียด เราเบื่อกับอะไรแบบนี้ เราไม่อยากรับรู้ แล้วเรารู้สึกว่าทำไมเราไม่มีแม่เหมือนคนอื่นบ้างนะ พี่ๆพอจะมีคำแนะนำบ้างไหมคะ ไม่อยากรู้สึกกับแม่แบบนี้เลยค่ะ