ปัญหานี้หลายคนเคยพบเจอแน่นอน ผมและคนในครอบครัว รวมถึงแฟนผมเองก็เจอ
อย่างของผมกับแม่    ญาติเป็นคนยืมไปครับ น้าของผมเองยืมไปทำบ้านซึ่งตอนนั้นผมสร้างบ้านพร้อมกับเค้า ในส่วนของเราเองก็จ่ายเอง ในส่วนของเค้า เค้ามีเงินไม่พอ ก็มายืมแม่เราและเราซึ่งเราก็ให้ไป จนถึงตอนนี้3ปีแล้วครับ หมดหวังได้คืนไปแล้ว
       อีกคนเป็นลูกพี่ลูกน้องครับ ลูกสาวของน้าคนนั้นเองครับไม่ใช่ใครที่ไหน ยืมไปก็ร่วมๆหมื่นครับ ระยะเวลาถึงตอนนี้ก็ประมาณ3-4ปีครับ นานจนจะลืมแล้ว
ก็ดูทีท่าแล้ว ไม่มีทางคิดจะคืนแน่นนอน ในช่วงนึงพี่สาวคนนี้ใช้ชีวิตดี๊ดี เที่ยว ดื่ม สังสรรค์เต็มที่ ไปต่างจังหวัด เฮฮากับเพื่อน ชีวิตดีมากกก แล้วหนี้ล่ะ??
แต่ตอนนี้ชีวิตเริ่มแย่แล้วครับ เพราะด้วยความว่าใช้เงินสิ้นเปลืองไม่วางแผนอนาคต ใช้เงินแบบตอบสนองคำว่า "ใช้ชีวิตให้คุ้ม" ซึ่งเค้าเคยพูดไว้กับผม
ตอนนี้กลับมาใช้ชีวิตลำบากแล้ว
       แม่ของเค้าก็ไม่ต่างกันครับ ใช้ชีวิตแบบสบายมากกก (ไม่สนใจหนี้สินที่ติดชาวบ้านเค้าไว้เลย) เที่ยวต่างจังหวัด เที่ยวเกาะ เดินห้าง กินของเเพงๆ กินข้าวนอกบ้าน ร้านอาหารในห้าง บ่อยมากกก (ตอนนี้ก็ยังไม่เจอความลำบากครับ ยังสบายอยู่นิดนึง)
   ส่วนของแฟนผม ขอไม่เล่ารายละเอียดครับ คร่าวๆว่า ลูกพี่ลูกน้องของเค้า ติดหนี้เค้าอยู่เกินครึ่งแสนเลย และไม่คิดจะคืน เวลาถามถึงก็บอกกลับมาแค่ว่า ถ้าจะคืน เดี๋ยวคืนเอง ถ้าถามทวงบ่อย เดี๋ยวจะไม่รับสายแล้ว  ซึ่งจริงๆ แฟนผมโทรไปหา เดือนนึงแค่1-2ครั้งเท่านั้นครับเพราะเริ่มเอืมละอา และปล่อยวางได้นิดนึงครับ ผมสงสารแฟนครับ เงินเดือนไม่ได้เยอะ และค่าใช้จ่ายส่วนตัวของเธอไม่ได้เยอะเลย.   แต่ค่าใช้จ่ายในการจ่ายหนี้ให้พี่ เดือนนึง5-6 พัน เอาง่ายๆ เงินเดือนหายไปครึ่งนึง ยังไม่ทันได้ใช้ โทรทวงก็ต้องกลับมาร้องไห้เองตลอดเพราะโดนต่อว่ากลับมาแถมมีคนให้ท้ายพี่อีก ผมเองก็คนนอก(เพิ่งคบกันครับ) ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่ปลอบ และให้กำลังใจเค้าครับ คือเค้าหนักกว่าเราเยอะเลย ทุกวันนี้ยังต้องลำบากส่งหนี้แทนพี่ไปอีกหลายหมื่นครับ

        ผมอยากฝากถึงคนที่เป็นหนี้ครับ ถ้าคุณมีควรรีบใช้คืนเค้าครับ อย่าคิดว่าตัวเองลำบากอยู่คนเดียว เพราะคนที่เค้าให้คุณมาเค้าก็ลำบากไม่ต่างไปจากคุณหรอกครับ แล้วถ้าเค้าทวงคุณบ่อยๆ นั่นคือเค้าลำบากสุดๆและหมดหนทางแล้วครับ  ถ้าคุณมีเงินไม่ว่าจะมากหรือน้อยควรรีบคืนครับ ไม่จำเป็นต้องเยอะ ไม่จำเป็นต้องเป๊ะทุกเดือน ขอแค่ทะยอยส่งคืนเค้าบ้างก็พอครับ
    อย่างที่ผมทำ ไม่ว่าเราจะเป็นหนี้ใคร เรารู้ตัวเสมอครับว่าแต่ละเดือนเราต้องใช้เงินจ่ายค่าหนี้เดือนละกี่บาท พอเงินเดือนออกผมจะรีบจ่ายหนี้ให้ครบ เงินที่เหลือถึงจะเป็นของเราต่อให้เหลือแทบไม่มีจะกินก็ต้องจ่าย ผมคิดแบบนี้นะ เว้นแต่ว่าเราจะขอผลัดเค้าได้ ถ้าผลัดได้ก็โอเค ถ้าไม่ได้ก็ต้องจ่ายเค้า ตัวเองกลับมากินมาม่า หรือถ้ายืมพ่อแม่ได้ ก็ยืมแค่พอค่ากินไปก่อน
   หรืออีกวิธีนึง อย่าใช้จ่ายเกินตัว อย่าเอาเงินมาใช้ให้ตัวเองสบายเกินไป ทั้งๆที่กว่าจะหามาได้นั้นโคตรลำบาก เพราะสุดท้ายถ้ามันใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเกินไป แล้วไม่พอใช้ ก็ต้องไปยืมคนอื่น ให้ลำบากทั้งตัวเองทั้งเค้าอีก. ถ้าคิดจะยืมควรยืมในปริมาณที่มันจำเป็นครับ ถ้าคิดว่ายืมแล้วส่งคืนไม่ไหว อย่ายืม
   และผมเป็นคนไม่เคยยืมเงินใครเพื่อไปซื้อสิ่งของที่ไม่จำเป็น ถ้าไม่ฉุกเฉินหรือไม่จำเป็น หรืออดจนไม่มีจะกินจริงๆ ผมก็ไม่ยืมครับ ไม่อยากรู้สึกว่าเงินเดือนหายแบบไม่ทันได้ใช้ เพราะต้องไปจ่ายหนี้เค้า

     และอยากถามเพื่อนในนี้ครับ ใครมีประสบการณ์เจ็บๆแบบนี้บ้าง ผมอยากทราบจังครับ คนประเภทที่ มีหนี้แต่ไม่คิดจะใช้คืน เค้ามีความคิดแบบไหนครับ เค้าใช้ชิวิตแบบปกติสุข ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่ก็เห็นๆอยู่ว่าเราลำบากเพราะเค้าไม่คืนเงิน.  ได้ยังไงกันครับ

ปล.ขอแท็คห้องสยามด้วยครับ เพราะเห็นหลายคน ทั้งรุ่นน้องผมเองที่เรียนมหาลัย บ่นบ่อยมาก เพื่อนยืมค่ากิน ค่าหอ บางทีค่าเรียนก็มี สุดท้ายไม่คืน