คือเราไม่รู้ว่าเรื่องนี้ควรถามไหมนะ แต่เราแค่อยากหาที่ปรึกษาเฉยๆ
คือครอบครัวเราอะ มีอยู่ 5 คน คือ ตายาย แม่ เรา แล้วก็น้อง
คือเราว่าเราก็เรียนโอเคอยู่นะแต่ทำไมแม่ถึงบอกว่ามันยังดีไม่พอแต่น้องเราได้ที่สุกท้ายของห้องแม่กลับบอกว่าเก่งมากคือเราไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น
ทำไมเรารู้สึกว่าแม่ไม่ได้รักเรา คือเราพยายามเรียนให้เกางขึ้นอ่านหนังสือให้มากขึ้นตามที่แม่บอก แต่แม่ทำไมบอกว่าสิ่งที่เราทำมันยังไม่ดีพอ เอ่อ แล้วเราก็ติ่งเกาหลีด้วย เราไม่รู่ว่ามาจากสาเหตุนี้รึเปล่า เรารู้สึกว่าการที้ราติ่งแล้วเรามีความสุข เรารู้สึกว่าเค้าคอยอยู่ข้างๆเสมอ แต่แม่กลับบอกว่ามันไร้สาระ เราพยายามอธิบายแล้วว่า แต่ให้เราติ่งแต่เราก็เรียนเราพยายามมากแล้วแต่ทำไมแม่ไม่เห็นอะ ต่างจากน้องต่อให้อยู่เฉยๆก็เก่ง55555 น้องเราชอบเล่นเกมมากแล้วมันเสียงดังเวลาเราเรียน คือเราพยายามบอกน้องให้ลดเสียงลงแล้ว แต่น้องไม่ลดเราก็เลยไปบอกแม่ แต่แม่กลับบอกว่า มันคือความสุขของน้องให้น้องทำไปเถอะ แล้วความสุขของเราล่ะ ทำไมหรอ หรือเพราะเราเกิดจากความผิดพลาดถึงไม่รักเรา คือเราแค่สงสัยว่าเด็กอย่างเราต้องมากเจออะไรแบบนี้หรอ
เรารู้ว่ามันเลือกเกิดไม่ได้ แต่ถ้าเลือกได้เราคงไปเกิดในครอบครัวที่ต้องการเรา เราต้องทำงานบ้านทุกอย่างตั้งแต่ ป.4 แต่น้องของเรา ป.6 ยังทำอะไรไม่เป็นเลย มีแต่แม่ที่บอกว่าน้องยังเด็นแล้วเราล่ะ เค้าเอาเราไปไว้ตรงไหน ตายายก็ไม่ค่อยสนใจ คือเรามีเพื่อนนะแต่น้อยมากที่จะดีกับเราแทบไม่มีเลยด้วยซ้ำ มันมีหลายเรื่องมากที่เราไม่สามารถปรึกษาเพื่อนได้ แต่เอาง่ายๆเลยนะ เราแทบไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ แล้วช่วงนี้มันต้องเรียนออนไลน์ใช่ไหม แล้วคือแม่บอกว่าเราเล่นแต่โทรศัพท์ ถ้าเราไม่เล่นโทรศัพท์จะให้เราเป็นอะไรล่ะ ในเมื่อเราต้องเรียน มันก็มีบางครั้งนะที่คิดว่าทำไมเราไม่ตายไปเลย ให้เราเกิดมาทำไมถ้าไม่ได้ต้องการเรา มันมีบางครั้งนี้ที่เราอยากตายจริงๆ มันมีบางครั้งที่เราไม่อยากมีลมหายใจเราเหนื่อยเราท้อ เราก็อิจฉานะเวลาเห็นพ่อแม่คนอื่นเขารักลูกเราอยากให้แม่กอดเราซักครั้งแต่แม่ก็ไม่เคยกอดเลย ทำไมเด็กคนนึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย หลายครั้งที่เราอยากฆ่าตัวตาย แต่เรามีความฝันที่ยังไม่ได้ทำแต่เรารู้สึกว่าเราแทบจะไม่ไหวแล้ว คือไม่มีกำลังใจท้อเหนื่อย มันสู้ต่อไม่ไหวแล้วเราควรทำไงดี.....
แค่อยากถาม
คือครอบครัวเราอะ มีอยู่ 5 คน คือ ตายาย แม่ เรา แล้วก็น้อง
คือเราว่าเราก็เรียนโอเคอยู่นะแต่ทำไมแม่ถึงบอกว่ามันยังดีไม่พอแต่น้องเราได้ที่สุกท้ายของห้องแม่กลับบอกว่าเก่งมากคือเราไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น
ทำไมเรารู้สึกว่าแม่ไม่ได้รักเรา คือเราพยายามเรียนให้เกางขึ้นอ่านหนังสือให้มากขึ้นตามที่แม่บอก แต่แม่ทำไมบอกว่าสิ่งที่เราทำมันยังไม่ดีพอ เอ่อ แล้วเราก็ติ่งเกาหลีด้วย เราไม่รู่ว่ามาจากสาเหตุนี้รึเปล่า เรารู้สึกว่าการที้ราติ่งแล้วเรามีความสุข เรารู้สึกว่าเค้าคอยอยู่ข้างๆเสมอ แต่แม่กลับบอกว่ามันไร้สาระ เราพยายามอธิบายแล้วว่า แต่ให้เราติ่งแต่เราก็เรียนเราพยายามมากแล้วแต่ทำไมแม่ไม่เห็นอะ ต่างจากน้องต่อให้อยู่เฉยๆก็เก่ง55555 น้องเราชอบเล่นเกมมากแล้วมันเสียงดังเวลาเราเรียน คือเราพยายามบอกน้องให้ลดเสียงลงแล้ว แต่น้องไม่ลดเราก็เลยไปบอกแม่ แต่แม่กลับบอกว่า มันคือความสุขของน้องให้น้องทำไปเถอะ แล้วความสุขของเราล่ะ ทำไมหรอ หรือเพราะเราเกิดจากความผิดพลาดถึงไม่รักเรา คือเราแค่สงสัยว่าเด็กอย่างเราต้องมากเจออะไรแบบนี้หรอ
เรารู้ว่ามันเลือกเกิดไม่ได้ แต่ถ้าเลือกได้เราคงไปเกิดในครอบครัวที่ต้องการเรา เราต้องทำงานบ้านทุกอย่างตั้งแต่ ป.4 แต่น้องของเรา ป.6 ยังทำอะไรไม่เป็นเลย มีแต่แม่ที่บอกว่าน้องยังเด็นแล้วเราล่ะ เค้าเอาเราไปไว้ตรงไหน ตายายก็ไม่ค่อยสนใจ คือเรามีเพื่อนนะแต่น้อยมากที่จะดีกับเราแทบไม่มีเลยด้วยซ้ำ มันมีหลายเรื่องมากที่เราไม่สามารถปรึกษาเพื่อนได้ แต่เอาง่ายๆเลยนะ เราแทบไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ แล้วช่วงนี้มันต้องเรียนออนไลน์ใช่ไหม แล้วคือแม่บอกว่าเราเล่นแต่โทรศัพท์ ถ้าเราไม่เล่นโทรศัพท์จะให้เราเป็นอะไรล่ะ ในเมื่อเราต้องเรียน มันก็มีบางครั้งนะที่คิดว่าทำไมเราไม่ตายไปเลย ให้เราเกิดมาทำไมถ้าไม่ได้ต้องการเรา มันมีบางครั้งนี้ที่เราอยากตายจริงๆ มันมีบางครั้งที่เราไม่อยากมีลมหายใจเราเหนื่อยเราท้อ เราก็อิจฉานะเวลาเห็นพ่อแม่คนอื่นเขารักลูกเราอยากให้แม่กอดเราซักครั้งแต่แม่ก็ไม่เคยกอดเลย ทำไมเด็กคนนึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย หลายครั้งที่เราอยากฆ่าตัวตาย แต่เรามีความฝันที่ยังไม่ได้ทำแต่เรารู้สึกว่าเราแทบจะไม่ไหวแล้ว คือไม่มีกำลังใจท้อเหนื่อย มันสู้ต่อไม่ไหวแล้วเราควรทำไงดี.....