เราเรียนอยู่วิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพค่ะ มีการสั่งงาน งานนึง เป็นวาดการ์ตูน ไม่ต่ำกว่า 5 หน้า
ไม่กำหนดว่าวาดในไหนก็ได้ นี่แหละค่ะประเด็นที่เราว่ามันไม่ยุติธรรม

บางคนวาดในไอแพด บางคนวาดในคอม แต่เราไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลยค่ะ ฐานะทางบ้านไม่ดี รถที่บ้านที่มีคือรถซาเล้ง แล้วก็มอเตอร์ไซค์อีก 1 คัน ทำพาร์ทไทม์เซเว่น ได้ก็มาจ่ายค่าไฟค่าน้ำช่วยทางบ้าน ที่เหลือก็เอาไปจ่ายค่าเทอมต่อ ไม่มีปัญญาไปซื้อไอแพดเหมือนเพื่อนค่ะ

เรารู้สึกแย่มากๆ เพราะเราไปคุยกับอาจารย์ส่วนตัว ให้เปลี่ยนเป็นหัวข้อเดียวกันได้มั้ย ให้วาดในกระดาษเหมือนกัน อาจารย์บอกว่า "ถ้าไม่มีก็พยายามสิ ก็ต้องพยายามมากกว่าคนอื่น" บางคนอาจจะคิดว่าอาจารย์กำลังปลุกใจ แต่เราไม่โอเคเลยค่ะ อยากร้องไห้มาก

แล้วก็เป็นตามที่คิดจริงๆ ค่ะ

เรานั่งระบายสีใส่ร้อยปอนด์ใช้เวลาค่อนข้างนานกว่าจะเสร็จ เพื่อนเรามีไอแพด ถึงจะทำงานรีบๆ สีก็ไม่เละแบบเรา เรียนออนไลน์งานก็เยอะ อาจารย์บางท่านสั่งงานทุกชั่วโมง เหมือนลืมไปว่านักเรียนก็เรียนกับอาจารย์ท่านอื่นด้วย

เราระบายสีใส่ร้อยปอนด์ส่งไปให้ คะแนนน้อยกว่าเพื่อนที่ทำให้ไอแพด ในคอมมากๆ ค่ะ ได้ 18 คะแนน เพื่อนๆ ได้กัน 25 27 บ้าง ทราบได้จากอาจารย์ส่งใบคะแนนทวงงานมาทางไลน์กลุ่ม

เราเหนื่อยมากเลยค่ะ ทั้งที่พยายามมากกว่าคนที่มี แต่ก็สู้คนที่มีพร้อมไม่ได้เลยค่ะ เราฝันในอนาคตว่าเราอยากจะรวย แต่คงไปต่อได้แค่นี้เพราะไม่มีเงินเรียนมหาลัย ตอนแรกคิดว่าจะต้องได้เรียนแน่ๆ แต่พอมาดูเงินเก็บคือไม่พอใจจริงๆ แต่ก็จะพยายามสู้ต่อไป

ขอบคุณบางท่านที่อ่านจนจบนะคะ เหนื่อยบ้างร้องไห้บ้าง คงมีซักวันที่เป็นของเรานะคะ และหลายๆ คนมีไม่พร้อมเหมือนเราก็สู้ๆ นะคะ