ผมคบกับผู้หญิงคนนึง 3 ปี ในระยะเวลา3ปีมันเป็นความรักที่เต็มที่มาก และเป็นอะไรแรกๆของผมและเค้าเยอะเลย เพราะที่ผ่านมาคบมีแฟนไม่ถึงปีสักคน ผมคบกับเค้าในเวลา3ปี ผมอยู่กับเค้าทุกวัน กินอะไรกันทุกวัน ไปเที่ยวทริปเดือนละ1-2ครั้ง มีแพลนอะไรหลายๆอย่างเยอะมาก 3ปี ผมไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อนหรือเจอเพื่อนเลยสักครั้งเพราะผมทำงานก็กลับมาอยู่กับเค้า เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆเค้าเป็นทุกอย่างในชีวิต เพื่อน ที่ปรึกษา คนพาไปนู่นนี่
แต่ตั้งแต่เริ่มคบข้อเสียของเค้าคือ เค้าชอบโกหกเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ไม่ควรโกหก ปกปิดเรื่องที่ไม่ควรปิด กว่าผมจะรู้ความจริงที่ผมต้องการก็มีไปหาเองบ้าง เค้าเผลอบอกเองบ้าง แต่ผมก็รักเค้าแล้วก็คบกับเค้าต่อมาเรื่อยๆ พอเวลาผ่านไปเค้าก็โกหกนิดๆน้อยๆไปเรื่อยๆ จนผมเคยบอกเค้าว่าผมไม่ขออะไรผมขอแค่ไม่โกหกไม่นอกใจได้ไหม เค้าก็รับปากผม แต่มันก็มีผุดๆโผลๆนานๆทีมาตลอด พอเวลาผ่านไปอีกเรื่อยๆนิสัยผมเริ่มเปลี่ยนไปผมกลายเป็นคนที่ไม่เชื่อใจเค้า 100%แบบเดิม ผมกลายเป็นคนที่ชอบถามย้ำๆถามซ้ำๆเรื่องเดิมๆ ผมกลายเป็นคนระแวงเค้า แต่ผมไม่เคยอยากจะเลิกหรือไปเริ่มต้นใหม่เลย พอผมถามเค้าย้ำๆซ้ำๆเราก็จะทะเลาะกันตลอด เค้าบอกผมรำคาญ น่าเบื่อ ทะเลาะแต่เรื่องนี้ประจำ ไม่ไว้ใจแล้วจะคบทำไม ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจจะเป็นคนแบบนี้ เพราะผมก็ไม่สบายใจตัวผมเองเหมือนกันที่เป็นคนชอบระแวง พอมันบ่อยเข้าๆ พอจนถึงวันนึงเราทะเลาะกันเรื่องเดิมๆอีกแต่ครั้งนี้ผมก็กลับมาง้อเค้าเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ผมง้อเค้าไม่ติดยื้อเค้าไม่ได้ เค้าบอกผมว่าเค้าต้องการจบ จบให้เค้าได้มั้ย เค้าขอโทษผมซึ่งผมก็คิดมาตลอดว่าคู่เราผมเป็นฝ่ายง้อตลอดเค้าคงกลับมาเหมือนเดิมตลอด พอวันนึงเค้าบอกเลิกผมผมง้อเค้าไม่ติดเหมือนเคย เราก็คุยกันหลายอย่างเค้าก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเค้าบล็อกผมทุกทาง ผมมารู้อีกทีเค้ากำลังเริ่มต้นใหม่ เค้าไปหาอีกคนที่กรุงเทพ อยู่กับอีกคน กำลังมีความสุข เที่ยวกินใช้ชีวิตใหม่ ผมทำตัวไม่ถูก ผมชาไปหมด ผมเหมือนฝันร้ายอยู่เลย ผมไม่ชินการกับที่เค้าคนนั้นมาแทนที่ผมทุกอย่าง ตรงนั้นมันไม่ใช่ผมแล้ว ผมหลอนมาก มันเหมือนใจจะสลาย มันคิดแต่ว่าคนข้างๆเค้าในทุกวันทุกคือต่อไปนี้ไม่ใช่ผมแล้ว ผมควรทำไงดีครับมันแย่ที่สุดในชีวิตผมเลย ผมไม่ได้ทันตั้งตัว ผมไม่รู้ตัวเลยว่าเค้าจะไป มันโหดร้ายมาก ผมพยายามมองให้ชินว่าตรงนั้นไม่ใช่ผมที่อยู่มา3ปีแล้ว แต่มันก็ทำใจไม่ได้
แต่ผมยอมทุกครั้งถ้ารู้ว่าเค้าโกหกผมก็โกรธแต่เดี๋ยวผมกลับมาง้อเค้าตลอด ผมรักจนยอมที่ไม่สบายใจ ไม่เชื่อใจ เพราะรักผมมองผ่านเรื่องนี้ไปเรื่อยๆถึงมันจะเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้
เป็นเพราะนิสัยผมใช่ไหมที่ทำให้เค้าไปเริ่มต้นใหม่ เพราะผมไม่ไว้ใจเค้าได้เต็ม 100% ใช่ไหม เพราะผมชอบถามซ้ำๆย้ำๆใช่ไหม แต่ที่ผมทำไปทั้งหมดผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่กลัวผมว่าผมจะโดนโกหกปิดบังอีกที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าเรื่องไหนมันเรื่องจริงบ้างที่ผ่านมา
ใครเคยมีอาการรู้สึกเหมือน ฝันร้าย หลอน ตายทั้งเป็นกับการที่รู้ว่าคนที่รักเค้าไปมีความสุขกับคนอื่นบ้าง?
แต่ตั้งแต่เริ่มคบข้อเสียของเค้าคือ เค้าชอบโกหกเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ไม่ควรโกหก ปกปิดเรื่องที่ไม่ควรปิด กว่าผมจะรู้ความจริงที่ผมต้องการก็มีไปหาเองบ้าง เค้าเผลอบอกเองบ้าง แต่ผมก็รักเค้าแล้วก็คบกับเค้าต่อมาเรื่อยๆ พอเวลาผ่านไปเค้าก็โกหกนิดๆน้อยๆไปเรื่อยๆ จนผมเคยบอกเค้าว่าผมไม่ขออะไรผมขอแค่ไม่โกหกไม่นอกใจได้ไหม เค้าก็รับปากผม แต่มันก็มีผุดๆโผลๆนานๆทีมาตลอด พอเวลาผ่านไปอีกเรื่อยๆนิสัยผมเริ่มเปลี่ยนไปผมกลายเป็นคนที่ไม่เชื่อใจเค้า 100%แบบเดิม ผมกลายเป็นคนที่ชอบถามย้ำๆถามซ้ำๆเรื่องเดิมๆ ผมกลายเป็นคนระแวงเค้า แต่ผมไม่เคยอยากจะเลิกหรือไปเริ่มต้นใหม่เลย พอผมถามเค้าย้ำๆซ้ำๆเราก็จะทะเลาะกันตลอด เค้าบอกผมรำคาญ น่าเบื่อ ทะเลาะแต่เรื่องนี้ประจำ ไม่ไว้ใจแล้วจะคบทำไม ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจจะเป็นคนแบบนี้ เพราะผมก็ไม่สบายใจตัวผมเองเหมือนกันที่เป็นคนชอบระแวง พอมันบ่อยเข้าๆ พอจนถึงวันนึงเราทะเลาะกันเรื่องเดิมๆอีกแต่ครั้งนี้ผมก็กลับมาง้อเค้าเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ผมง้อเค้าไม่ติดยื้อเค้าไม่ได้ เค้าบอกผมว่าเค้าต้องการจบ จบให้เค้าได้มั้ย เค้าขอโทษผมซึ่งผมก็คิดมาตลอดว่าคู่เราผมเป็นฝ่ายง้อตลอดเค้าคงกลับมาเหมือนเดิมตลอด พอวันนึงเค้าบอกเลิกผมผมง้อเค้าไม่ติดเหมือนเคย เราก็คุยกันหลายอย่างเค้าก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเค้าบล็อกผมทุกทาง ผมมารู้อีกทีเค้ากำลังเริ่มต้นใหม่ เค้าไปหาอีกคนที่กรุงเทพ อยู่กับอีกคน กำลังมีความสุข เที่ยวกินใช้ชีวิตใหม่ ผมทำตัวไม่ถูก ผมชาไปหมด ผมเหมือนฝันร้ายอยู่เลย ผมไม่ชินการกับที่เค้าคนนั้นมาแทนที่ผมทุกอย่าง ตรงนั้นมันไม่ใช่ผมแล้ว ผมหลอนมาก มันเหมือนใจจะสลาย มันคิดแต่ว่าคนข้างๆเค้าในทุกวันทุกคือต่อไปนี้ไม่ใช่ผมแล้ว ผมควรทำไงดีครับมันแย่ที่สุดในชีวิตผมเลย ผมไม่ได้ทันตั้งตัว ผมไม่รู้ตัวเลยว่าเค้าจะไป มันโหดร้ายมาก ผมพยายามมองให้ชินว่าตรงนั้นไม่ใช่ผมที่อยู่มา3ปีแล้ว แต่มันก็ทำใจไม่ได้
แต่ผมยอมทุกครั้งถ้ารู้ว่าเค้าโกหกผมก็โกรธแต่เดี๋ยวผมกลับมาง้อเค้าตลอด ผมรักจนยอมที่ไม่สบายใจ ไม่เชื่อใจ เพราะรักผมมองผ่านเรื่องนี้ไปเรื่อยๆถึงมันจะเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้
เป็นเพราะนิสัยผมใช่ไหมที่ทำให้เค้าไปเริ่มต้นใหม่ เพราะผมไม่ไว้ใจเค้าได้เต็ม 100% ใช่ไหม เพราะผมชอบถามซ้ำๆย้ำๆใช่ไหม แต่ที่ผมทำไปทั้งหมดผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่กลัวผมว่าผมจะโดนโกหกปิดบังอีกที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าเรื่องไหนมันเรื่องจริงบ้างที่ผ่านมา