ผมมีน้องสาวอยู่คนนึง ได้เกิดเหตุทะเลาะกันและอีกฝ่ายตัดสินใจไม่พูดไม่จากับผมแม้ว่าจะอยู่บ้านเดียวกัน เจอหน้าทุกวัน ยาวมาเป็นปี
วันที่ทะเลาะกันนั้น ผมมีแขกมาบ้าน แล้วพอดีแขกเห็นว่าแมวกำลังแทะขนมปังช็อตโกแลตอยู่ ผมเลยสงสัยว่าซื้อขนมปังมาให้แมวกินเหรอ เลยรีบไปบอกเพราะรู้ว่าน้องสาวหวงแมวมาก แต่สิ่งที่ได้รับมาเป็นคำตอบคือ น้องสาวด่าใส่ผมด้วยคำพูดหยาบคาย (ขึ้น กู ที่ปกตินานๆ ทีจะพูดแบบปกติ) ตอนนั้นผมเห็นท่าไม่ดีเลยรีบพาแขกไปก่อน พอกลับมา ผมไม่รู้มันมีเรื่องอะไร เลยไปขอโทษก่อน แต่น้องสาวกลับบอกมาว่า "ไปไกลๆ *น กูเลย" แล้วก็ไม่พูดไม่จานับจากนั้น
แน่นอนว่าเป็นใครก็งงว่ามันอะไรกันและทำให้อีกฝ่ายถึงกับไม่พูดไม่จากันเป็นปี แต่พอลองถามคนที่บ้านก็น่าจะมีสาเหตุตามนี้
- น้องสาวเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองระดับนึง มีประวัติรักษากับจิตแพทย์เพราะป่วยซึมเศร้า เคยมีไปฝึกงานแล้วเจอที่ทำงานพูดไม่ดีใส่ก็บ่นๆ กับผมว่าเหนื่อย เคยมาให้ผมปรึกษา วันสุดท้ายเคยขอให้ผมขับรถไปรับ ผมก็มีบ่นๆ บ้างเพราะมันไกลแต่ก็จะไป ไปๆ มาๆ น้องบอกไม่ต้องไปรับแล้ว
- จากสาเหตุดังกล่าว คนในบ้านมองว่า น้องสาวคิดว่าผมเป็นพี่ชายที่พึ่งไม่ได้ เพราะคำปรึกษาต่างๆ ไม่ได้ทำให้เจ้าตัวสบายใจ หรืออาจจะมองว่าช่วยไม่ได้ ซึ่งเพราะมีมุมมองต่างกัน
- บางทีน้องทำขนมแต่ผมไปซื้อขนมปังคล้ายๆ กันมา ซึ่งเพราะผมไม่รู้ว่าน้องจะทำหรือทำได้ ที่ซื้อมาบางทีเพราะคนที่บ้านอยากให้ผมซื้อมาตุนๆ ไว้เป็นเสบียง
- แต่สาเหตุน่าจะมาจากตอนที่ผมไปทำธุระให้คนที่บ้าน (ต้องเดินผ่านห้องน้องสาว) ขากลับ ผมไม่ได้เคาะประตู น้องก็ไม่ล็อคประตู ปรากฎว่าเจ้าตัวเปลือยอยู่ (แต่มีผ้าเช็ดตัวปิดอยู่ ผมไม่เห็นอะไร) เจ้าตัวนั้นด่าอยู่ว่าให้รีบออกไป
- วันนั้นตอนเย็นผมไปขอโทษ ซึ่งเจ้าตัวก็ตอบตกลง แต่ฟังจากน้ำเสียงก็คงไม่น่าจะให้อภัยง่ายๆ และเพราะเจ้าตัวหวงแมวที่ตัวเองเลี้ยงมาก ทั้งหมดทั้งมวล เลยทำให้เจ้าตัวตัดสินใจผิดใจกับผมไปเลย
1 ปีที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าผมไม่พยายามคืนดี แต่อีกฝ่ายคือเมิน ทำตัวเหมือนผมไม่ตัวตน พูดอะไรก็จะมองข้ามแล้วก็ไปคุยกับคนอื่นในบ้านแทน (อารมณ์เหมือนคุยข้ามหัว) จะซื้อของอะไรมาฝากก็ไม่สนใจ (คือก่อนมีปัญหาก็ไม่สนใจมาก่อนหน้านี้แล้วด้วย) พยายามพูดดีๆ บ้าง อารมณ์เหมือนผมคุยกับ NPC (ที่ไม่มีการโต้ตอบกลับ) แต่บางวันก็ทราบมาจากคนที่บ้านว่า เจ้าตัวก็ยังโมโหผมอีก ทั้งๆที่ผ่านมาเป็นปีและสาเหตุอะไรผมก็ยังไม่รู้ เพราะต่างคนต่างอยู่ไม่ได้ยุ่งก้าวก่ายอะไรในชีวิตประจำวันกัน
ก่อนหน้านี้ดูเหมือนน้องคนนี้เคยทะเลาะกับคนที่บ้านแล้วไม่พูดไม่จากันเป็นสองปี ก่อนที่จะกลับมาคืนดีกันเอง ผมก็คิดว่าคงต้องให้เวลาเขา แต่พอผ่านมาเป็นปี มันก็เริ่มกระอักกระอ่วน และเมื่อผมพยายามพูดอะไรไปอีกฝ่ายก็ทำตัวเหมือนผมไร้ตัวตน เอาตรงๆว่ามันอึดอัด มันเหมือนสิ่งที่พยายามทำมาคือสูญเปล่าหมด ช่วงหลังๆ มาก็เลยแบบไม่มีอะไรก็จะไม่คุยกันเลย
เจ้าตัวตอนนี้ไม่มีงานทำ ที่บ้านเลี้ยงดู มีเงินให้ (คือเลี้ยงดูสบาย ในความรู้สึกผมคือตามใจกว่าผมอีกเพราะเป็นน้องสาว) ดังนั้นผมเลยมองว่าถึงเจ้าตัวจะมีปัญหายังไงก็คงไม่มีปัญหาอะไรเพราะที่บ้านคงช่วยซัพพอร์ตเต็มที่อยู่แล้ว แต่สิ่งที่ผมต้องการคือ ทลายความอึดอัดใจ
- ซื้อของให้ - ไม่สน
- ชมเชยของที่ทำ - ไม่สน
- ชวนคุย - ไม่สน
- ให้ของขวัญวันเกิด โอนเงินให้ - ไม่สน
และเพราะมันไม่ได้คุยกันเลย มันเลยยิ่งไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายคิดยังไง อยากคืนดีกับผมไหม หรือยังโกรธอยู่ เดาทางไม่ได้ จนญาติเริ่มเอ๊ะใจมาถามผมแล้วว่าน้องเป็นอะไร ไม่ยอมพูดจาอะไรกับใครเลย (แม้แต่กับญาติก็ไม่คุยไม่เจอหน้าอะไรกัน มีงานรวมญาติก็ไม่ไป 1 ปีไปแบบนับครั้งได้)
จริงๆ ไม่ได้ต้องการอะไรมาก ต้องการทลายความอึดอัดนี่มีมาเป็นหนึ่งปีกว่านี้และคืนดี ให้กลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม ถามว่าผมโกรธไหม ผมโกรธมากกว่าว่าทำไมไม่ยอมเปิดใจคุยกัน ทั้งๆ ที่เราเข้าหามาโดยตลอด ถ้ามีตอนไหนผมจะพูดขอโทษหรือขอคุยก็จะเดินหนีอีก แต่อีกฝ่ายก็คือน้องสาว และเราเป็นพี่ ยังไงสายสัมพันธ์นี้ตัดไม่ขาด และเราก็ต้องเป็นห่วงเขาอยู่แล้ว ..... เอาจริงยังแอบคิดด้วยว่ามีแต่ผมคนเดียวรึเปล่าที่คิดมากเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
มีไอเดียอะไรแนะนำบ้างไหมครับ?
ปล. น้องสาวอายุ 24 ส่วนผม อายุ 32
ขอคำแนะนำในการคืนดีกับน้องสาวที่อยู่บ้านเดียวกันแต่ไม่พูดไม่จาเป็นปีๆ
วันที่ทะเลาะกันนั้น ผมมีแขกมาบ้าน แล้วพอดีแขกเห็นว่าแมวกำลังแทะขนมปังช็อตโกแลตอยู่ ผมเลยสงสัยว่าซื้อขนมปังมาให้แมวกินเหรอ เลยรีบไปบอกเพราะรู้ว่าน้องสาวหวงแมวมาก แต่สิ่งที่ได้รับมาเป็นคำตอบคือ น้องสาวด่าใส่ผมด้วยคำพูดหยาบคาย (ขึ้น กู ที่ปกตินานๆ ทีจะพูดแบบปกติ) ตอนนั้นผมเห็นท่าไม่ดีเลยรีบพาแขกไปก่อน พอกลับมา ผมไม่รู้มันมีเรื่องอะไร เลยไปขอโทษก่อน แต่น้องสาวกลับบอกมาว่า "ไปไกลๆ *น กูเลย" แล้วก็ไม่พูดไม่จานับจากนั้น
แน่นอนว่าเป็นใครก็งงว่ามันอะไรกันและทำให้อีกฝ่ายถึงกับไม่พูดไม่จากันเป็นปี แต่พอลองถามคนที่บ้านก็น่าจะมีสาเหตุตามนี้
- น้องสาวเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองระดับนึง มีประวัติรักษากับจิตแพทย์เพราะป่วยซึมเศร้า เคยมีไปฝึกงานแล้วเจอที่ทำงานพูดไม่ดีใส่ก็บ่นๆ กับผมว่าเหนื่อย เคยมาให้ผมปรึกษา วันสุดท้ายเคยขอให้ผมขับรถไปรับ ผมก็มีบ่นๆ บ้างเพราะมันไกลแต่ก็จะไป ไปๆ มาๆ น้องบอกไม่ต้องไปรับแล้ว
- จากสาเหตุดังกล่าว คนในบ้านมองว่า น้องสาวคิดว่าผมเป็นพี่ชายที่พึ่งไม่ได้ เพราะคำปรึกษาต่างๆ ไม่ได้ทำให้เจ้าตัวสบายใจ หรืออาจจะมองว่าช่วยไม่ได้ ซึ่งเพราะมีมุมมองต่างกัน
- บางทีน้องทำขนมแต่ผมไปซื้อขนมปังคล้ายๆ กันมา ซึ่งเพราะผมไม่รู้ว่าน้องจะทำหรือทำได้ ที่ซื้อมาบางทีเพราะคนที่บ้านอยากให้ผมซื้อมาตุนๆ ไว้เป็นเสบียง
- แต่สาเหตุน่าจะมาจากตอนที่ผมไปทำธุระให้คนที่บ้าน (ต้องเดินผ่านห้องน้องสาว) ขากลับ ผมไม่ได้เคาะประตู น้องก็ไม่ล็อคประตู ปรากฎว่าเจ้าตัวเปลือยอยู่ (แต่มีผ้าเช็ดตัวปิดอยู่ ผมไม่เห็นอะไร) เจ้าตัวนั้นด่าอยู่ว่าให้รีบออกไป
- วันนั้นตอนเย็นผมไปขอโทษ ซึ่งเจ้าตัวก็ตอบตกลง แต่ฟังจากน้ำเสียงก็คงไม่น่าจะให้อภัยง่ายๆ และเพราะเจ้าตัวหวงแมวที่ตัวเองเลี้ยงมาก ทั้งหมดทั้งมวล เลยทำให้เจ้าตัวตัดสินใจผิดใจกับผมไปเลย
1 ปีที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าผมไม่พยายามคืนดี แต่อีกฝ่ายคือเมิน ทำตัวเหมือนผมไม่ตัวตน พูดอะไรก็จะมองข้ามแล้วก็ไปคุยกับคนอื่นในบ้านแทน (อารมณ์เหมือนคุยข้ามหัว) จะซื้อของอะไรมาฝากก็ไม่สนใจ (คือก่อนมีปัญหาก็ไม่สนใจมาก่อนหน้านี้แล้วด้วย) พยายามพูดดีๆ บ้าง อารมณ์เหมือนผมคุยกับ NPC (ที่ไม่มีการโต้ตอบกลับ) แต่บางวันก็ทราบมาจากคนที่บ้านว่า เจ้าตัวก็ยังโมโหผมอีก ทั้งๆที่ผ่านมาเป็นปีและสาเหตุอะไรผมก็ยังไม่รู้ เพราะต่างคนต่างอยู่ไม่ได้ยุ่งก้าวก่ายอะไรในชีวิตประจำวันกัน
ก่อนหน้านี้ดูเหมือนน้องคนนี้เคยทะเลาะกับคนที่บ้านแล้วไม่พูดไม่จากันเป็นสองปี ก่อนที่จะกลับมาคืนดีกันเอง ผมก็คิดว่าคงต้องให้เวลาเขา แต่พอผ่านมาเป็นปี มันก็เริ่มกระอักกระอ่วน และเมื่อผมพยายามพูดอะไรไปอีกฝ่ายก็ทำตัวเหมือนผมไร้ตัวตน เอาตรงๆว่ามันอึดอัด มันเหมือนสิ่งที่พยายามทำมาคือสูญเปล่าหมด ช่วงหลังๆ มาก็เลยแบบไม่มีอะไรก็จะไม่คุยกันเลย
เจ้าตัวตอนนี้ไม่มีงานทำ ที่บ้านเลี้ยงดู มีเงินให้ (คือเลี้ยงดูสบาย ในความรู้สึกผมคือตามใจกว่าผมอีกเพราะเป็นน้องสาว) ดังนั้นผมเลยมองว่าถึงเจ้าตัวจะมีปัญหายังไงก็คงไม่มีปัญหาอะไรเพราะที่บ้านคงช่วยซัพพอร์ตเต็มที่อยู่แล้ว แต่สิ่งที่ผมต้องการคือ ทลายความอึดอัดใจ
- ซื้อของให้ - ไม่สน
- ชมเชยของที่ทำ - ไม่สน
- ชวนคุย - ไม่สน
- ให้ของขวัญวันเกิด โอนเงินให้ - ไม่สน
และเพราะมันไม่ได้คุยกันเลย มันเลยยิ่งไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายคิดยังไง อยากคืนดีกับผมไหม หรือยังโกรธอยู่ เดาทางไม่ได้ จนญาติเริ่มเอ๊ะใจมาถามผมแล้วว่าน้องเป็นอะไร ไม่ยอมพูดจาอะไรกับใครเลย (แม้แต่กับญาติก็ไม่คุยไม่เจอหน้าอะไรกัน มีงานรวมญาติก็ไม่ไป 1 ปีไปแบบนับครั้งได้)
จริงๆ ไม่ได้ต้องการอะไรมาก ต้องการทลายความอึดอัดนี่มีมาเป็นหนึ่งปีกว่านี้และคืนดี ให้กลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม ถามว่าผมโกรธไหม ผมโกรธมากกว่าว่าทำไมไม่ยอมเปิดใจคุยกัน ทั้งๆ ที่เราเข้าหามาโดยตลอด ถ้ามีตอนไหนผมจะพูดขอโทษหรือขอคุยก็จะเดินหนีอีก แต่อีกฝ่ายก็คือน้องสาว และเราเป็นพี่ ยังไงสายสัมพันธ์นี้ตัดไม่ขาด และเราก็ต้องเป็นห่วงเขาอยู่แล้ว ..... เอาจริงยังแอบคิดด้วยว่ามีแต่ผมคนเดียวรึเปล่าที่คิดมากเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
มีไอเดียอะไรแนะนำบ้างไหมครับ?
ปล. น้องสาวอายุ 24 ส่วนผม อายุ 32