จนวันหนึ่งผมได้ฝันถึงคนหนึ่งในฝันเขายืนซื้อไอติมวอลล์เขาใส่ชุดนักศึกษาเขาเป็นคนที่ทำให้ผมยิ้มออกครั้งแรกในช่วงเวลานั้นถึงแม้มันจะเป็นควมมฝันก็ตามในฝันผมก็ได้ไปส่งเธอและถามชื่อของเขาหลังจากนั้นผมก็ตื่นหลังจากนั้นตั้งแต่ในวัย17ปีจนถึงตอนนี้จะเข้า23ปีผมก็ตามหาคนๆนั้นมาตลอดโดยที่ผมไม่เปิดโอกาศให้กับคนอื่นเลยถึงตอนนี้ผมก็ยังหาเขาไม่พบทุกคนอาจคิดว่าผมบ้าหารนในฝันเนี้ยนะแต่นั้นแหละคือผม ถึงตอนนี้ผมจะไม่รู้ว่าเขามีตัวตนอยู่จริงๆหรือป่าวแต่ในใจก็แอบหวังว่าสักวันจะได้เจอเขา เพียงแค่ได้เจอก็พอเพราะตัวผมเองอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เขาเลือกเช่นกัน
มีช่วงนึ่งที่ผมเสียใจหนักมากกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่อย่างนั้นไม่เคยยิ้มไม่หัวเราะอยูููู่่่่6เดือนจนวันนึ่งผมได้ฝันถึงรนนึ่ง