ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยว่าเราเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอดค่ะ โรงเรียนอยู่ในเมืองซึ่งไกลจากบ้านทำให้ไม่มีเพื่อนแถวบ้าน ชีวิตมัธยมไม่เคยมีเพื่อนผู้ชายเลย

เราพึ่งมีเพื่อนผู้ชายก็ตอนเข้ามหาลัย แต่ก็สนิทแค่ไม่กี่คน มีเพื่อนคนนึงอยู่จังหวัดเดียวกันรู้จักตอนรับน้อง ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรทักทายตามประสา เจอกันในกิจกรรมคณะแทบทุกวัน
มีวันนึงช่วงเทศกาลเลยกลับบ้านต่างจังหวัดบังเอิญนั่งรถทัวร์คันเดียวกันคือเราพึ่งเคยนั่งรถทัวร์กลับบ้านต่างจังหวัดครั้งแรก แล้ววันนั้นคนเยอะมากจนมีคนต้องยืน ซึ่งคือเพื่อนเราคนนั้น แล้วเราก็ได้นั่ง เค้ายืนอยู่ข้างที่นั่งเรา และฝากสัมภาระไว้กับเรา ตอนนั้นคือรู้สึกใจเต้นบอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะนั่งรถทัวร์ครั้งแรกแล้วเจอเค้า ทำให้เรารู้สึกปลอดภัยมั้ง หลายชั่วโมงกว่าจะถึงปลายทาง

จากนั้นมาความรู้สึกเราก็แปลกๆ สายตาจะเหลือบมองเค้าตลอด ก่อนหน้าเหตุการณ์นี้เราจะเป็นคนทักเค้าก่อนแต่พอมีความรู้สึกแปลกๆ เกิดขึ้นเราก็ไม่ค่อยกล้าทัก แต่ด้วยความเรียนสาขาเดียวกันทำให้เจอกันตลอด แล้วเค้าก็ชอบเข้ามาทักเรา และอยู่หอใกล้กัน จนเริ่มสนิทกันเรื่อยๆ มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกดีกับเค้า ตั้งแต่ปี1-ปี4 ในรั้วมหาวิทยาลัย ทั้งกิจกรรมรับน้องที่ทำให้เรารู้จักกัน และได้จับมือกัน (รุ่นพี่บังคับ😅) หรือในคาบเรียนมันเป็นความรู้สึกอยากตื่นไปเรียน อยากดูแลตัวเอง
บางทีก็นึกเห็นใจนักศึกษาปี1 ช่วงนี้จัง เข้ามหาลัยทั้งทีน่าจะมีโมเม้นนี้บ้าง เพราะบางคนไม่ได้กล้าเสมอไป ต้องอาศัยสถานการณ์บังคับเหมือนเรา

ตอนนี้เราทั้งคู่ก็เรียนจบกันมาหลายปีแล้วต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ของตัวเองอยู่ในช่วงสร้างเนื้อสร้างตัว แต่เราก็ยังติดต่อเค้าบ้างนานๆ ที เพื่อไม่ให้หายหรือลืมกันไป แม้ความรู้สึกมันอาจไม่ชัดเจนเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ยังเป็นความทรงจำที่นึกถึงแล้วรู้สึกดี และเราเองก็ยังไม่มีใคร แต่ถ้าถามว่าอยากคบเค้าแบบแฟนมั้ยก็คงต้องตอบว่าอยากเป็นเพื่อนแบบนี้มากกว่า