คือผมมีปัญหานี้มีพักใหญ่แล้ว ไม่เคยคิดว่าจะเจอกับตัวเองแต่พอมาเจอกับตัวเองแล้วไปไม่ถูกจริงๆ

เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยคิดอยากมีแฟนเลยก็เลยไม่สนใจใครและไม่จีบใคร ตั้งหน้าตั้งตาเรียนและคิดถึงแต่เป้าหมายที่ตั้งไว้อย่างเดียวเลยและก็โดนเพื่อนล้ออยู่บ่อยว่าเป็นเกย์หรือเปล่าไม่เห็นคุยกับผู้หญิงเลย จนต้องเริ่มคยกับผู้หญิงบ้าง

และก็รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งทาง Chat นี่แหละ ก็คุยเป็นเพื่อนกันมาเรื่อยๆ ปรับสารทุกข์สุกดิบกันทุกเรื่อง ชีวิตเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มีแฟนแฟนก็ไม่ดี ที่ดินโดนญาติโกง ไม่มีบ้านอยู่ โน่นนั่นนี่ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากช่วยให้ดีขึ้น ผมก็พยายามให้กำลังใจและช่วยเท่าที่ช่วยได้ จนตอนนี้เขามีที่อยู่และมีที่ดินเป็นของตัวเองแล้ว รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นแฟนกันแล้วโดยที่ญาติพี่น้องรู้ทั่วกัน แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะไม่ได้คิดเรื่องการมีแฟนอยู่แล้ว มีก็ได้ ไม่มีก็ได้ 

แต่ประเด็นมันอยู่ที่ ผมก็ใช้ชีวิตทำตามเป้าหมายของผมมาเรื่อยๆจนหน้าที่การงานดีขึ้น และวันหนึ่งก็มาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งตอนเข้าประชุม แค่ได้เห็นแวบแรกผมสะดุดเลยเหมือนเคยเจอกันมาก่อน(อันนี้ไม่ได้พูดเวอร์นะ มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ) เพราะกับคนอื่นหรือแม้แต่กับแฟนก็ไม่ได้รู้สึกอย่างนี้เลย  

ตอนแรกผมคิดว่าก็แค่หลงในบุคลิกของน้องเขา แต่ยิ่งอยากตัดใจก็ยิ่งถลำลึกลงไปอีก มองใครก็เป็นหน้าเขาไปหมด หลังจากนั้นเราก็ดิวงานกันมาเรื่อยจนปัจุบันจากวันแรกที่เจอจนวันนี้ก็เป็นปีแล้ว ผมก็พยายามหาเหตุต่างๆนาๆว่าควรตัดใจ พยายามสืบว่ามีแฟนไหมถ้ามีจะได้ตัดใจได้เลย แต่ก็ยังไม่มีอีก โอ้ย... ยิ่งตัดไม่ได้

จะทำไงดีครับ!!!

จะทิ้งแฟนมาจีบน้องเขาจริงจังก็ทำไม่ได้อีก เพราะแฟนผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
ช่วยให้แนวคิดกับผมที ทุกคน...