เรื่องเล่าของหญิงสามัญชน ผู้ปรุงรสชาติชีวิต คิดชอบ

ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านประวัติศาสตร์การค้าขายของประเทศไทย ในตำราเรียนก็มักจะบันทึกประวัติศาสตร์การค้าขายของคนชนชั้นสูง ทำให้เราซึ่งกระหายในความอยากรู้พยายามเสาะหาหนังสือกับบทความที่บันทึกเรื่องราวของคนชนชั้นสามัญชนซึ่งถูกเขียนไว้ในประวัติศาสตร์การค้าขาย จนได้มาเจอกับหนังสือ 'ปรุงชีวิต ให้สุข' เรื่องเล่าของหญิงสามัญชน ผู้ปรุงรสชาติชีวิต คิดชอบ

เป็นเรื่องราวของคุณแม่บุญเรือนที่ท่านได้ให้นิยามตัวเองว่า ‘ซน’ เพราะชอบเดินทางไปไหนต่อไหนคนเดียว ทั้งด้วยรถราง รถไฟ ตั้งแต่วัยรุ่น เริ่มทำธุรกิจจากการเช่าแผงขายแบบแบกะดิน ไม่นานก็สามารถมีร้านห้องแถวเป็นของตัวเองและเติบโตเป็นกิจการของร้านบุญศิริ ปัจจุบันตั้งชื่อร้านเป็นภาษาอังกฤษว่า TOT (ท็อต) แปลว่า เด็ก ต่างจากบุญศิริ ที่มีกลุ่มเป้าหมายหลักอยู่ที่เสื้อผ้าผู้ใหญ่ต่างจังหวัด โดยมีน้องสาวคู่บุญ นามว่า ‘เบญจางค์’ หรือยายจางค์ของหลานๆ ร่วมเป็นดีไซเนอร์ เน้นเสื้อผ้าเด็ก ต่อมา ยังสั่งซื้อของใช้เด็กอ่อนและของเล่นเด็กยี่ห้อดังจากเมืองนอกมาขายด้วย

และด้วยความมุมานะพยายาม ความขยันทำงานหามรุ่งหามค่ำ จนถึงความคิดสร้างสรรค์ คิดต่าง กล้าทดลองทำสิ่งใหม่ๆ ไม่ใช่บุญวาสนาหรือโชคชะตาใดๆ ที่นำความสำเร็จมาให้ หากแต่มาจากความสามารถ และน้ำพักน้ำแรงของหญิงสามัญชนโดยแท้

นี่เป็นเพียงประวัติส่วนหนึ่งที่ได้บันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้ หากชาวพันทิปหรือท่านใดที่สนใจอยากทราบประวัติของท่านเพิ่มเติมสามารถได้ตามภาพด้านล่างค่ะ

ที่มา: https://www.matichon.co.th/prachachuen/news_2943652