ผมรักผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเป็นคนนิสัยกับทุกคน คุยดีกับทุกคน พอเขามาคุยกับผม ผมก็หลงเขาโดยไม่รู้ตัว  จากที่บอกกับทุกคนว่าผมไม่อยากมีแฟน เพราะผมเป็นคนที่ชอบคิดไปเอง เป็นคนขี้หึง ขี้ห่วง ผมชอบอิจฉาคนที่อื่น ที่เขาทำให้แฟนผมรู้สึกดีได้ มากกว่าผม ผมไม่ชอบให้ใครมาคุยกับแฟนผมถ้าไม่จำเป็น ผมเป็นคนชอบนอย แค่เห็นแฟนผมเป็นห่วงผู้ชายคนอื่น มากกว่าผม ผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่าแล้ว (เล่าแค่นี้พอเดียวออกทะเล) พอผมหลงรักเขาโดยไม่รู้แล้ว แต่ผมไม่จีบไม่อะไร ผมก็คุยกับเขาเหมือนคนปกติ จนเราได้อยู่ด้วยกันสองคน เขาเริ่มถามชีวิตผมว่าเป็นไงบ้าง เดี่ยวความที่ผมเป็นคนไม่ค่อยอยากเล่าเรื่องของตัวเองเท่าไร เลยตอบกึกๆกักๆ แต่เขากลับเข้าใจผมทุกอย่างเขาพูดแทนผม ได้เลยว่าผมรู้สึกอะไร ว่าผมเป็นอย่างไร ผมเลยยิ่งรู้สึกสบายใจเวลาคุยกับเขามากขึ้น เราคุยกันไปเรื่อยๆ เวลาผ่านไป เราเริ่มเปิดอกคุยกันมากขึ้น สักพักเราก็เริ่มอยู่ด้วยกันมากขึ้น เราทำตัวเหมือนเป็นแฟนกัน จนวันหนึ่งเราตกลงที่จะคบหากัน ผมหาเขาไปหาเพื่อนๆ ของผม เขาคุยกับเพื่อนผม เหมือนที่คุยกับผมเลย จนผมเริ่มรู้สึกว่า ทำไมเขาต้องคุยกับคนอื่นแบบนี้(หึง) แต่ผมก็ไม่อยากพูดไรเพราะผม มักคิดเสมอว่า ถ้าพูดไปแล้วอะไรๆจะดีขึ้นไหม เพราะเขาก็ทำแบบนี้กับทุกคน เขาเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมไม่อยากไปกดดันเขาให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อผม ผมจึงไม่ค่อยแสดงท่าทีหึงหวงเท่าไร จนมันหลายครั้งมากๆ แทนที่ผมจะชิน ผมกลับรู้สึกแย่ลงทุกวันๆ จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาก็คุยกับคนอื่นเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ยืนฟังเหมือนแต่ก่อน ผมเดินหนี และพยามหลอกตัวเองว่าเขาไม่ได้จีบกัน เขาแค่คุยกันปกติ แต่ผมก็หลอกตัวเองไม่ได้(แฟนผมไม่ได้คุยแบบธรรมดา) แฟนผมเวลาคุยกับผู้ชายคนอื่น เวลาพูดจะชอบทำเสียงหวาน ค่ะ คร้า ทำตัวน่ารักกับคนอื่น พอหลังจากตอนนั้นแฟนผมก็มาคุยกับผมว่าทำไมถึงเดินหนี ตอนแรกผมก็ไม่บอกไม่ได้เป็นอะไรเหมือนทุกครั้ง จนเขาถามผมย้ำๆ อยู่ทั้งวัน จนผมบอกเขาไปว่า ผมไม่ชอบให้เขาไปทำตัวน่ารักกับใคร ผมบอกเขาไปว่า ผมเป็นคนชอบคิดมาก ไม่อยากรู้สึกอะไรแบบนี้ แฟนผมก็ขอโทษและจะไม่ทำอะไรแบบนี้ พอเวลาผ่านไป เขาคุยแบบเดิมกับผู้ชายคนอื่น บางครั้งเขาพูดให้ผมฟังว่า คนนุ้น คนนี้ ดี คนนั้นดี ความรู้สึกผมตอนนั้นผมถามตัวเองแล้วเราละดีพอใหม จนผมเริ่มไม่อยากให้เขาไปเจอผู้ชายคนอื่นเลย ผมพยามจะขัด เวลาเขาคุยกับผู้ชาย ผมแยกตัวออกจากเพื่อน เพื่ออยู่กับเขาตลอดเวลา เท่าที่ทำได้ จนเพื่อนๆผมเริ่มไม่พอใจ ที่ผมเป็นแบบนี้ เขาบอกผมติดXิ ผมก็ไม่เถียงอะไรเพราะก็อยู่กับแฟนตลอดเวลาจริงๆ จนมีอยู่ครั้งหนึ่งเพื่อนเริ่มรุมหัวกับแกล้งผมให้อับอาย ต่อหน้าแฟน ผมเริ่มรู้สึกแย่มากๆ จนผมไม่คุยกับเพื่อนผมเลย ผมพยามออกห่างจากเพื่อน แต่ตอนผมไม่อยู่ แฟนผมไปคุยกับกลุ่มเพื่อนผม ไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไร พอผมเจอพวกเขาอยู่ด้วยกัน ผมก็ไปคัดตามปกติ แต่แฟนผมกลับทำตัวไม่ค่อยฟังผมเท่าไร ถามยังไปหยอกล่อเล่น กับเพื่อนผมอีก ผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมไม่อยากทำไร ผมไม่รู้จะระบายกับใคร 
ผมควรแก้ไขตัวเองยังไง ให้ผมไม่ต้องรู้สึกอะไรแบบนี้ ไม่อยากรู้สึกหึง ไม่อยากคิดไปเอง ผมอยากรู้อาการผมเป็นอย่างไรบ้าง ปกติใหม และควรแก้อย่างไรดี