เคยมีบทพูดบทนึงว่าปล่อยให้เวลาจัดการในแต่ละเรื่องเอง ที่ผ่านมาเราได้ตั้งกระทู้เกี่ยวกับเรื่องราวในส่วนนึงของชีวิตคู่ พอมาถึงวันนี้เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยแล้ว เหนื่อยมากๆ แต่ไม่สามารถหยิบมาพูดกับใครได้เลย ลูกเราตอนนี้9เดือนแล้วกำลังน่ารักเลย เรามีความสุขที่อยู่กับลูก เราอาศัยอยู่บ้านแฟนแต่แฟนไม่ได้อยู่ด้วย เขาให้เรามาอยู่กับพ่อแม่เขาผลักการรับผิดชอบให้พ่อแม่เขาหมด เราปล่อยบ้าน ปล่อยรถให้โดนยึดหมด เพราะเราไม่มีรายได้ทำให้ส่งงวดไม่ไหว ไม่ได้ทำงานเพราะต้องเลี้ยงลูกค่ะ ปู่กับย่าเขาทำงานราชการเลยไม่สามารถเลี้ยงน้องได้ เรามีปัญหากับแฟนมาตลอดตั้งแต่ท้องจนตอนนี้ เขาเลยให้เรามาอยู่ที่บ้านพ่อแม่เขา เราไม่ได้ติดต่อกันเลยมีแต่พ่อแม่เขาที่ติดค่อได้ นานๆเราโทรเขาก็ไม่รับสาย นานๆจะโทรมาที เราก็พยายามไม่คิดอะไรเพราะอยากประคองคำว่าครอบครัวไว้ แฟนเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก เคยทำร้ายเราสองครั้ง เราก็อดทนคิดว่าเขาจะปรับตัวได้คิดได้ แต่เปล่าเลย เราไปอยู่กับเขาเอาลูกเป็นตัวเชื่อม แต่ดูเหมือนเขาจะไม่นึกถึงเราอีกแล้ว เราจับได้ว่าเขามีผู้หญิงเราดูแชทที่คุยกัน แฟนไม่ค่อยคุยอะไรกับเราค่ะไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องอะไร เราก็ไปเห็นแชทที่เขาคุยกับอีกคนถึงเรื่องเครียดที่ทำงานปรึกษากันทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องการแต่งตัวไปทำงาน เรื่องงานที่เขาโดนย้าย เขาบอกจะลาออก แต่ผู้หญิงคนนั้นพูดคุยกับเขาดึงสติเขาไม่ให้เขาลาออก เราไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้เลยเราพึ่งมาทราบวันนี้เกี่ยวกับเรื่องงานที่เขาโดนย้ายและทุกเรื่อง เขาไม่เคยคุยกับเราเลย มีแต่คุยกับคนอื่น เราบอกให้เขาไปตัดผม โกนหนวดเขาเฉย แต่ผญ อีกคนบอกเขาจะรีบทำ เหมือนทุกๆอย่างเราไม่สามารถเข้าไปพูดเข้าไปซัพพอตความรู้สึกของเขาได้แล้ว เราไม่รู้ว่าทุกวันนี้เราอยู่ในสถานะอะไร เขาจะไปไหนทำอะไร เราไม่มีสิทธิ์รู้อะไรเลย โกหกหน้า โกหกไปเรื่อยเรื่องเล็กๆน้อยๆ วันหยุดไม่กลับมาหาลูก นัดเพื่อนกินเหล้าไปหาผู้หญิง วิดิโอคอลว่าไม่ได้อยู่กับเรา ให้เงินเขา ทั้งที่เราไม่เคยได้จากเขาเลย เงินที่เขาเคยให้เรา พอมีปัญหาจะเลิกกันเขาก็ทวงเอาคืนทุกบาท ไอแพดเราที่เราใช้ไว้ทำงาน เขาก็เอาไป บอกว่าถือสะว่าเราชดใช้ที่เขาเคยให้เงินเราไป ที่มาตั้งกระทู้วันนี้ เราควรจะรู้สึกยังไงดี เรารับรู้เรื่องมาเยอะจนมันจะล้นนะเบิดออกมาอล้ว แต่เราสงสารลูก หากเราไปแล้วเราคิดถึงลูกเลี้ยงเขามาคนเดียวตอนท้องโดนไล่โดนกระทำเราแระคับประคองใาจนคลอด คิดว่าเขาเหฌนหน้าลูกเขาจะคิดได้ แต่ไม่เลย เราควรถอยมั้ย ถามว่าทำไมยังทนอยู่ เพราะสงสารลูกอยากให้เขามีพ่อมีแม่ครบเหมือนบ้านอื่นๆ เพราะเราก็กำพร้ามา เราไม่อยากให้เขาเป็นแบบเรา ขอให้พื้นที่ตรงนี้เป็นที่ระบายละกันค่ะ เราไม่สามารถพูดคุยกับใครได้ ขอบคุณค่ะ