สวัสดีค่ะ คือหนูความรู้สึกว่าหนูไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลย แต่หนูเป็นคนที่กลัวความตายมากเลยค่ะ ได้แต่คิด ไม่อยากลำบากพ่อแม่ ยังไม่ได้ทำอะไรอีกเยอะเลยหนูเหนื่อยและเบื่อหน่ายกับตัวเองคนรอบข้างทุกอย่าง ก่อนเริ่มเป็นคือ วันนั้นมีเรื่องที่เสียใจมากๆ แล้วก็มีเรื่องทับซ้อนกันเรื่อยๆปกติหนูเป็นคนไม่ร้องให้เลยกับอะไรก้ไม่พอโตขึ้นรู้สึกตัวเองอ่อนแอมากเริ่มโทษตัวเองกับทุกเรื่องรู้วึกว่าหนูโครตห่วยแตกและเป็นคนที่กระจอกมากๆ ชอบดูถูกตัวเองจนลืมตัวเองเวอร์ชั่นเก่าไปแล้ว มีคนๆนึงเดินเข้ามาทำให้ใจฟูมากตอนนั้นรำลืมตอนเสียใจไปเลยแล้วมันก็กับมาเสียใจแบบเดิมอยู่ดี รู้สึกชีวิตนี้มันไม่มีอะไรเลยส่วนทางด้านครอบครัว หนูไรอะไรพักหลังๆหนูหงุดหงิดง่ายมาก บางครั้งพูดึคำไม่ดีไปให้พ่อแม่ก็มี หนูเบื่อครอบครัวแบบนี้รู้สึกเราต้องทะำอะไรเองไปหมดทั้งที่มันควรจะเป็นพ่อแม่ที่ควรมีเราตอนพร้อมเขาก็บอกเราว่า เมื่อก่อนชอบเที่ยวกับเพื่อนพักนี้อยากไปก็นั่งรถไปเองไปคนเดียว อยู่กับตัวเอง เบื่อเสียงของพ่อแม่ เบื่อทุกอย่างบางครั้งก็ทนไม่ๆหวมันก็น้ำตาไหลออกมาเองต้องพยายามอะไรทุกอย่าง จะปล่อยวางก็ทำไม่ได้มีอะไรไม่รู้พยายามเพื่อเขาไง ทั้งที่กำลังเราไม่ได้ บางครั้งก็ชอบทำอะไรบ้าๆ เวลาตัวเองอ่อนแอก็อยู่กับตัวเองคนรอบข้างก็ไม่มีใครเลย ชีวิตนี้มันไม่คพอใจเลย ไม่พอใจทุกอย่าง ไม่อะไรทุกอย่าง บางวันก็อยากจะนอนเฉยๆ  แล้วไหลตายไปเลย แต่ยังเสียดายโอกาสครั้งหน้าหนูมีครบ32ก็จริง แต่มันไม่สมบูรณ์ค่ะ มันไม่เหมือนคนอื่น มันขาดอะไรเติมเต็มอีกมากมาย อยากหายไป อยากทิ้งทุกอย่างแต่ก็ทำไม่ได้ ต้องคิดทุกวัน จริงๆอนากมีชีวิตที่ดี เหนื่อย มาก ทำเองหมด เห้อ