เราทำงานตั้งเเต่ ม.4 ค่ะ เคยทะเลาะกันหลายรอบเรื่องเงิน เช่นเราทำงานพาร์ทไทม์ตอนเรียน
ได้วันล่ะ400 ทำงานตั้งเเต่ตี4 ถึงตี2ของอีกวัน เเม่เอาเงินไปหมดหยิบเองด้วยในกระเป๋าตังเรา ทั้งๆที่ ค่าเทอมไม่ได้จ่ายให้เรา ค่ารถไป รร ก็ไม่ได้จ่ายให้เรา เราจำได้เลยตอนนั้นเราต้องเเบกหน้าขอยืมเงินเพื่อนที่บ้านมีเงินหน่อยมาช่วยจ่ายค่ารถ รร ก่อนเพราะคนขับเขาทวงเเล้ว เเละประมาณ ม.5 เราเพิ่งเลิกงานออกจากกะดึกมา กำลังจะนอน เเม่มาขอเงินอีกวันนั้นอยู่ดีๆอารมณ์มันก็ปี๊ดขึ้นมาเลยทำไมไม่รู้เหมือนกัน เราก็ไม่ให้เงินเเม่ เเม่นี่เเบบด่าเรายาวมากบอกจะตัดเราออกจากการเป็นลูก ประมาณว่าเลือดก้อนเดียวตัดได้นะไม่สนใจ เราได้ยินเท่านั้นล่ะเราลุกขึ้นมาหยิบเสื้อผ้า2-3ชุดเเล้วเดินออกจากบ้านโดยไม่มองหน้าเขาเเละไม่พูดด้วย โดยที่ตัวเองยังไม่รู้จุดหมายนะ หลังจากวันนั้นเราก็ไม่เคยกลับบ้านอีกเลยแม่โทรมาง้อนะ เเต่เราไม่อยากกลับไปเเล้ว นานๆทีคุยกันดีกว่าสบายใจกว่า จนตอนนี้เราอายุ25 แล้ว เราได้เงินเดือน 13000 เราให้เงินเดือนเเม่เดือนละ8000 เราคิดว่าน่าจะจบเเล้วเราก็หาเงินจากจ๊อบอื่นๆบ้างเอามากินมาเก็บระหว่างเดือน เเต่กระนั้นคุณเเม่ของเราก็ยังชอบโทรมาตอด 500 บ้าง 1,000บ้าง 200บ้าง ซึ่งเรารู้สึกหงุดหงิดมากว่าทำไมเงินถึงใช้ไม่พอ เรามีความรู้สึกเกลียดเเม่มากเราเคยคิดเล่นๆนะ ถ้าเเม่เราตายเราจะเสียใจไหม
เพื่อนๆคนไหนเป็นเเบบเราบ้างค่ะ เเล้วเราควรต้องทำยังไงดี รู้สึกเหนื่อยกับชีวิตมากค่ะ