คือเราเป็นคนที่ชอบคิดเล็กคิดน้อยเช่นคำพูดของคนอื่นไม่รู้ว่าเขาจะพูดเล่นหรือพูดจริงเราก็เก็บเอามาคิดทั้งหมด แต่ตอนนี้เรื่องที่อยากระบายคือ เราทะเลาะกับพ่อแม่คะ เริ่มเลยนะคะ วันนั้นเราขอแม่ออกไปหาเพื่อนซึ่งเขาก็ได้กำหนดเวลาห้ามกลับเกินเท่านี้แต่บังอื่นว่าเรากับเพื่อนมีปัญหากันนิดหน่อยเลยต้องคุยกัน เคลียร์กันจนจบ พอกลับบ้านเราก็รู้นะจะต้องโดนด่าโดนตีเพราะเรากลับไม่ตรงเวลาเรารู้ว่าเขาเป็นห่วงเรามาก จนมันทำให้เรารู้สึกว่าบางทีตัวเองก็เหมือนตัวปัญหาชอบหาเรื่องให้เขาต้องเหนื่อยด้วยตลอด รู้สึกผิดหวังในตัวเอง รู้สึกเหนื่อย รู้สึกไม่อยากจะเติบโตแล้ว เหมือนเราเป็นลูกที่ไม่เคยดีเลยมันมืดไปหมด ตอนนี้ทำได้แค่เก็บตัวอยู่ในห้องร้องไห้อย่างเดียวข้าวน้ำไม่กิน รู้สึกมันหมดไฟไปกับทุกๆอย่าง อย่างทำทุกอย่างให้มันดีกว่านี้ ไม่อยากให้ครอบครัวต้องมาคิดมากกับเรา ควรทำไงถึงจะเอาตัวเองออกจากความรู้สึกแบบนี้ได้คะ