สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้เรามีเรื่องอยากจะสอบถาม อยากรู้ความคิดเห็นของใครหลายๆคน
เริ่มเรื่องเลย คือ บอกก่อนว่าพ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เรายังเด็ก (เนื่องจากพ่อเรามีภรรยาใหม่) เราเลยอยู่กับแม่อยู่ด้วยกันมาสองคนโดยตลอดซึ่งมีความสุขดี อยู่ดีๆวันหนึ่งแม่เราก็มาบอกกับเราว่า "เขาอยากมีแฟนใหม่ ขอเอาเขามาอยู่ด้วยได้ไหม" แน่นอนว่าเราบอกกับเขาไปว่า "หนูไม่เอา" บวกกับเราร้องไห้ แต่สุดท้ายแม่ก็ไม่ได้สนใจเอาเขาเข้ามาซึ่งเราเสียใจมาก จนเขามีลูกใหม่ และจุดเปลี่ยนความรู้สึกของเรามันอยู่ตรงนี้ มีอยู่วันหนึ่งลูกใหม่เขาดื้อ ด้วยความเป็นเด็กและแฟนใหม่ของแม่กำลังจะตีน้องเราเลยเอาตัวเขาไปปกป้องน้องแต่โดนแฟนใหม่ของแม่เราทุบตีทำร้ายร่างกายเราแทน ตอนนั้นเราคิดว่ายังไงแม่ก็ต้องเลือกเราและเลิกกับแฟนใหม่ แต่เราคิดผิดวันนั้นแม่มาร้องไห้ขอร้องเราให้เขาอยู่ต่อ เพราะ เขาขู่แม่ว่าจะเอาน้องไป แม่ไม่อยากให้น้องไป เราเลยต้องยอม เหตุการณ์ในครั้งนั้นมันทำให้เราจำไม่ลืม และกับไปรู้สึกกับแม่แบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว
และการที่แม่เอาแฟนใหม่เข้ามามันไม่ได้ทำชีวิตครอบครัวให้ดีขึ้น แฟนใหม่แม่เป็นคนหัวรุนแรง ชอบใช้คำพูด ใช้กำลัง แม้แต่ลูกแท้ๆของตัวเองก็ทำร้าย มาอยู่ตรงนี้ก็เหมือนมาเกาะแม่เรากิน แม่เรามีอาชีพขายของ วันๆก็มาช่วยแม่ขายไม่ได้ทำอาชีพอื่น พอไปเจออาชีพอื่นก็ทำได้แปปเดียวไปทะเลาะกับเขาบ้างไปมีเรื่องกับเขาบ้างจนต้องออกจากงาน สรุปเงินก็มีเข้ามาทางเดียว แต่ปากท้องเพิ่มมาอีก 2 ปาก ในครอบครัวตอนนี้ไม่มีแม้แต่ความสุข จนทำให้เราไม่อยากอยู่บ้านนี้ เพราะ บางทีเขาทะเลาะกันเราก็ต้องมานั่งฟังนั่งเห็น แค่เรื่องเรียนก็เครียดพอตัวอยู่แล้ว เราบอกให้แม่เลิกหลายครั้งแต่แม่ก็หาข้ออ้างอยู่นู้นอย่างนี้ และแฟนใหม่แม่เหมือนเขาก็ไม่ยอมไป เพราะ เหมือนที่นี้สบายกว่าอยู่บ้านตัวเอง
นอกจากเรื่องนี้ แม่เรายังบังคับเราทุกอย่างเป็นเจ้าชีวิตเราทุกอย่าง ห้ามเราไปไหนมาไหนกับเพื่อน ไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กมัธยมทั่วไป ไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป คอยจับผิดเราไม่ให้มีแฟนเขาจับผิดเราจนมีความคิดที่ว่าการคุยกับผช.เป็นเรื่องที่ผิด บังคับให้เราเรียนในสิ่งที่เขาอยากให้เรียน จริงๆเราอยากเรียนต่อสายอาชีพแต่เขาไม่ยอมเราก็ต้องทำตาม
ที่เราเล่าทั้งหมด เพราะ เราอยากบอกถึงสาเหตุของหัวข้อที่ตั้งถามในวันนี้ว่าทำไหมเราถึงรู้สึกไม่ดีกับแม่ตัวเอง เราเลยอยากรู้ว่าเราควรจะทำยังไง เราควรจะปรับความคิดของตัวเองยังไง เราบอกตรงๆว่าเราพยายามให้อภัยเขามาหลายปีแล้วแต่เราทำไม่ได้จริงๆ เพราะ ความรู้สึกมันฝังลึกมากๆ เราเลยมาตั้งถามในนี้
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ
ทำยังไงเราถึงจะรู้สึกดีกับ(แม่)ได้มากกว่านี้
เริ่มเรื่องเลย คือ บอกก่อนว่าพ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เรายังเด็ก (เนื่องจากพ่อเรามีภรรยาใหม่) เราเลยอยู่กับแม่อยู่ด้วยกันมาสองคนโดยตลอดซึ่งมีความสุขดี อยู่ดีๆวันหนึ่งแม่เราก็มาบอกกับเราว่า "เขาอยากมีแฟนใหม่ ขอเอาเขามาอยู่ด้วยได้ไหม" แน่นอนว่าเราบอกกับเขาไปว่า "หนูไม่เอา" บวกกับเราร้องไห้ แต่สุดท้ายแม่ก็ไม่ได้สนใจเอาเขาเข้ามาซึ่งเราเสียใจมาก จนเขามีลูกใหม่ และจุดเปลี่ยนความรู้สึกของเรามันอยู่ตรงนี้ มีอยู่วันหนึ่งลูกใหม่เขาดื้อ ด้วยความเป็นเด็กและแฟนใหม่ของแม่กำลังจะตีน้องเราเลยเอาตัวเขาไปปกป้องน้องแต่โดนแฟนใหม่ของแม่เราทุบตีทำร้ายร่างกายเราแทน ตอนนั้นเราคิดว่ายังไงแม่ก็ต้องเลือกเราและเลิกกับแฟนใหม่ แต่เราคิดผิดวันนั้นแม่มาร้องไห้ขอร้องเราให้เขาอยู่ต่อ เพราะ เขาขู่แม่ว่าจะเอาน้องไป แม่ไม่อยากให้น้องไป เราเลยต้องยอม เหตุการณ์ในครั้งนั้นมันทำให้เราจำไม่ลืม และกับไปรู้สึกกับแม่แบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว
และการที่แม่เอาแฟนใหม่เข้ามามันไม่ได้ทำชีวิตครอบครัวให้ดีขึ้น แฟนใหม่แม่เป็นคนหัวรุนแรง ชอบใช้คำพูด ใช้กำลัง แม้แต่ลูกแท้ๆของตัวเองก็ทำร้าย มาอยู่ตรงนี้ก็เหมือนมาเกาะแม่เรากิน แม่เรามีอาชีพขายของ วันๆก็มาช่วยแม่ขายไม่ได้ทำอาชีพอื่น พอไปเจออาชีพอื่นก็ทำได้แปปเดียวไปทะเลาะกับเขาบ้างไปมีเรื่องกับเขาบ้างจนต้องออกจากงาน สรุปเงินก็มีเข้ามาทางเดียว แต่ปากท้องเพิ่มมาอีก 2 ปาก ในครอบครัวตอนนี้ไม่มีแม้แต่ความสุข จนทำให้เราไม่อยากอยู่บ้านนี้ เพราะ บางทีเขาทะเลาะกันเราก็ต้องมานั่งฟังนั่งเห็น แค่เรื่องเรียนก็เครียดพอตัวอยู่แล้ว เราบอกให้แม่เลิกหลายครั้งแต่แม่ก็หาข้ออ้างอยู่นู้นอย่างนี้ และแฟนใหม่แม่เหมือนเขาก็ไม่ยอมไป เพราะ เหมือนที่นี้สบายกว่าอยู่บ้านตัวเอง
นอกจากเรื่องนี้ แม่เรายังบังคับเราทุกอย่างเป็นเจ้าชีวิตเราทุกอย่าง ห้ามเราไปไหนมาไหนกับเพื่อน ไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กมัธยมทั่วไป ไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป คอยจับผิดเราไม่ให้มีแฟนเขาจับผิดเราจนมีความคิดที่ว่าการคุยกับผช.เป็นเรื่องที่ผิด บังคับให้เราเรียนในสิ่งที่เขาอยากให้เรียน จริงๆเราอยากเรียนต่อสายอาชีพแต่เขาไม่ยอมเราก็ต้องทำตาม
ที่เราเล่าทั้งหมด เพราะ เราอยากบอกถึงสาเหตุของหัวข้อที่ตั้งถามในวันนี้ว่าทำไหมเราถึงรู้สึกไม่ดีกับแม่ตัวเอง เราเลยอยากรู้ว่าเราควรจะทำยังไง เราควรจะปรับความคิดของตัวเองยังไง เราบอกตรงๆว่าเราพยายามให้อภัยเขามาหลายปีแล้วแต่เราทำไม่ได้จริงๆ เพราะ ความรู้สึกมันฝังลึกมากๆ เราเลยมาตั้งถามในนี้
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ