คือเรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นคนนึ่งที่เรียนไม่เก่งและในห้องจะมีคยเรียนเก่งอยู่วันนึ่งเราไม่ใส่โบไปร.รเพราะว่าลืมและตอนนั้นรีบเนื่องจากบ้านเรากะโรงเรียนเดินทาง1ชั่วโมงออหบ้านก็เช้ามากก็เลยนอนบนรถพอถึงโรงเรียนก็ลืมไปเลยว่าต้องใส่โบครูคนนี้เขาเคยเป็นครูประจำชั้นเรามาก่อนพอเขาเห็นเราไม่ใส่โบเขาก็ตะโกนว่าเราว่าเรื่องเรียนนี้ไม่สนใจสนใจแต่เรื่องไม่เป็นเรื่องเหมือนให้คืนอื่นเขาได้ยินแต่เเค่นี้ยังไม่พอค่ะแกเป็นครูประจำชันเราเรานั่งของเราอยุ่ดีๆเขาก็มาพูดว่าหัดเรียนหนังสือตั้งใจเรียนเหมือนคนอื่นบ้างไม่ใช่มัวแต่แรดคืออยากจะร้องไห้มากค่เราพยายามมากหะการเรียนแต่เราเหมือนเป็นคนสมาธิสั้นแต่ไม่เอ๋อนะคะแต่เรียนรู้ช้ากว่าคนอื่นและครั้งนึงครูวิชานึงเขาทำโทษทั้งห้องโดยการตีทุกคนโดนตีเป็นลอยแดงเเต่ของเราเป็นแบบเหมือนม่วงๆแดงๆเลบแต่เราไม่อะไร(ปกติไม่มีปากมีเสียงอะไรอยู่แล้ว)แต่เด็กเรียนกลับร้องไห้(เป็นแค่ลอยแดงเฉยๆแสบๆ)ครูเขากลับมาโอ๋ไปเอาเรื่องครูที่ตีเราแอบน้อยใจมากเป็นเหมิอนเขาแบ่งแยกเราสุดๆทุกครั้งที่ครูเขาคุยกะเราครูเขาจะพูด-ดันและก็ดูถูกถึงจะไม่ใช่คำด่าแต่มันต้องอัดอั้นเอาไว้และก็แอบร้องไห้ค่ะคือทำไมคะทำไมเขาต้องแบ่งแยกด้วยหรือว่าเราไม่หรือยังไงมันเหมือนฝังใจมาตลอด😭
ครูแบ่งแยกเด็กเรียนไม่เก่ง