ทุกคนที่เป็นพ่อแม่ คนรอบตัว หรือผู้ใหญ่ล้วนแต่มีความรัก ความหวังดี อยากให้ลูกหลานเป็นคนเก่ง มีความสามารถ มีอนาคตที่ดีงามมั่นคงซึ่งเป็นสิ่งที่ดีแต่เราเป็นคนนึงอยากจะบอกว่า การเปรียบเทียบเขากับคนรอบตัวเขาเพื่อให้เขารู้จุดบกพร่องแล้วเอาไปปรับปรุงเป็นสิ่งที่ดีให้เขารู้ตัวเองแต่การใช้คำพูดที่เหมือนสนุกแนวล้อเลียน ใช้คำพูดและการแสดงออกทางอารมณ์ที่รุนแรง ลงไม้ลงมือนั้นมันกลับไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลยกลับให้เขาต่อต้านมากขึ้น
พวกคุณลองค่อยๆทำความเข้าใจในตัวตนของเขา เอกลักษณ์ของเขาแล้วลองกลับไปทบทวนว่าอะไรทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้แล้วหาวิธีช่วยพร้อมให้กำลังใจเขายามที่เขาสิ้นหวัง ท้อแท้และค่อยๆให้คำแนะนำกับเขาโดยใช้การพูดเชิงบวกเช่น "แม่ว่าA วาดรูปใบไม้ได้ดีถ้าลูกBลองเอาทริคเขามาใช้ แม่ว่างานวาดของลูกอีกหน่อยเเจ๋วมาก" จะทำให้เขาเก็บมาคิดแล้วพัฒนาให้ดีขึ้น และอยากให้เข้าใจว่าแต่ละคนมีพื้นฐานชีวิต ความสามารถ บุคลิกภาพและนิสัยใจคอที่ต่างกันออกไป
อีกเรื่องที่สำคัญที่ขอฝากไว้ อยากให้พวกคุณลองเปิดใจรับฟังความคิดเห็นและความรู้สึกของเขาแล้วให้เขาสะท้อนกลับมาเพระบางอย่างเป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่พวกคุณอาจจะข้ามไปแล้วมาพูดคุยกับเขา ถ้าอันไหนที่เสี่ยงอันตรายลองค่อยๆสื่อสารดูแล้วใช้การโน้มน้าวใจที่มีเหตุผลให้เขาเปิดใจรับฟังและเข้าใจในความหวังดีที่พวกคุณให้
ฝากถึงผู้ใหญ่หลายๆคนถึงการเปรียบเทียบและความแตกต่างของแต่ละคน