คือผมเป็นนักดนตรีที่วงของโรงเรียน ตอนแรกผมรับหน้าที่เป็นมือกีต้าร์ แต่แช้ววันนึง พี่มือเบสที่เล่นอยู่ดันออกกระทันหันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทุกคนในวงตกใจและอึ้งมาก ไม่รู้ว่าจะเอาไงต่อ จนอาจารย์ที่คุมวงอยู่ก็ตัดสินใจให้เพื่อนผมที่ตอนแรกมันเล่นกีต้าร์อยู่เป็นมือเบสแทน พออาจารย์เอ่ยปากปุ๊บ เพื่อนผมทำสีหน้าแบบเหมือนคนกำลังจะตายอะครับ หน้าซีดไรอารมณ์ และมันก็สแหยะยิ้มเบาๆ เหมือนคนไร้อารมณ์ เพราะมันไม่อยากเป็นมือเบส มันยังอยากเล่นกีต้าร์ และไอความที่มันกรอกหูให้ผมฟังทุกวัน ว่า จะซื้อตู้แอมป์ จะซื้อเอฟเฟค จะนั้นจะนี้ ทำให้ผมรู้สึกสงสารและด้วยความที่ผมเพิ่งเข้าไปใหม่ เป็นสมาชิกใหม่ของวง ทำให้ผมตัดสินใจที่จะเอ่ยปากรับหน้าที่นี้แทน เพราะว่าสงสารเพื่อน แต่พอผมได้เล่นจริงๆกลับผมว่าผมไม่มีความสุขเลย ตอนผมเล่นกีต้าร์ผมไม่เคยโดนบ่นเพราะผมเล่นได้ดีตลอด แต่พอมาเล่นเบส ผมโดนดุ โดนว่าประจำ เพราะเบสเป็นหน้าที่ๆต้องแบกรับอะไรหลายๆอย่าง ผมไม่เคยมีความสุขเลยเวลาเล่นเบส แต่พอผมจับกีต้าร์ที่ไร ผมมีความสุขทุกครั้ง เครียดจนบางที คิดอยากจะลาออกจากวงเลย แต่พอคิดดีๆแล้ว ผมก็ไม่อยากทิ้งโอกาสดีๆแบบนี้ไป ผมเลยอยากจะลองคุยกับเพื่อนๆและอาจารย์ ที่จะขอเปลี่ยนหน้าจากเบสกลับไปเล่นกีต้าร์เหมือนเดิม หรือไม่ก็ขออาจารย์เป็นนักร้องเลย เพราะว่า นักร้องก็เป็นหน้าที่ที่ผมอยากจะทำเหมือนกัน ผทเลยอยากถามพี่ๆว่า ผมควรจะคุยกับเขายังไงดีครับ