หลาย ๆ คน หลงประเด็นป่าว... จะทิปมาก หรือทิปน้อย แต่เสียงส่วนใหญ่ ได้ลงความเห็นแล้วว่า... "ไม่ให้"

เพื่อนคนที่โกยเอาเงินทอนไปให้ นี่คือเอาความพอใจของตัวเองเป็นหลัก
แต่ผลที่เกิดกลับไม่รับผิดชอบคนเดียว คนอื่นต้องร่วมรับผิดชอบด้วย ทั้ง ๆ ที่ตอนตัดสินใจ ไม่เห็นฟังเสียงส่วนใหญ่นี่
เอาให้เข้าใจง่าย ก็คือเผด็จการกับเพื่อนเนี่ยแหล่ะ คิดว่ายังไงคนอื่นก็ต้องยอม เห้ย แต่กับเพื่อน ควรเป็นคนที่เราให้ความสำคัญ เกรงใจเค้ารึเปล่า
ควรคิดถึงคนอื่น เกรงใจคนอื่นให้มากกว่านี้  ถ้ามันคือเงินส่วนตัวของเค้าเองว่าไปอย่าง

จะ 5 บาท 10 บาท แต่มันคือเงินส่วนกองกลาง ของคนอื่นด้วย
จะมากจะน้อย มันก็ไม่ใช่เงินส่วนตัว เราว่านี่คือประเด็นสำคัญนะ
แล้วควรเคารพความเห็นส่วนใหญ่มั้ย ในเมื่อไม่ใช่ของตัวเองทั้งหมด ถือวิสาสะได้ยังไง
นิสัยแบบนี้แหล่ะ... บ่อเกิดของการเอาเงินส่วนกลางไปหมุน

ตัดสินใจโดยเอาความพอใจของตัวเองเป็นหลัก แต่พอผลที่เกิดขึ้นมา คนอื่นต้องมาร่วมรับผิดชอบ

การที่คนเรา เอาแต่คิดว่า แหมมมม เงินแค่นิดเดียว ทำเป็นเรื่องใหญ่
มันคือความบิดเบี้ยวของสังคมนะ ที่ถูกหล่อหลอมมาด้วย คำว่า "หยวน ๆ หน่า" "เล็ก ๆ น้อย ๆ" "อย่าไปคิดมาก"
ไม่ต้องแปลกใจหรอก ทำไมสังคมมันถึงมาอยู่ในจุดที่มองไปทางไหน ก็เห็นความเห็นแก่ตัวเบียดเบียนคนอื่นจนเป็นความปกติ
เพราะความ compromise ในเรื่องแย่ ๆ แบบนี้จนชิน

ทำไมคนบางส่วนในนี้ถึงคิดว่า จขกท คิดเรื่องเล็กน้อยล่ะครับ
การเอาเงินของคนอื่นไปใช้ โดยไม่ถามความยินยอมของเจ้าของเงินก่อน มันคือการขโมยไม่ใช่หรือครับ
ใช่ครับมันคือเงินเล็กๆน้อยๆ แต่มันคือมายาท มันคือการเครพสิทธิ์ ซึ่งกันล่ะกัน
ประเทศเรามันขาดตรงส่วนนี้มากจริงๆ

เพื่อนให้ทิปเป็นพันเลยเหรอ ถึงต้องเป็นประเด็น เล็กน้อยก็ปล่อยวางบ้าง ถ้าปล่อยไม่ได้ ควรไปกินคนเดียวค่ะ

มีคนเคยบอกไว้ว่า

คนเรานั้น  ถ้าเหม็นขี้หน้ากันแล้ว
เรื่องไม่เป็นเรื่อง ขี้หมูรา ขี้หมาแห้ง ก็จะหาเรื่องตีนะ
เล็กแค่ไหน ก็ขุดมาตีได้

แต่ถ้าชื่นชม  กันอยู่
เรื่องใหญ่แค่ไหน  ก็จัดการกลบให้เสียด้วยซ้ำครับ

เล่าให้ฟังนะครับ
555