จะขอเข้าประเด็นเลยแล้วกันนะคะ คือว่าเพื่อนเราคนนึงขอให้นามสมมุติว่า "ปิ๊ก" แล้วกัน ปิ๊กเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆคนนึงเลยค่ะแต่สอ่งที่ไม่ธรรมดาคือคนในครอบครัว คือแม่ของปิ๊กเป็นคนที่เหมือนจะขาดทักษะด้านการควบคุมอารมณ์ เค้าเป็นคนที่โมโหอยู่แทบจะตลอดเวลา คือขั้นต่ำ 1 วัน แม่จะต้องทะเลาะกับปิ๊ก 1 ครั้ง ส่วนพ่อของปิ๊กก็เป็นคนที่เรียกได้ว่าเสพติดแอลกอฮอลล์เลย คือตอนปกติที่ไม่ดื่ม พ่อจะเป็นคนที่น่ารักมากๆ เป็นคนที่ตามใจ ดูแล เอาใจใส่ แต่พอดื่มแล้วเมาทีไร เปลี่ยนไปหยั่งกะคนละคน เปลี่ยนไปจนคิดว่าใช่คนเดียสกันจริงๆหรอ? ตั้งแต่เด็กปิ๊กถูกพ่อแม่ทำร้ายทั้งทางร่างกายและจิตใจ อย่างที่บอกไปว่าแม่ของปิ๊กเค้าเป็นคนที่มีปัญหาทางด้านการควบคุมอารมณ์ ปิ๊กทำอะไรผิดนิดๆหน่อย เค้าก็จะด่าเลย แบบ "ไอเหี้× ทำอะไรของวะ หลายรอบแล้วนะเว้ย ที่ทำแบบนี้" ซึ่งปิ๊กตอนเด็กก็ไม่รู้เรื่องอะไร ได้แต่พยายามที่จะไม่ใส่ใจ แม้ว่าจะเจ็บอยู่ลึกๆก็ตาม ส่วนพ่อตอนเมาก็คือคนอีกคนที่ปิ๊กไม่รู้จักเลย หลายครั้งที่เค้าทำร้ายร่างกายปิ๊ก ส่วนแม่ที่เห็นก็เคยเข้ามาช่วยครั้งนึง ตอนที่ปิ๊กโดนกระชากคอเสื้อ แล้วใช้เข็มขัดฟาด เค้าฟาดแรงมากจนร่างกายแทบทนไม่ไหว ทั้งแสบทั้งเจ็บ แต่ที่เจ็บที่สุดคงเป็นเจ็บใจ เพราะไม่รู้ว่า "ตนทำผิดอะไร" แม่ที่เห็นอย่างงั้นก็รีบเข้ามาห้าม ครั้งนั้นต้องขอบคุณแม่ที่เข้ามาช่วยปิ๊กไว้ เพราะถ้าวันนั้นไม่ช่วย ปิ๊กอาจจะไม่ได้มามีอายุจนถึงตอนนี้ แต่หลังจากครั้งนั้นแล้วแม่ก็ไม่มาช่วยปิ๊กอีกเลย มีอีกครั้งที่ปิ๊กโดนทำร้ายหนักมากๆ เพราะว่าไม่ได้เอาการบ้านกลับมาที่บ้าน ปิ๊กพยายามอธิบายให้ฟังแล้วว่า ตนทำเสร็จที่รร.แล้ว แต่เค้าก็เหมือนจะไม่พยายามทำความเข้าใจเลย วันนั้น ปิ๊กถูกจับเข้าไปล็อคในห้อง พ่อเหวี่ยงปิ๊กเข้าไปแล้วล๊อคประตู จากนั้นเค้าก็ดับไฟ ภายในห้องมันมืดมาก ปิ๊กไม่ชอบ ปิ๊กพยายามเคาะประตู และขอร้องให้ออกไป จู่ๆประตูก็ถูกเปิดขึ้น เป็นพ่อที่เปิด แต่ภายในมือมีเข็มขัดอยู่ ตอนนั้นเองพ่อก็ฟาดลงไป ปิ๊กไม่แน่ใจว่าเค้าฟาดเต็มแรงไหม รู้แค่เจ็บมาก เจ็บกว่าหลายๆครั้งที่เคยทำ ปิ๊กได้แต่พยายามอ้อนวอนให้หยุดทั้งน้ำ พูดแล้วพูดเล่าเค้าก็ไม่หยุด ส่วนแม่ที่เห็นก็ได้ทำแต่เมินเฉย เสมือนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่อง "ปกติ" ปิ๊กโตมาแบบนั้น จนคิดว่าการทำร้ายร่างกายคือเรื่องปกติ แต่ไม่เลยพอมาเจอเพื่อนๆแล้ว ปิ๊กกลับรู้สึกว่า ครอบครัวเรามัน "แย่" ไม่ใช่หรอ ปกติตอนวันธรรมดาปิ๊กจะชอบมาก เพราะจะได้ไปรร.ไปหาเพื่อนๆ ไม่ต้องโดนด่า ไม่ต้องมีใครมาบั่นทอนจิตใจ ไม่ต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ของใคร แต่ดูสถานการณ์ตอนนี้สิ ต้องเรียนอยู่บ้าน กลายเป็นว่าเราก็ต้องทนไม่มีความสุข มีครั้งนึงที่ปิ๊กเล่นเกม ปิ๊กเล่นตอนที่พักแล้ว เรียนเสร็จแล้ว พอแม่มาเห็น แม่ก็จะว่าทันที โดยไม่ถามสักคำ จะสวนก็สวนไม่ทัน เพราะเค้าเอาแต่ด่าๆๆๆ จนได้แต่ก้มหน้ายอมรับ โดนด่ายังไม่พอ ยังโดนตัดเน็ตอีก จนทำให้งานบางอย่างก็ช้า ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้เราขอบคุณจริงๆที่ยอมอ่านจนจบ จะบอกว่าเรื่องที่อ่านมาไม่ใช่เรื่องแต่งแบบ 100% คุณที่อ่านอาจจะคิดว่าแล้วเรารู้ได้ไง เพราะเราเคยเห็นยังไงล่ะ มีหลายครั้งที่เรียนแล้วปิ๊กลืมปิดไมค์ แล้วปิ๊กเป็นคนเปิดกล้อง เราก็เห็นเลยค่ะว่าปิ๊กโดนอะไรบ้าง (ตอนเล่นเกมนะ มีตอนเรียนบ้างเล็กน้อย) เราเคยบอกปิ๊กหลายรอบแล้วว่าลองไปปรึกษาเกี่ยวกับองค์กรที่รับเรื่องเด็กโดนทำร้ายร่างกายไหม ปิ๊กบอกว่ายังไม่อยากปรึกษา เพราะกลัวพ่อแม่ตนเองต้องเข้าคุก เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เลยมาพิมพ์บอกในกระทู้พันทิป(ปิ๊กอนุญาตนะ) ใครที่อ่านจบแล้วช่วยบอกหน่อยค่ะว่าควรทำไงดี ปล.ที่พิมพ์มาอาจจะดูมีความเป็นนิยายหน่อยนะคะ พอดีเป็นคนสำบัดสำนวณ+อยากให้อ่านลื่นๆ แต่ยังคงยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง 100%