สวัสดีค่ะ ทุกคน 
      เรามีปมในใจมาตลอด 4ปีค่ะมานี้ค่ะ
คือการที่เราเรียนไม่จบจาก ม.แม่โจ้ค่ะ สาเหตุเพราะ เครียด จนทำร้ายตัวเองค่ะ (เราไม่ได้ต้องการให้คนอื่นสงสารนะคะ เราแค่ไม่มีมีที่ระบายแล้วจริงๆ)
หลังจากที่ออกจากแม่โจ้ ก็มาเรียนต่อ ปวส.ค่ะ โดนคำดูถูกมากกว่า เช่น ออกเพราะผู้ชายนะสิ ออกเพราะเรียนไม่ไหว ออกเพราะแรด  จะเรียนจบไหมแหละรอบนี้   รอบนี่จบจริงใช่ไหม555  เป็นคำที่สั่งแล้วเจ็บปวดจังได้แต่ยิ้มแห้งตอบไป เราออกเพราะเราไม่สามารถรับแรงกดดันมากมายได้ เช่นกิจกรรม รับน้อง สังคม การเรียน  เราการเรียนถือว่าโอเค ในระดับ1ค่ะ ช่วงนั้นที่ออกมา นู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากๆ รับไม่ไหว แต่ เวลาผ่านไป รู้สึกว่าตัวเองร้ายขึ้น(เก่ง)แกร่งขึ้น  เลยอยากกลับไปเรียนค่ะ อยากจะแก้ปมในใจนี้ให้ได้ค่ะ แต่พ่อไม่โอเค ไม่ยอม เราควรทำไงคะ เราควรยอมแพ้ไหมคะ แต่ปมนี้มันทำให้รู้สึกปวดใจตลอดเลย เห็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน ใส่ชุดจบแล้ว น้ำตาไหลมาเองเลยค่ะ เจ็บปวด โทษตัวเองทำไมไม่เป็นเราวะ เราก็อยากอยู่ตรงนั้นนะ เราพยายามเต็มที่แล้วแต่ทำไมเราถึงอยู่ไม่ได้ ตอนนั้นกำลังจะจบ ปวส.ค่ะ 
ขอคำปรึษาหน่อยค่ะ 
-กลับไปแม่โจ้ (เราจะไม่รับรุ่นและรับสาขานะคะ)
-ไม่ไปเรียน เพราะพ่อไม่โอเค 
      ถ้าเห็นควรว่าไม่ควรไป ขอวิธีแก้ปมอันนี้ได้ไหมคะ ตอนที่ต้องออกเห็นหัวใจแตกสลายเลย ความฝัน ความหวัง ความพยายาม พังทั้งหมดเลย แต่ก็ยังอยากที่จะกลับไปเรียนอยู่ดี 
ขอบคุณที่ร่วมให้ความคิดเห็นนะคะ