คือผมเป็นที่อ่อนไหวง่ายเรื่องคือ พ่อผมไม่ค่อยเป็นแม่ที่ด่าผม แต่แม่ของผมเป็นคนที่ผมทำนิดทำหน่อยก็ด่า
ผมมีพี่น้องทั้งหมด2คน คนนึงพี่ชาย คนนึงน้องชาย ผมเป็นลูกคนกลางผมจะโดนด่าโดนว่าตลอด
มีอยู่ครั้งนึกตอนนั้นผมอยู่ ม.3 ชวงนั้นไม่ค่อยไปโรงเรียนติดเพื่อนดูดบุหรี่อะไรพวกนี้แต่ผมไม่ยุ่งกับยาเสพติ
แม่ก็ด่าแบบแรงๆผมจะปรับปรุงตัวได้ไปเรียนขอนแก่นต่อ ม.4ผมทำดีทุกอย่าง ไปโรงเรียนทุกวันทำงานส่งครู
พอมีเรียนอ่อนลายที่บ้านผมก่อนเรียนทุกวันแต่แม่ก็ไม่เคยให้กำลังใจผม ผมไม่เรียนนิดหน่อยด่า
เหมือนผมยังเป็นคนเดิมอยู่ทั้งๆที่ผม อยากพิสูจน์ให้แม่ผมเห็นมาผมปรับปรุงตัวแล้วน่ะ
แต่แม่ก็ยังด่าผมไม่เชื่อใจผม ผมเอาเก็บไปคิดร้องไห้ทุกครั้งที่แม่ด่า ผมอาจพิมพ์ไม่รู้เรื่อง
ปัญหามันอยู่ที่ผมหรือคนให้ครอบครัวครับ ขอคำปรึกษาและหน่อยครับผมอยากได้ยินคำว่าเหนื่อยมั้ยลูกกับคำว่าขอโขษนะลูก
ผมไปอยู่ขอนแก่นได้เงินอาทิตย์ละ500พ่อเป็นคนโอนให้ผมต้องประหยัดมากๆแม่ก็ไม่เคยโทรมาถามเงินพอมั้ยเหนื่อยมั้ยไม่เคย
ผมก็ไม่อยากบำบากพ่อโทรศัพท์ผมก็ต้องเก็บตั้งซื้อเองผมไม่อยากขอพ่อกับแม่
#ผมควรทำยังไงครับ
จิตใจอ่อนไหวง่ายต้องทำยังไงครับ