ตามหลักพุทธศาสนา ทำไมเราต้องทำทานกับผู้ยากไร้ ผู้มีบุญน้อย

อันนี้สอบถามเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง ไม่ได้มีวัตถุประสงค์อื่นนะครับ
ปกติผมพยายามทำทานให้ครอบคลุมทั้งคน สัตว์ พุทธศาสนาอยู่แล้วนะครับ แต่สอบถามเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องครับ ที่ได้ศึกษามาเพียงเล็กน้อย การทำทาน ถ้ายิ่งผู้รับมีบุญบารมีมาก อานิสงส์ยิ่งมาก ไล่ไปตั้งแต่สัตว์ คนไม่มีศีล คนมีศีล ... ไปจนถึงพระพุทธเจ้า ต่อไปถึงสังฆทาน วิหารทาน ธรรมทาน อภัยทาน จึงมาคิดว่าเราจะทำทานให้คนยากไร้ หรือพวกคนอดอยากทำไม ในเมื่อทำทานไปอานิสงส์น้อย ไม่ได้เป็นคนมีศีลมีธรรม บางคนก็เป็นคนไม่ดีเลย
ดังนั้นเราควรทำแต่ทานที่ให้อานิสงส์มากดีกว่าทำกับคนที่ได้อานิสงส์น้อยไหม
จากประสบการณ์และความรู้สึก (โปรดใช้วิจารณญาณ)
ปกติทำบุญหลากหลายไม่ว่า รพ. เด็ก แม่ และพุทธศาสนา การไปถวายสังฆทานหรือถวายอาหารพระภิกษุ กำลังใจหรือบรรยากาศรอบตัวเราดีขึ้นมาชัดเจน ทั้งๆที่ไม่ได้คาดหวังอะไรตอนทำทาน เทียบกับการทำทานกับผู้ยากไร้ หรือเคยนำของไปแจกชุมชนแออัด เห็นแล้วจิตตกตาม แถมกลัวอันตรายจี้ปล้น หลังๆจึงบริจาคกับมูลนิธิหรือตัวแทน และสังเกตเศรษฐีหรือผู้มีอำนาจหลายคน (แต่ไม่ใช่ทุกคน) เน้นทำบุญกับวัดมาก ๆ ถึงไหนถึงกัน (ทำด้วยความศรัทธานะครับ) แต่กับสัตว์กับคนจนนี่ไม่เอาเลย เขาก็ยิ่งรวยขึ้นไปอีก อำนาจมากขึ้นไปอีก สังคมที่เขาอยู่ก็มีแต่เศรษฐี และผู้ใหญ่ในสังคม กับพระ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่