ตามหัวข้อเลยครับ

ทำบุญกับพระ ไม่ว่าจะพระป่า พระบ้าน รู้สึกงั้นๆ ไม่ได้รู้สึกแช่มชื่นอะไร แม้จะพูดถึง ทานในพระสงฆ์ที่มีคุณธรรมต่างๆนาๆ ก็ตาม

ไม่เหมือนทำบุญกับสัตว์เดรัจฉาน สัตว์พิการ กับคนยากไร้ แม้จะเล็กน้อย ก็ยังรู้สึกดี และรู้สึกได้ว่า สิ่งที่ทำนั้น มีค่า ยิ่งกว่าการใส่บาตร ถวายสังฆทาน

ว่าโดยความเชื่อทางพุทธ สังฆทาน ก็นับว่าเป็นทานที่ประเสริฐมาก

แต่โดยสภาวะจิตใจ มันเฉยๆ งั้นๆ แถมจะว่ากันตรงๆ พวกสัตว์และคนที่ขาดแคลนอยู่ ดูจะต้องการปัจจัยสิ่งของเพื่อมีชีวิตรอดต่อไปยิ่งกว่าพระป่า พระบ้าน ที่มั่งคั่งในอาหาร และส่วนมากจะมั่งมีในเงินทองทรัพย์สิน

อย่างในคลิป youtube มีคนเอาเงินเอาทอง ไปถวายพระป่ารูปหนึ่ง ก็ดูเหมือนจะเป็นความงมงายมากกว่าจะเป็นทานที่เป็นเหตุเป็นผล
และท่านบอกว่าเป็นอริยะ แต่ทำไมถึงจงใจละเมิดพระวินัย

ตอนพิมพ์นี่ ผมนึกถึงการถวายข้าวให้พระพุทธเจ้าตอนออกจากสมาบัติหรือตรัสรู้ใหม่ๆ แล้วถึงขั้นปิติ
แต่กับพระสงฆ์ที่เห็นในปัจจุบัน ทั้งที่สอนกรรมฐานและไม่สอน อยู่ป่าและไม่ป่า กลับรู้สึกต้องน้อมจิตน้อมใจอย่างมากเพื่อให้มันรู้สึกดีๆ