มีเพื่อนชายสมัยเรียนเมื่อ 13 ปีที่แล้ว เรียนเก่ง  ทั้งเก่งกว่า ทั้งฐานะ ทั้งเป็นผู้ชายสรีระแข็งแรงกว่า ดีกว่าเราทุกอย่าง  เรากู้เงินเรียนเพราะบ้านไม่มีเงินจะส่งให้ ส่วนเพื่อนที่บ้านมีเงินส่ง ย้ายไปเรียนมาหลายรร.แล้ว จริงๆเราควรจะอิจฉาเค้านะแต่ตรงข้าม เรื่องเรียนแค่วิชาเดียวที่เราคะแนนดีกว่าเค้าก็เดือดร้อนคอยแขวะว่า เราให้ช่วยสอนการบ้าน ช่วยเรื่องเรียนก็ไม่ช่วย ลาป่วยถามมีการบ้านไหม บอกไม่มี เพื่อนคนอื่นบอกมีการบ้าน แต่เราก็ไม่ได้ทำ เพื่อนพอใจที่เราไม่ได้คะแนน  มายืมเงินเรา ไปจ่ายค่าหอ ยืมเงินค่าทำรูปเล่มวิทยานิพนท์แต่ก็ไม่เคยใช้คืน
เมื่อปีก่อนเจอกันเราเลี้ยงไก่ kfc ชุด 399 บ. ปีที่แล้ว เพื่อนเค้าเป็นระดับผู้บริหารแล้ว อายุน้อยสุดในรุ่นบริหารด้วย เรายังเป็นพนักงานเล็กๆระดับล่าง
ปีที่แล้วเพื่อนผ่านมาแถวที่เราทำงานเราเลี้ยงหมูกะทะเค้าไป หลังๆติดต่อยากเพื่อนมีหลายเบอร์จัด คนๆเดียวใช้โทรศัพท์ 14 เครื่อง  ซิมครึ่งร้อย
เมื่อวานเค้าโทรมาขอยืมเงิน บอกเงินเดือนเข้าบัญชีโดนหักหมด  ระดับเงินเดือนผู้บริหารบวกเงินเพิ่มพิเศษอีกนี่นะหักหมด เพื่อนบอกไปกู้และค้ำสลับกัน คนกู้ไม่จ่ายไปค้ำเค้าไว้เลยโดนหักแทน สัญญาเป็นแบบนั้น
แต่เราบอกไปว่ามีคนยืมเงินเราไปเราก็ยังไม่ได้คืนเลย 14,000  กว่าบาท เงินเดือนเรา 16,000 ก็บอกเค้าไปตามคนที่เคยยืมเงินไปสิ
วันนี้เพื่อนโทรมาอีกว่า เพื่อนสมัยเรียนทำงานกทม.เคยยืมเงินเค้าไป5,000บ. ไม่รับโทรศัพเลย ให้เราโอนให้1,000บ.
เราเลยบอกเราก็ต้องใช้เงินนะ ไม่พอยังยืมแม่เรา เพื่อนก็รบเร้า ลำบากใจจะทำยังไง เพื่อนบอกก็แค่โอน จะเอามาเติมน้ำมันเอาโทรศัพท์ไปจำนำ แล้วพรุ่งนี้ใช้คืน
เราก็อยากช่วยนะ แต่เราลำบากกว่าเค้า มีน้อยกว่าเค้าทุกๆด้านแล้ว 
นิสัยที่เพื่อนยืมเงินไม่เคยคืนเลย2ครั้ง ดังนั้นเราไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน
จนวินาทีนี้เค้าทำคนอื่นไว้เยอะ สิ่งที่เค้าพบเจอมันอาจเป็นเวรกรรม แต่ก็ยังสำนึกไม่ได้ว่าควรจะใช้หนี้เรา