สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 55
ที่ถามว่า"มันต้องเป็นกรรมอะไรเหรอคะ...ฯลฯ???"
ถ้ากรรมที่เป็นเรื่องไสยศาสตร์ ระลึกชาติ ขอตอบว่าไม่ใช่
แต่ถ้ากรรมที่เกิดจากการกระทำ ละก็ ใช่
คุณเล่ารายละเอียดไม่หมด เพราะไม่มีการซักประวัติต่อหน้า คุณไม่ได้เล่าว่าระหว่างท้องลูกคนโตจนคลอด คุณอยู่ที่ไหน ทำอะไร สามีคุณเป็นใคร สถานะทางสังคม เศรษฐกิจเป็นอย่างไร สิ่งแวดล้อมของคุณ สภาวะทางจิตใจ บุคคลที่คอย support คุณมีหรือไม่ เป็นใคร พ่อของลูกคนโตกับลูกคนเล็กคนเดียวกันมั้ย พ่อเด็กคนเดียวกันแต่สถานการณ์ตอนท้องแตกต่างกัน ก็ทำให้คุณมองลูกต่างกันได้
มันไม่ใช่เรื่องไสยศาสตร์ระลึกชาติจองเวรกรรมอะไร แต่มันเป็นที่ลักษณะทางกาย จิต สังคม ที่คุณต้องเผชิญก่อนที่คุณจะท้องลูกคนนี้ ลากยาวมาจนกระทั่งคลอด มันสะสมมา 9-10 เดือน พอเห็นหน้าลูกแทนที่จะรัก คุณกลับเกลียด เพราะก่อนหน้าที่จะท้องและระหว่างท้องเด็กคนนี้ คุณเจอความกดดัด ความเครียด หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มันเป็นประสบการณ์เชิงลบมาเยอะมากจนรับไม่ไหว สถานการณ์นั้นคุณหลีกหนีไม่ได้ก็เพราะว่าคุณท้อง พอเขาลืมตาออกมาดูโลกคุณจึงเกลียดเขาแบบไม่มีเหตุผลรองรับ มันเป็นปฏิกริยาของจิตในการรับมือกับความกดดันต่างๆ คุณจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้ลงโทษใครสักคน คุณจึงเลือกที่จะไม่ถูกชะตากับลูก เป็นการลงโทษลูก เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น โดยที่คุณเองก็ไม่รู้ตัว ไม่สามารถหาเหตุผลมารองรับความเกลียดที่มีต่อลูกได้ ซึ่งคุณไม่ผิด แต่ความรู้สึกนี้ผิดปกติ คุณควรพบแพทย์ และเข้ารับการบำบัดความคิด แบบที่เรียกว่า Cognitive Behavioral Tharapy (CBT) จากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ และนักบำบัดความคิด โรงพยาบาลไหนก็ได้ ที่มีแผนกจิตเวช คุณควรรีบ เพราะลูกโตขึ้นเรื่อยๆ และจากที่อ่านใน comment ลูกคุณรู้ว่าคุณเกลียด แต่ในวัยรุ่นขนาดนี้ แม้จะถือว่าช้าไป ยังพอปรับได้ อย่าให้ล่วงเลยไปนานกว่านี้เลย ลูกคุณไม่รู้เรื่องอะไรด้วย อย่าปล่อยให้เขาต้องมารับกรรมค่ะ
ถ้ากรรมที่เป็นเรื่องไสยศาสตร์ ระลึกชาติ ขอตอบว่าไม่ใช่
แต่ถ้ากรรมที่เกิดจากการกระทำ ละก็ ใช่
คุณเล่ารายละเอียดไม่หมด เพราะไม่มีการซักประวัติต่อหน้า คุณไม่ได้เล่าว่าระหว่างท้องลูกคนโตจนคลอด คุณอยู่ที่ไหน ทำอะไร สามีคุณเป็นใคร สถานะทางสังคม เศรษฐกิจเป็นอย่างไร สิ่งแวดล้อมของคุณ สภาวะทางจิตใจ บุคคลที่คอย support คุณมีหรือไม่ เป็นใคร พ่อของลูกคนโตกับลูกคนเล็กคนเดียวกันมั้ย พ่อเด็กคนเดียวกันแต่สถานการณ์ตอนท้องแตกต่างกัน ก็ทำให้คุณมองลูกต่างกันได้
มันไม่ใช่เรื่องไสยศาสตร์ระลึกชาติจองเวรกรรมอะไร แต่มันเป็นที่ลักษณะทางกาย จิต สังคม ที่คุณต้องเผชิญก่อนที่คุณจะท้องลูกคนนี้ ลากยาวมาจนกระทั่งคลอด มันสะสมมา 9-10 เดือน พอเห็นหน้าลูกแทนที่จะรัก คุณกลับเกลียด เพราะก่อนหน้าที่จะท้องและระหว่างท้องเด็กคนนี้ คุณเจอความกดดัด ความเครียด หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มันเป็นประสบการณ์เชิงลบมาเยอะมากจนรับไม่ไหว สถานการณ์นั้นคุณหลีกหนีไม่ได้ก็เพราะว่าคุณท้อง พอเขาลืมตาออกมาดูโลกคุณจึงเกลียดเขาแบบไม่มีเหตุผลรองรับ มันเป็นปฏิกริยาของจิตในการรับมือกับความกดดันต่างๆ คุณจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้ลงโทษใครสักคน คุณจึงเลือกที่จะไม่ถูกชะตากับลูก เป็นการลงโทษลูก เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น โดยที่คุณเองก็ไม่รู้ตัว ไม่สามารถหาเหตุผลมารองรับความเกลียดที่มีต่อลูกได้ ซึ่งคุณไม่ผิด แต่ความรู้สึกนี้ผิดปกติ คุณควรพบแพทย์ และเข้ารับการบำบัดความคิด แบบที่เรียกว่า Cognitive Behavioral Tharapy (CBT) จากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ และนักบำบัดความคิด โรงพยาบาลไหนก็ได้ ที่มีแผนกจิตเวช คุณควรรีบ เพราะลูกโตขึ้นเรื่อยๆ และจากที่อ่านใน comment ลูกคุณรู้ว่าคุณเกลียด แต่ในวัยรุ่นขนาดนี้ แม้จะถือว่าช้าไป ยังพอปรับได้ อย่าให้ล่วงเลยไปนานกว่านี้เลย ลูกคุณไม่รู้เรื่องอะไรด้วย อย่าปล่อยให้เขาต้องมารับกรรมค่ะ
แสดงความคิดเห็น
ทำไมถึงเกลียดลูกในไส้ แบบเห็นหน้าไม่ได้เลย