คือพี่ผม(ผญ) อ่ะครับเค้าไปทำงานที่ญี่ปุ่นได้หลายปีแล้วครับซึ่งโรงงานของพี่ผมอยู่ห่างจากหอพอสมควร ซึ่งการที่จะผ่านทางต่างๆจนไปถึงที่ทำงานนั้นก็ต้องผ่านซอยที่ไม่มีไฟอ่ะ พอพี่ผมเค้ามำงานกะเช้าเลยต้องเลิก

หนูรู้ว่ามีคนนินทาหนูเยอะเเยะเเต่หนูก็พยายามไม่สนใจเพราะมันไม่ได้สำคัญต่อชีวิตหนู หนูเคยโดนอะไรที่เเย่กว่านี้มามาก เเต่ก็ผ่านมันมาได้ค่ะ หนูมีอะไรไม่เคยระบายกับเพื่อนๆกลัวว่าเพื่อนจะรำคาญเเล้วก้ไม่อยา

คือช่วงหลังที่เราเรียนจบมีงานทำแต่ตอนเรียนปี1-ปี4คือเราอยู่แต่หอพักนะคะรู้สึกว่ามันดีกว่าอยู่บ้านมากๆช่วงปิดเทอมก็เช่าอยู่นะคะไม่ค่อยกลับบ้านอารมณ์ตอนกลับไปอยู่ยาวๆมันอึดอัดมาเหมือนเราโตขึ้นแล้วอยากอย

คือว่าพ่อกับเเม่เป็นคนไม่เข้าใจเราเลย คือ ไม่มีความเป็นส่วนตัว ตอนกลางคือเดินมา ห้องเราไม่มีประตูค่ะ เเล้วมามองว่านอนรึยัง คิออะไร ยังไม่หมด พ่อเป็นคนจุกจิก  อารมณ์รุนเเรง เเม่คือ บ่น ตอนนี้ยังบ่

สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปนะคะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเราเลย สมัครมาพื่อถามคำถามเเละกึ่งระบายไปด้วย เริ่มเลย คือที่บ้านเนี่ยมีคนเเก่อายุ80  ที่ไม่ได้เเก่เเบบบ้านอื่นแบบที่เราเคยเจอ ปกติคนอายุ80เค้าควรจะ

คือตอนนี้หนูอายุ14เเล้วอยากแยกห้องนอนเเต่ไม่รู้จะบอกพ่อกับเเม่ยังไงที่บ้านมีห้องนะคะเหลือเยอะด้วยเเต่ส่วนใหญ่กลายเป็นห้อง้ก็บของไปเเล้วเเต่เคยคิดว่าถ้าจะเก็บห้องเเล้วนำมาทำเป็นห้องส่วนตัวก็น่าจะได้เคย

สวสัดีครับ ก่อนอื่นขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ... ผมกับเเเฟนคบกันได้4 ปีดูเเลกันตั้งเเต่สมัยเรียนจนเข้ามหาลัยด้วยกัน คือช่วงเวลา 4 ปี มาครอบครัวเเฟนผม เเม่เขาไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเลยครับ ชอบกินเหล้าเม

รู้สึกอึดอัดกับพฤติกรรมของพ่อเเม่ครับ หลายๆเรื่องเรารู้สึกว่ามันไม่ค่อยมีมารยาทเเต่เขาไม่รู้ต้วมากกว่า เเต่คิดว่ามันเป็นเรื่องไม่ร้ายเเรงมาก ไม่อยากเปิดใจเคลียร์ให้เป็นประเด็น คือไม่รู้จะอธิบายยังไงขอ

ผมยกให้เเฟนผมเป็นเเฟนดีเด่น ผมได้ยินคำกล่าวที่ว่า "ใจดีเหมือนแม่พระ แต่โมโหเหมือนมังกร" เเบบนี้เลยครับ เวลาทางบ้านผมขัดสนเรื่องการเงิน ผมได้เงินไปโรงเรียนวันล่ะ40บาท ข้าวจานล่ะ30 ไม่กินข้าวเ

เราเป็นคนที่อารมณ์เสียง่ายอารมณ์รุนเเรง ขี้หงุดหงิด ขี้เหวี่ยง เเล้วถึงวันที่ ร.ร มีประชุมผู้ปกครอง เราเป็นคนที่เข้าห้องน้ำนานมากๆเเล้วเเม่กลัวว่าจะไปสายเเต่เราท้องเสียเเละปวดท้องมากๆจึงบอกไปว่าถ้างั้