สภาพ!!!!!!!! ตอนนี้คือเพิ่งโดนบอกเลิกไปเมื่อประมาณ 10 กว่าวัน แต่จริงๆเราก็รู้แล้วสักระยะว่าเค้าเปลี่ยนไป จากที่เคยคุยกัน ไลน์หากัน ไม่บ่อยนะ แต่หลังๆ เริ่มหาย จากโทรหาไม่โทรหา จากไลน์หาไม่ไลน์แล้ว จากมีเรื่องคุยกันเริ่มไม่มี จนสุดท้ายเรางอล ว่าทำไมไม่ค่อยโทรหาไม่ไลน์หา และไม่มาหา ครบ 1 เดือน เราก็เลยงอลหายไป 5 วันแต่สุดท้ายเราเป็นคนโทรกลับไปถามเพราะอดคิดถึงและเป็นห่วงเค้าไม่ได้ พอโทรไปเสียงที่ได้ยินคือเสียงเปลี่ยนเหมือนคนเป็นหวัด เราถามว่า เธอไม่คิดจะโทรหาเราเลยเหรอ เค้าตอบว่า เอาตรงๆนะไม่คิดคือจะตัดแล้ว คือเบื่ออ่ะ เป็นแบบนี้ตลอด บอกว่าทำงานก็ไม่เชื่อ บอกว่าไม่มีเวลาก็ไม่เชื่อ เราเลิกกันเถอะ...เราหน้าชาสตั้นไปกับคำตอบที่ได้ยิน อย่าเพิ่งเลิกนะขอร้อง เราบอกกับเค้า และเค้าก็พูดว่า เราจะไปกันรอดเหรอว่ะ มานั่งคิดๆ เราเม้งไม่เหมือนกันเลยสักอย่าง การใช้ชีวิต ไลฟสไตล์ เราก็ไม่เหมือนกัน เราเงียบและก็ทำเปลี่ยนเรื่องคุย(แต่ในใจร้องไห้แล้ว) พยายามทำพูดคุยเรื่องอื่นที่เค้าไม่สบาย ข้ามเรื่อง " เราเลิกกันเถอะ "พอเราเปลี่ยนเรื่องคุยเบี่ยงไปทางอื่นและก็ถามไปแบบยอกๆว่าเป็นโควิทเหรอ คำตอบก็คือใช่ ลองเทสเองแล้ว คือใช่ รอผลแลปอีกที...ใจเราเหมือนหล่นวูบลงกับพื้น และเราก็ขอโทษที่เรางอลไม่ฟังเหตุผล ขอโทษที่งี้เง่า เค้าไม่สบายเรากับไม่รู้เรื่อง ว่าเค้าป่วยไม่ได้ดูแล ละก็บอกกับเค้าก่อนวางสายว่าผลออกแล้วบอกด้วยนะ และคืนนั้นทั้งคืนเราก็ไม่ได้นอน หาประกันที่ทำโทรติดต่อหาเบอร์ รายละเอียดต่างๆเพราะเราทำประกันให้เค้าไว้ เพื่อว่าเค้าจำเป็นต้องใช้ นั่งอ่านวิธีการรักษา ทำอย่างไร อะไรยังไงบ้าง ดำเนินการยังไง ด้วยความรักและเป็นห่วง พอวันรุ่งขึ้นเค้าโทรมาบอกว่า ผลออกเป็นบวก เค้าติดโควิท เรานี้น้ำตาไหลพราก เราร้องไห้ด้วยความเป็นห่วง แต่เค้าบอกยังไม่ตายไม่ต้องร้อง แต่คือเรารู้สึกผิดมากที่งอลไร้สาระ เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่มีเหตุผล ให้มากกว่านี้ เราก็โทรหาเค้าทุกวันถามเป็นไงบ้าง โทรบ้างไลน์บ้าง ค่าออกซิเจนเท่าไหร่ อ่านไลน์เราบ้างไม่อ่านบ้าง และไม่เคยโทรหาเราเลย มีแต่เราโทรไป เรารู้แล้วว่ามันคืออะไร แต่ยังพยายามดูแลเค้า ขับรถเอาอาหารไปให้ อาหารกับข้าวที่เค้าชอบกิน ตามด้วยสมุนไพร น้ำขิง น้ำกระชาย ที่ว่าดีมีประโยชน์ น้ำขิงต่อแถวหลาย ชม. กว่าจะได้ คนเยอะมากร้านดัง น้ำกระชาย แบร์นรังนก ขับรถวนไปเอาเป็น 10 กิโลเพราะอยากได้ให้เค้าได้กิน และขับรถเอาอาหารเครื่องดืมที่มีประโยชน์  อาหารต้องร้อนใส่กล่องโฟมไป แยกกล่องร้อนเย็นไปให้เพื่อจะได้กินของสดๆใหม่ๆ ไปกลับประมาณ 300 กว่าโล วันเว้นวัน มาอยู่ hopitel ก็เอาของไปให้ วันเว้นวันเหมือนกัน ใกล้ๆหน่อย ไปกลับ 100 กว่าโล จนเค้าออกจาก รพ เรารู้แล้วว่าเค้าเปลี่ยนไป เราขอแค่เค้าหายดีแล้ว ออกมาสุขภาพแข็งแรงเราก็จะไป..คงถึงเวลาที่เราจะต้องไปละ แต่เราก็อยากรู้ว่า เค้าคิดยังไง ก็เลยถามว่าคิดยังไงกับเราตอนนี้ เค้าบอกว่า เราเป็นคนดีนะ ดีมากด้วย ดีจนเค้าอึดอัดไม่มีใครมาดูแลเค้าแบบนี้ ใส่ใจเค้าแบบนี้ มันทำให้เค้าอึดอัด เราเลิกกันเถอะ เราพูดไปคำว่า เราคงไม่ดีหรอก เพราะถ้าเราดีเทอก็ต้องรักเราไม่ไปจากเราสิ เค้าบอกว่า ชีวิตเค้าเรื่อยๆเปือยๆแบบนี้อ่ะ  พอฟังแล้วเนอะเราก็ต้องทำใจไปอ่ะ เค้าบอกขนาดนี้แล้วจะหน้าด้านอยู่ได้เหรอ... แต่เค้าบอกว่า เค้าเป็นห่วงเราเหมือนเดิมขอทำทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เป็นในฐานะเพื่อน เราก็รับปากไปงั้นๆใจคิดใครจะทำได้ และเราก็หายไปจากชีวิตเค้าด้วยวิธีการเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนไลน์ แต่โง่ไงตั้งออโต้ไลน์ไว้ ลืมลบเบอร์เค้าออกไปจากเครื่องพอตั้งค่าไลน์
ไลน์เค้าก็เด้ง มาออโต้เพราะมีเบอร์ในเครื่องนี้เอง และมาอีกวันเค้าก็ทักมาหา ประมาณว่าไปทำงานเป็นไงบ้าง เราไม่อ่าน แต่มองทุกวันว่าจะมีข้อความเพิ่มมาอีกไหม จนผ่านมา 8 วัน เป็นวันที่เราต้องไปขนของออกจากคอนโดที่เราเคยเช่าไว้ด้วยกัน เราต้องไปเก็บของคนเดียว เพื่อเคลียร์ค่าใช่จ่ายกับทางเจ้าของห้อง เราทรมานมากๆ ใจจะขาดเราก็เลยไลน์ไปหาเค้าและบรรยายความรู้สึกที่มีว่าเราเป็นยังไง " เราทรมานมากเลย รู้ไหม กว่าจะผ่านไปแต่ละวันได้เราต้องอดทนขนาดไหน เราไม่เก่งเหมือนเธอเลย บอกได้ไหมเราต้องทำอย่างไร ถึงจะลืมเรื่องของเราในครั้งนี้ได้ เราทรมานมากเหลือเกิน"  เค้าอ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไร เราเลยตัดสินใจลบเบอร์เค้าออกจามือถือและบล๊อกไลน์และลบเค้าออกไป แต่สุดท้าย การลบไม่ได้ช่วยให้ลืม................