คุยกับพ่อดีๆ ไม่เคยได้ ไม่เกิน 5 นาทีคือพ่อต้องขึ้นเสียงใส่ ไม่ว่าจะเป็นเราหรือแม่ก็โดนแบบนี้เหมือนกัน แต่เวลาพ่อคุยกับคนอื่นนอกบ้าน จะพูดดีมาก ดูดีในสายตาคนอื่น แต่กับคนในครอบครัวไม่เคยได้รับความรักหรือความใส่ใจ มีอย่างเดียวที่ให้คือ เงิน ทุกคนต้องฟังที่พ่อพูด แสดงความคิดเห็นต่าง ไม่ได้ จะขึ้นเสียงใส่ทันที คือตัวเองมีความคิดที่ถูกเสมอ พ่อคงคิดว่าตัวเองเก่งและดีกว่าใครๆ เพราะเป็นหัวหน้าครอบครัว คือทำงานเหนื่อยเพื่อเลี้ยงดูเราและแม่ แต่กลับกลายเป็นว่าคนในครอบครัวไม่มีปากเสียงใดๆ ได้เลย ทุกวันนี้พ่อทำตัวเหินห่าง อยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง ติดโทรศัพท์มือถือ ไม่สนใจไม่ดูแลสิ่งใดในบ้าน และมันเป็นสาเหตุที่ทำให้เราอึดอัดสะสมมาเป็นเวลายาวนาน ณ ปัจจุบันนี้เราเรียนจบ และมีการงานทำแล้ว ซึ่งมันพอที่จะทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ควรที่จะต้องอยู่กับความทุกข์ทรมาณนี้ ทั้งเราและแม่มีความรู้สึกเดียวกัน เราสงสารแม่มากที่ต้องอดทนมาขนาดนี้ ซึ่งสุดท้ายความอดทนของเรามันหมดลง เราได้มีปากเสียงกับพ่อ และถามพ่อคำเดียวขึ้นเสียงใส่ทำไม และได้บอกให้พ่อไปทบทวนและจดจำวันนี้ไปตลอดชีวิต กลับกลายเป็นว่า พ่อมารำเริกบุญคุณกับเรา ด่าทอ ดูถูกเราสารพัด พูดได้เป็นชั่วโมงถึงความดีที่ตัวเองเคยทำ พูดเหมือนเราไม่ใช่ลูก บอกตัดขาดกับเรา และใช้ถ้อยคำว่า เลือดก้อนเดียวก็ตัดทิ้งได้ มันทำให้รู้ซึ้งถึงความคิดภายในจิตใจของคนเป็นพ่อ ทั้งที่เราไม่ได้ต่อว่าอะไรพ่อเลยซักคำ เราเสียใจที่สุดไม่คิดว่าพ่อจะพูดบั่นทอนเราได้ขนาดนี้ และยังมีหลายเรื่องที่พ่อพูดถึงแต่สิ่งที่เคยทำให้เราในชีวิตที่ผ่านมา และบอกว่าที่อยู่กับเราและแม่เป็นเพราะความรับผิดชอบและต้องทนอยู่ ซึ่งเรารู้สึกเจ็บปวดมากไม่คิดว่าเขาจะคิดกับคนเป็นลูกแบบนี้ แต่เราไม่โต้ตอบอะไรกลับไปเลย เรารู้สึกท้อแท้ในชีวิตมาก เมื่อเรารู้สึกผิดหวังต่อคนที่เราคิดว่าเค้าคือคนสำคัญที่สุดในชีวิต