ขออนุญาตใช้คำว่าผมกับคำว่าครับนะครับ จะได้รู้สึกเป็นตัวของตัวเองหน่อย😅
คือตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองให้ความหวังตัวเองทั้งๆที่มันยากที่เขาจะชอบเรากลับ ผมแอบชอบคนๆหนึ่งอยู่เขาเป็นเกย์ แล้วเขาก็รู้ว่าผมเคยมีแฟนเป็นเกย์มาก่อน แล้วเขาก็รู้ว่าผมชอบเขา แล้วคือเวลาผมโพสเฟสบุ๊คอะไรเกี่ยวกับเขา เหมือนเขาจะรู้ตัวด้วย วันถัดมาหลังจากโพสเขาชอบทำตัวตามแบบที่ผมโพส เช่น เวลาโพสเพลงอยากเจอ ผมก็จะใช้แคปชั่นว่าขอเจอทุกวันได้ไหม 😂 ช่วงนี้เขาก็จะมานั่งร้านน้ำที่ผมมานั่งประจำทุกวันทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มาแค่อาทิตย์ละ3วัน แล้วผมก็เคยโพสว่าใส่เสื้อขาวแล้วน่ารักกว่าปกติอีกนะ วันถัดมาเขาใส่เสื้อขาว แล้วใส่ทั้งเสื้อเชิ้ตขาว เสื้อยืดขาว 4วันติด เหมือนเพ้อไปเองอยู่ 🤣 เขาจะไม่ไลค์โพสของผมนะ ผมก็นึกว่าเขาไม่เห็น แต่ที่ไหนได้เวลาผมโพสรูปอาหารหรือที่เที่ยวที่ผมไป เขาก็จะชอบมาคุยเล่าเรื่องของผมกับพี่เจ้าของร้านน้ำฟัง แล้วพี่เจ้าของร้านน้ำก็จะมาแซวว่าไปกินอันนั้นอันนี้อร่อยป่าว บลาๆๆ พอถ่ายรูปคู่กับเพื่อนก็จะถูกถามว่าเมื่อวานถ่ายรูปคู่กับแฟนหรอ ผมก็งงว่าทำไมพี่เขารู้เพราะผมไม่มีพี่เขาเป็นเพื่อนในเฟส ก็เลยถาม พี่แกก็บอกว่าเห็นคนนั้นเล่าให้ฟัง เวลาเขาคุยกับผมเขาชอบหลบตา จนพี่ร้านน้ำเขามาพูดกับผมว่าทำไมเขาไม่กล้ามองหน้าเราเลย (พี่เจ้าของร้านน้ำไม่รู้นะครับว่าผมชอบเกย์หรือมีแฟนเป็นเกย์) มันเป็นความรู้สึกแบบยังไงไม่รู้ ในความรู้สึกผม ผมคิดว่าอาจจะเป็นแบบนี้กับคนที่ไม่สนิทหรือป่าว แล้วที่ผมโพสแล้วเขาทำตามบ่อยๆผมอาจจะชอบเขาจนคิดไปเองอะไรแบบนี้ ผมแค่อยากมาเล่าเฉยๆ 😂