คือคนที่บ้านหนูเป็นอะไรกับหนูก็ไม่รู้ค่ะหนูไม่รู้ว่าเค้าอคติอะไรกับหนูรึเปล่าแต่ว่าเค้าเอาแต่ว่าหนูด่าหนูจนตอนนี้หนูยิ้มไม่ออกแล้วหนูไม่รู้แล้วค่ะว่าความสุขคืออะไรหนูทำอะไรเค้าก็เอาแต่ด่าแต่ว่าหนูอันที่จริงคนในครอบครัวตอนนี้ที่หนูอยู่ด้วยเค้าคือญาติค่ะแม่แท้ๆมาทิ้งหนูไว้ปัจจุบันนี้หนูเรียกป้าว่าแม่ค่ะเหตุการ์ณทุกอย่างเริ่มหนักขึ้นตอนหนูอยู่มัธยมคนที่บ้านกดดันหนูมากขึ้นเรื่อยๆหนูพยายามเป็นทุกอย่างให้พวกเค้าแล้วแต่เค้าก็เหมือนจะยังไม่พอใจบางวันหนูนั่งกินข้าวอยู่เชยๆเค้าก็ด่าหนูว่าสันดานหมานิสัยต่ำหนูกินข้าวทั้งน้ำตาเลยค่ะเค้าไม่หยุดด่าหนูเลยทั้งๆที่ตอนนั้นหนูแค่นั่งกินข้าวเชยๆส่วนยายหนูก็เอาแต่เข้าข้างลุงเวลาหนูโดนคนในบ้านด่ายายก็คอยแต่จะเหยียบหนูรู้สึกแย่ๆมากๆค่ะหนูอยากให้ยายเห็นความดีของหนูบ้างเวลาที่ท่านป่วยหนูดูแลทุกอย่างคอยพยุงแม้กระทั่งใส่แพมเพดหนูก็เป็นคนใส่ให้แต่พอท่านหายท่านก็เอาแต่ด่าหนูหนูไม่รู้แล้วว่าหนูควรทำยังไงดี