คือเราอยู่ดีก็รู้สึกถึงเหตุการณ์บางเหตุการณ์ทั้งที่เคยเกิดไม่เคยเกิด และไม่น่าจะเกิด บางครั้งนั่งอยู่ดีก็นึกขึ้นได้เเล้วเหมือนหลุดไปในเหตุการณ์นั้นเเต่เป็นภาพนะ เราเคยคิดว่าจะไปถ่ายรู้ที่ไหนกับเพื่อนดีมันก็มีภาพขึ้นมา ทั้งที่ไม่ได้นึกถึงสถานที่แบบนั้น แต่รู้สึกเคยไปเเต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ว่ามันคือที่ไหนอยู่ส่วนไหนของโลก
แล้วเวลาที่ที่ภาพเหตุการณ์ขึ้นมาเเล้วเรารู้สึกว่าได้สัมผัสมันจริงๆ
เช่น เราเดินไปซื้อของกับเพื่อน อยู่ๆฝนก็ตกเราก็คิดไปว่าถ้ามีคนไปส่งก็ดีเนาะจะได้ไม่เปียก เเล้วเดินไปสักพักภาพมันตัดมาว่าเราซ้อนรถใครตากฝนไปก็ไม่รู้เเล้วเเบบเราก็พูดว่า เปียกหมดเเล้วเมื่อไหร่จะถึง เเละที่สำคัญมันรู้สึกว่าคนที่ขับรถให้มีทั้งความอบอุ่น ความห่วงใย เเละเหมือนรู้สึกคุ้นเคย เเล้วอยู่ดีก็สะดุ้งจากภวังค์
ตอนเเรกคิดว่าเรานึกถึงเหตุการณ์อะไรรึเปล่าเเต่เราไม่เคยเจอเหตุการณ์นี้ หรือเรามโนนึเปล่าเพราะเราเเต่งนิยายด้วย เเต่ก็ไม่เคยเขียนเเนวนี้ เเละทุกครั้งที่นึกถึงอะไรก็ช่างจะเป็นแบบนี้ตลอด
เราเลยอยากรู้ว่ามันคืออาการของอะไร
เกิดจากอะไร เพราะพึ่งเป็นมาเเต่เดือนกว่าเอง